Film: Speed Racer
De turbonerds die ons de Matrix-trilogie schonken, zijn terug. In
Speed Racer zetten Larry en Andy Wachowski hun tanden in een vintage Japanse
anime uit de late jaren zestig.
Mach Go Go Go van Tastuo Yoshida - de belevenissen van een racegekke familie in een cartooneske, futuristische wereld - werd onder de naam
Speed Racer als allereerste
anime-reeks ooit een enorme tv-hit in de VS.
De Wachowski's kregen een monsterbudget ter beschikking om
Speed Racer veertig jaar later naar het witte doek te vertalen, en dat hebben ze, euh, nogal
uitbundig gedaan. Wanneer je de 135 minuten van
Speed Racer hebt uitgezeten, voel je je alsof je een hele dag in een pretpark hebt doorgebracht, waar de ene na de andere felgekleurde kauwgumbel in je gezicht is uiteengespat terwijl je met de snelheid van het geluid in de rollercoasters zoefde. Visueel hebben de Wachowski's alle mogelijke registers opengetrokken, en daarna hebben ze er als bezetenen hectoliters psychedelische verf over uitgekliederd. Onze ogen tollen nog na in hun kassen, en we vrezen dat onze hersenschors definitief is beschadigd door zoveel overgestileerde en hyperkinetische popwaanzin. Spectaculair is
Speed Racer dus zeker en vast, maar wat heeft deze orgie van flitsende kleuren en nerveuze
Nintendo -beelden eigenlijk nog met cinema te maken? Dit
CGI-slugfest in permanente
overdrive zou de eerste familiefilm van de Wachowski Brothers moeten voorstellen, maar wij vinden 'm eerder geschikt om in een
nonstop loop tegen een muur te projecteren op de volgende editie van
I Love Techno .
(HDP)
bekijk de trailer