Ochtendmens en citytripper TOMAS DE SOETE

Toen Peter Van de Veire zijn ochtendprogramma op Studio Brussel vaarwel zei, moest niet lang worden gezocht naar een opvolger. Tomas De Soete verhuisde van de vooravond naar de ochtend. Bovendien loopt Canvas acht weken lang Weg met De Soete , een reeks reisreportages in evenveel wereldsteden.

"Mensen zijn niet gemaakt om om vier uur op te staan, dat is nu wel duidelijk."

 

Tomas De Soete is 32, maar hij ontkent dat zijn Canvas-uitstapje de voorbode zou zijn van een nakend vertrek bij de jongerenzender. "Ik heb zelf nog geen datum voor ogen waarop het genoeg zal zijn geweest, maar als je echt een oude zak wordt, moet je niet meer bij Studio Brussel werken," zegt hij.

 

GUIDO: Dit tv-avontuur moeten we dus niet bekijken als je eerste stappen weg van Studio Brussel?

Tomas: Nee. Het zou kunnen dat ik na Studio Brussel voor tv ga werken, maar het zou evengoed kunnen dat ik iets totaal anders ga doen. Ik heb er nog niet over nagedacht. Komaan, het zou toch een beetje gek zijn om een tv-programma te gaan maken met het idee: oei oei, straks ben ik te oud voor Studio Brussel. Ik blijf dit doen zolang ik er zelf iets aan heb, zo simpel is het. Ik maak veel te graag radio. En misschien val ik binnenkort wel dood van al dat vroeg opstaan, dan is het probleem vanzelf opgelost. (lacht)

GUIDO: Daar zeg je zoiets. Hoe is het inmiddels met je bioritme?

Tomas: Slecht. Heel slecht eigenlijk. Ik weet niet of er de komende maanden een gewoonte of een patroon in zal sluipen - Peter beweert van niet - maar momenteel gaat het erg moeilijk. Mensen zijn niet gemaakt om om vier uur op te staan, dat is me nu wel duidelijk geworden. Maar kom, het gaat. Vooral het op tijd in slaap geraken is een ramp.

 

Onbevangen reizen

 

GUIDO: Vanwaar het idee voor een reisprogramma op tv?

Tomas: Ze hebben het me gevraagd. Toevallig is dat niet, want de programmamakers zijn allemaal goede vrienden van me, zodat ik voor het eerst dacht: wel ja, misschien moet ik dit maar eens doen. Niet dat ik vies ben van tv, maar ik ben er altijd een beetje voor op mijn hoede geweest. Dit was echter iets dat we van onszelf konden houden en waar we met vrienden aan konden werken, dus dit moesten we gewoon doen.

GUIDO: Was het ook leuk? Want je bent niet 'op reis' geweest, je was daar om te werken.

Tomas: Het was héél leuk. Het is natuurlijk niet zo dat je zelf kunt beslissen om eens een uurtje uit te blazen onder een palmboom, want dat staat dan toevallig nooit op het schema. Maar je hebt ook extra voordelen als je met een camera rondreist. Overal mogen proeven van lekkernijen bijvoorbeeld. En nooit moeten aanschuiven om iets mee te maken.

GUIDO: Je bent vrij onbevangen naar die steden getrokken. Was er geen script?

Tomas: Jawel, maar ik kreeg het niet te zien. Ik wist naar welke stad we vlogen, zodat ik niet de verkeerde kleren meenam, en ik wist wie ik daar zou ontmoeten, en dat was het. "Je gaat een labelbaas ontmoeten in Kopenhagen." Zoiets.

GUIDO: En dan ging je op voorhand niet in een reisgidsje van Kopenhagen snuffelen?

Tomas: Nee, en ik heb ook geen interviewvraagjes voorbereid of zo. Nul, niets. Mijn opdracht was gewoon meegaan en toffe dingen beleven. Spontaan zijn, binnen een voor de rest toch wel strak uitgetekend reisschema.

GUIDO: Zijn er plaatsen waar je nog eens op je gemak zou willen terugkeren?

Tomas: Ja, meerdere. Madrid bijvoorbeeld, daar was ik nog nooit geweest. Een heel mooie stad. Het heeft vaak ook te maken met de persoon die ik daar heb ontmoet. In Madrid was dat een heel lieve en warme vrouw: Marta Rivera de la Cruz , een soort Gouden Uil-winnaar, maar dan van Spanje. Maar ook Kopenhagen vond ik een openbaring. Daar heb ik rondgehangen met Yebo, de labelbaas die indertijd de Raveonettes op de kaart heeft gezet om ze daarna aan Sony te verkopen. Een fantastische drummer ook, een hele toffe kerel. En Istanboel ook, een absoluut prachtige stad.

 

Mythische proporties

 

GUIDO: Was het een cadeau om Peter Van de Veire te mogen opvolgen, wiens ochtendprogramma mythische proporties aan het aannemen was?

Tomas: Een cadeau zou ik het niet noemen, want het is niet zo simpel. Hoewel hij zelf het tegendeel zal beweren, is Peter Van de Veire niet geheel onvervangbaar.

GUIDO: Niet geheel vervangbaar, bedoel je wellicht?

Tomas: Euh... ja, excuseer. Kijk, dat is een van de neveneffecten van zo vroeg te moeten opstaan, ik kom niet meer uit mijn woorden. Nee, Peter opvolgen is niet vanzelfsprekend. Maar anderzijds is de ochtend wel het mooiste radioblok dat er is. Nu weet ik van mezelf dat ik eigenlijk niet geschikt ben om zo vroeg op te staan, dus ik heb wel eventjes getwijfeld, maar ik heb toch ja gezegd. Als je de ochtend doet, is al het nieuws nog vers, is het nog onbesproken, en dat wilde ik ook wel eens doen, of op zijn minst proberen. Of ik het zou overleven om alle dagen zo vroeg op te staan, zou ik dan wel zien.

GUIDO: Op het moment dat Peter de ochtendshow van Wim Oosterlinck overnam, was ook die superpopulair op StuBru. Over dat programma spreekt vandaag niemand meer. Die 'mythische proporties' zijn dus ook relatief.

Tomas: Ja, dat klopt. Waarmee ik niet wil gezegd hebben dat mijn programma binnen twee jaar mythische proporties zal hebben aangenomen hé. (lacht) Dat weet je allemaal niet.

GUIDO: Hoe belangrijk is je sidekick Linde Merckpoel?

Tomas: Heel belangrijk, want zij vormt een mooi tegengewicht voor de volslagen chaotische idioot die ik ben. Iemand moet de rede bewaken en het onderscheid maken tussen wat er echt aan het gebeuren is, en wat gewoon gezever is van mij.

GUIDO: Schep je er een sardonisch genoegen in om mensen uit hun bed te bellen?

Tomas: Ik begin elke ochtend met een ochtendplaat, waarvoor ik iemand opbel. Nu ben ik wel zo vriendelijk om dat telefoontje al de dag tevoren op te nemen, zodat ik die persoon niet echt om 6 uur uit zijn bed moet bellen. Misschien moet ik dat in het vervolg toch maar doen, om het gevoel te hebben dat er tenminste toch al iemand wakker is. Alhoewel het me opvalt, als ik in het holst van de nacht naar Brussel rijd, hoeveel volk dan al onderweg is. Er zijn echt al verrassend veel mensen wakker om vijf uur.

GUIDO: Of nog wakker.

Tomas: Dat zou ook kunnen.

GUIDO: Jij hebt ooit nog bij Urgent gepresenteerd, de Gentse studentenradio die geen studentenradio wil genoemd worden.

Tomas: Ze pakken daar graag mee uit hé? (lacht) Ze hebben gelijk, want ik vond het heel leuk om voor hen te werken. Dat was in het kader van het lessenpakket dat ik indertijd volgde aan het RITS . Toen moesten we voor school één uurtje live radio maken op Urgent. Het is dus niet zo dat ik daar nog een dagelijks programma of zo heb gehad. Zelfs niet wekelijks, want dat wisselde af. Maar Urgent vind ik verder wel straf, dat is een goeie radio. Die gasten weten waar ze mee bezig zijn, dus eigenlijk zijn zij inderdaad wel meer dan een studentenradio.

 

(HDP)