Het zesde metaal: Akattemets
Wij zullen nooit genoeg krijgen van muziek in de mooiste taal, West-Vlaams! Alweer West-Vlaams? Yep, een bewijs te meer dat andere dialecten het van (meestal) toevalstreffers moeten hebben en
oes taaltje steeds het sappigst, creatiefst en hartst op de tong zal blijven
, via de baksteen in onze maag en met nuchtere voeten in de Vlaamse klei. Het zesde metaal vertrekt vanuit het Wevelgems bij zanger Wannes Cappelle en wordt doorheen zijn muzikanten gefilterd tot zachtvloeiende songs. De titelsong als een reis zoals Ozark Henry ze maakt, ook wij weten nog steeds niet wat 'Akattemets' wil zeggen en
wij zijn pertank van de streke . De song zingt in elk geval vol afscheid zoals oude ‘Arrie' die zijn
gloeimenten zelf mag houden en steeds korter van adem wordt. ‘Keuning van de jacht' is een speelse song vol gloed, het spel van het verleiden. Heel
Akattemets bulkt van de heimwee naar toen het beter, jonger en eenvoudiger was, zonder dat het ooit zagerig, week of papperig wordt, Wannes draagt de plaat in stijl, zingt het zoals het was en zeker zoals we denken, terugdromen dat het was. De muziek blijft meer dan ver genoeg weg van doordeweekse kleinkunst of geitenwollige
neo-Flandro-folkies , waar er stilaan eens wat minder groepjes van mogen zijn. We hebben er genoeg, en 't Zesde past er nog mooi en origineel bij. Omdat ze zijn van een lach en een traan en ‘Peis je nog aan mie', zoals iedereen wel eens, meer dan we soms willen.
(LAD)