Al mijn geld op Penny! : Largo winch 12: Shadow
Shadow. Een vrij profetische titel voor deze 12de 'Largo Winch', een reeks die de laatste twee albums helaas nog maar een schaduw blijkt van wat ze ooit is geweest.
Shadow is het vervolg en slot van de groteske intrige die door Van Hamme werd opgestart in
Golden Gate, een album waarover we destijds - zij het met tegenzin - schreven dat het
suckte
Welnu, Shadow suckt ook, al valt dat te relativeren. Neem bijvoorbeeld eens het gros van de strips uit de 'Derde Stroming'-collectie van Le Lombard ter hand, een verzameling reeksen die (al zullen ze dat niet snel bekennen) schaamteloos wil inpikken op het monsterachtige succes dat de 'Largo Winch'-formule genereert. Als je eerlijk bent zal je in die collectie eigenlijk geen enkel album vinden dat opvallend beter is dan Shadow, maar dat is nog geen excuus. Van een supertalent als Van Hamme verwachten we niets minder dan topkwaliteit. Daar hebben we recht op, want hij is de Meester. Dus: Shadow suckt. En wel hierom:
- Er wordt véél te veel gebabbeld.
- De gevangenisscènes zijn flauw, en dus een gemiste kans.
- Snuff-movies duiken tegenwoordig op in elke derderangsthriller.
- Largo's Navajo-marteling is slecht getekend en niet spannend. Dit hadden we zelfs in 'Nero' al beter gezien.
- Op plaat 25 sterft het meiske in de armen van de held. Pfft, kan het nog meer cliché?
- Etcetera!
Maar ach, wat maakt het uit? 'Largo Winch' is inderdaad een industrie geworden die de strip vér overstijgt. Francq en Van Hamme zouden wel gek zijn om hun succesformule te herbronnen. Alleen hopen we dat het volgende keer op zijn minst allemaal wat strakker mag dan in dit uit diverse bochten vliegend vehikel. En omdat we zeker weten dat je Shadow toch gaat lezen: geniet van Miss Pennywinkles glansrol. Toch iemand die in vorm is in dit album...
(HDP)