Kus op het hart: Sukilove: Sukilove
Pascal Deweze klinkt helderder als we er Metal Molly of Chitlin' Fooks als hint bijnemen. Sukilove is zijn meest persoonlijke, nieuwe muziekhoekje, vol diepe gevoelens, kwetsbare pop en tedere melodie.
Pop in zijn mooie betekenis, licht verteerbaar, zonder te stroperig te willen en elke song weer zo mooi. Deweze wil zelf het midden zoeken tussen noise en harmonie en gaat heel af en toe eens sterker op de snaren slaan, zoals het einde van 'Did you ever feel so lonely', maar de hoofdzin van dit debuut is zijn hart en alles wat erin ronddwaalt.
'Just a lazy day' pin je gewoon op repeat vast terwijl je zelf ligt te niksen in het koele gras of het warme zand met de liefde, je lief en verder niets in je hoofd. 'I miss talking in the dark with you...' is zo'n warm intiem glinsterende zin. Sukilove groeide op Pascals akoestische gitaar en haalde alles tot heel diep uit hem. Omringd door drie vrienden muzikanten groeien ze tot twinkelende popjuweeltjes die eigenlijk geen enkele keer hun doel missen. Zoals 'As long as I survive tonight' het allemaal luchtig relativeert, zijn de meer donkere songs nooit om onmiddellijk een potje zelfmedelijden bijeen te gaan schreien. Dit is draagbare, waardige emotie, zonder als zielige kneus te klinken, zoals te veel emo-poprockers wél doen. Het gevoel van de tekst vindt de muziek en omgekeerd. De ziel van Sukilove met een kus op elk hart.
(LAD)