De studententijd van Sofie Van Moll
Later dit jaar presenteert ze samen met Bart Peeters het tweede seizoen van De Bedenkers op Eén, maar wie naar Jan Verheyens nieuwe film Los gaat kijken, kan haar nu al aan het werk zien. Zingen, acteren en presenteren, Sofie Van Moll doet het allemaal, en ze heeft het vak geleerd in Nederland.
"Ik heb op de hogeschool zelfs leren lassen!"
"Ik heb theatraal performer gestudeerd aan de Toneelacademie in Maastricht," vertelt Sofie. "Die opleiding bestaat alleen maar daar. Ik had er op voorhand niet zoveel over gehoord, maar toen ik ging rondkijken om een toneelschool te vinden, kwam ik bij die opleiding uit. Het leek me heel fijn. Het is vooral jezelf op een podium zetten, je eigen verhaal vertellen en van alles uitproberen. Een splinternieuwe opleiding, die ik heel graag wou volgen."
GUIDO: Viel het mee?
Sofie: Ja, superleuk. Ik had het wel druk, omdat ik op hetzelfde moment ben beginnen te werken voor Ketnet en Studio Brussel. Maar het is allemaal gelukt, ik ben afgestudeerd. Dat lukte, omdat ik in blokken werkte. Als je alles op tijd kunt inplannen, kan je verrassend veel dingen combineren. Ketnet en Studio Brussel en de Ketnetband, dat was meestal in het weekend, dus dat ging vrij vlot.
GUIDO: Zat je op kot in Maastricht?
Sofie: De eerste twee jaar wel, maar daarna heb ik gependeld, omdat ik de helft van de tijd hier bezig was. Maastricht is een echte studentenstad. Heel fijn en gezellig, met de Maas en de stadswallen en leuke parkjes. Ik kan natuurlijk niet echt vergelijken met een Belgische studentenstad, want ik ben hier nooit student geweest, maar als ik naar de verhalen van mijn broer luister, is het verschil niet zo groot. In Maastricht heb je ook studentenverenigingen, worden ook cantussen georganiseerd, enzovoort. Alleen heet het daar allemaal een beetje anders dan bij ons. Iets gaan drinken, dat heet daar bijvoorbeeld 'borrelen'. (lacht) Maar voor de rest komt het op hetzelfde neer.
GUIDO: Heb je dikwijls meegeborreld?
Sofie: Goh, wij zaten vaak van 's morgens tot 's avonds op school om te repeteren en van alles voor te bereiden. Als we gingen borrelen, dan was het vooral in het café naast de school, de Tribunal. Dat was het café van de Toneelacademie . Daar kon je iedereen vinden en was er sowieso ambiance.
GUIDO: Was je de enige niet-Hollander?
Sofie: Nee, we zaten met drie in de klas, waarvan twee Belgen. Dat viel dus goed mee.
GUIDO: Je zat maar met drie in de klas ?!
Sofie: Ja, dat kwam omdat die opleiding nog maar pas bestond. Ze zochten de juiste studenten, en het eerste jaar waren er dat blijkbaar maar drie.
GUIDO: Wat moest je doen als eindwerk?
Sofie: Wij zijn in Amsterdam een stuk gaan spelen met Ko van den Bosch, een van de bezielers van theatergroep Alex d'Electrique . Die man is de reden waarom ik theater ben gaan studeren, dus het was heel fijn om met hem mijn eindwerk te kunnen doen. We hebben samen een stuk geschreven en gemaakt, en het decor aan elkaar gelast. (lacht) Ja, ik heb aan de hogeschool zelfs leren lassen! We hebben dat decor helemaal zelf gemaakt.
GUIDO: Had je, toen je aan die opleiding begon, ooit gedacht dat je zou terechtkomen waar je nu staat?
Sofie: Nee. Ik ben me ervan bewust dat ik een zondagskind ben. Ik ben van het één in het ander gerold, zonder er verder bij stil te staan. Ik heb veel geluk gehad, zodat ik niet heb moeten zoeken. En mochten de aanbiedingen ooit stoppen, dan denk ik dat ik zou terugkeren naar het theater.
(HDP)