Campusreportage: Koppels op kot - GIRLS OVER HUN LIEF
Hij beschermt haar tegen spinnen, zet op tijd het vuilnis buiten en beheert de portemonnee. Zij maakt het bed op, kookt nadien een heerlijk potje en strijkt ook nog zijn kleertjes schoon. Simpel toch? GUIDO nam de proef op som, zocht tortelduifjes op die samenhokken, trok ze uit elkaar en vuurde hete vragen af. En wat bleek? De realiteit vermorzelt de clichés, en zijn antwoorden stroken niet met de hare. Wat de dames vertelden, lees je hier.
Lien Van Extergem, 20 jaar, student verpleegkunde, vriendin van Maarten
“Maarten maakt echt veel lawaai als hij na een avondje stappen binnenstrompelt. Ik word er gek van.”
De geschiedenis: Ik heb Maarten leren kennen op een 100-dagenfuif. We zaten toen samen aan de kassa en ik probeerde wel contact te leggen, maar het interesseerde hem niet echt. Pas maanden later waren we effectief samen. Na vijf jaar vond ik het in september wel eens tijd om samen te wonen. Zeker omdat vorig jaar een van onze koten bijna altijd leegstond, omdat we constant bij elkaar logeerden. Toen ik hoorde dat zijn ouders er niet achter stonden, heb ik onmiddellijk de telefoon gepakt en hen overtuigd. Nu wonen we in een grote kamer, waar we slapen, eten, tv kijken én studeren. Dat lukt niet altijd even goed. ’t Is constant ‘hey… psssst!’
De regels: Als ik afgesproken heb met vriendinnen, kan Maarten zich maar moeilijk onzichtbaar maken, dus stuur ik hem meestal weg. Als daarentegen vrienden van hem komen, blijf ik gewoon thuis. Hij moet me niet proberen wegsturen hoor. (lacht) Maar we houden wel rekening met elkaar en spreken vaker af bij onze vrienden thuis. Gelukkig, want als ik eens zin heb om vanaf 19 uur in mijn pyjama naar een film te kijken, dan wil ik geen volk meer over de vloer.
De taken: Hij helpt me in het huishouden, maar dan wel op zijn manier. Zo zal hij bijvoorbeeld wel stofzuigen, mooi rónd alle meubels. (lacht) En het is wel opvallend dat ik steeds de wc en douche mag schoonmaken en hij eerder de keuken. Maar ik kan niet klagen, we koken om de beurt en de afwas doen we altijd samen. We zijn dan ook goed ingespeeld op elkaar en hebben geen uurregeling of planning nodig om alles vlot te laten verlopen.
Het kookpunt: We doen regelmatig eens bitsig tegen elkaar en gaan geregeld in de clinch, maar na vijf minuten is alles alweer bijgelegd. Dat moet ook. Vorig jaar konden we makkelijk ons boeltje pakken en weggaan, maar nu we hier samen zitten, kan je nergens naartoe en moet je beter je best doen om spanningen te vermijden en problemen op te lossen.
De oorzaak: Bij Maarten geldt de regel ‘alles of niets’. Zo zal hij de ene dag alles tot in de kleinste gaatjes en hoekjes proper houden en kan hij de dag nadien alles laten rondslingeren. Zo erg vind ik dat eigenlijk niet hoor, ik denk zelfs dat ik eerder ‘de vuile’ ben. Waar ik me wel aan stoor is dat hij luid binnenstrompelt na een avondje stappen. Begrijp me niet verkeerd, hij probeert dan wel stil te zijn, dat hoor je aan de vele sssssshhhhht-geluiden, gevolgd door gegiechel (lacht), maar ik ben dan meestal al wakker nog voor hij goed en wel binnen is door het lawaai in de gang. En als hij dan nog vergeet zijn tanden te poetsen of deo aan te doen, word ik compleet gek van de alcoholgeur.
De toekomst: Ik doe nu verpleegkunde, maar wil werken met gehandicapten en zoek werk in die richting. Waarschijnlijk kan ik aan de slag in Buggenhout. Of hij me zal volgen? Dat ligt nog een beetje moeilijk, want hij ziet het niet zitten om voor het derde jaar op rij te verhuizen. Als hij op voorhand had geweten dat het maar voor een jaartje zou zijn, dan hadden we hier nooit gezeten.
Tine Noyez, 19 jaar, Logopedie en Audiologie, vriendin van Jean-Louis
“Ik haat zijn snooze-knop!”
De geschiedenis: Een vriendin van me leerde hem kennen op school en toen ze hem aan mij voorstelde, wou ik hem absoluut beter leren kennen. Veel chatsessies later gingen we samen naar de Parkconcerten in Roeselare, en voilà… Een kleine vijf jaar later zijn we nog altijd samen en hebben we zelfs een eerste appartementje samen.
De regels: Afspraken zijn niet nodig, behalve dan dat hij niet binnen mag als ik op het toilet zit. ik laat hem ook met rust als hij op de pot zit. Die privacy hebben we allebei nodig.
De taken: Momenteel heb ik maar heel weinig les, dus vind ik het maar normaal dat ik niet de hele dag met mijn vingers zit te draaien. En aangezien ik weet dat schoonmaken niet echt zijn favoriete bezigheid is, neem ik dat voor mijn rekening. Gelukkig is hij niet echt een sloddervos. Mocht dat wel zo zijn, dan zou ik hem wel heropvoeden hoor. (lacht)
Het kookpunt: Wij maken zo goed als nooit ruzie. Een echt droomkoppel! (lacht)
De oorzaak: Jean-Louis durft wel eens zijn tijd te nemen in de badkamer. Ongelooflijk hoelang hij soms onder de douche kan staan. En dan spreek ik nog niet over hoe vaak hij aan zijn computer zit. Maar hij weet dat wel, dus wacht hij meestal tot ik in mijn bed lig om op de computer te werken. Waar ik wel echt de kriebels van krijg, is hoeveel keer hij op de snooze-knop drukt ’s morgens. Ik haat die knop. Door mijn luchtig lessenrooster zou ik normaal gezien kunnen uitslapen, maar dat is hier echt onmogelijk.
De toekomst: Ik wil niets liever dan hier volgend jaar te blijven. Het is echt een fantastisch appartement, splinternieuw. Dit is het eerste jaar dat ik studeer, en ik krijg dan ook af en toe de vraag ‘had je niet liever alleen op een kot gezeten?’ naar mijn hoofd geslingerd. Ik zou inderdaad wel graag op een echt kot zitten, want zo heb je meer contact met medestudenten. Maar dan zou ik Jean-Louis te veel missen, dus hou ik het toch liever zo.
Whitney Vullings, 22 jaar, Communicatie, vriendin van Sam
“Ik ben de baas over de afstandsbediening.”
Geschiedenis: Zoals in elke melige film hebben ook wij elkaar op de middelbare school leren kennen. Echte jeugdliefde dus. Toen ik veertien was, had ik mijn ouders al duidelijk gezegd dat ik op mijn achttiende alleen wou gaan wonen. Zo gezegd, zo gedaan. Samenwonen doen we dus al vanaf het begin van mijn hogere studies. Sam is drie jaar ouder en wou sowieso snel gaan samenwonen, dat kwam goed uit. Vooraleer we naar dit appartement trokken, woonden we in een eenpersoonskot, en daar zaten we echt voortdurend op mekaars lip. Verhuizen was dus een must. (lacht)
De regels: Nu we iets groter wonen, hebben we meer ademruimte en zijn regels niet echt nodig. De gewoonteregel is wel dat ik baas ben over het kaske. Als ik de afstandsbediening niet heb, durf ik wel eens kregelig te worden en ben ik niet te genieten.
De taken: Normaal zet Sam elke week het vuilnis buiten – vandaag heb ik het nu wel gedaan – en ook de badkamer schoonmaken is een taakje voor mijn ventje. Wat poetsen betreft brengt hij het er goed vanaf, zeker in vergelijking met mijn vrienden. Begrijp me niet verkeerd, ik doe wel nog altijd meer in het huishouden, maar hij helpt goed mee. Vroeger was dat wel anders. (lacht) Dan zaagden we er echt over tegen elkaar en hield ik voet bij stuk tot hij het deed. Ik geef namelijk niet zo gemakkelijk op. Als hij bijvoorbeeld de afwas niet doet terwijl het toch zijn beurt is, kom ik er ook niet aan. Ongedierte en schimmel of niet, hij moet zijn taken doen en daarmee basta!
Het kookpunt: De dagelijkse irritaties kunnen me soms echt hoog zitten. Soms zijn we elkaar echt beu. (lacht) Ik kan er ook niet tegen als Sam niet laat weten wanneer hij thuis zal zijn. Zo was het de laatste keer tien uur ’s morgens toen hij doodleuk arriveerde. De hele nacht heb ik me zorgen gemaakt. We discussiëren wel redelijk veel, maar het duurt nooit lang. En als we dan eens echt ruzie hebben, dan vertrek ik naar mijn ouders. Maar dat is lang geleden, gelukkig.
De oorzaak: De afwas kan soms wel eens een punt van discussie zijn. Als we de avond ervoor niet hebben opgeruimd, ben ik het die ’s ochtends de restjes weggooit. Ik geef toe dat ik soms de afwas wel twee weken zou laten staan, en Sam ergert zich dan paars aan me. Uiteindelijk ruimt hij dan de hele boel op, wat eigenlijk wel een voordeel is. (lacht) Maar een afwasmachine zou geen overbodige luxe zijn. Naast de afwas is er nog iets bij mijn vriend waar ik me aan erger: hij kan soms echt zagen. Ze zeggen vaak dat vrouwen zagen, maar Sam kan er ook wat van!
De toekomst: Nu we samenwonen, weten we echt dat onze relatie goed zit, maar we zijn er wel allebei van overtuigd dat we hier niet lang meer zullen blijven. Mechelen vinden we namelijk iets te stil. Geef ons maar Antwerpen! En het eerste wat we zullen kopen als we verhuizen is een vaatwas. (lacht)
(SVR)
(VDV)
(AG)