Rapido Moderna van BLUTCH: koortsdroom op papier
"Alles is tegenwoordig zo gladjes, terwijl ik juist het mysterie wil behouden"
In de collectie Vrije Vlucht geeft uitgeverij Dupuis een forum aan de allerbeste vertegenwoordigers van het moderne stripverhaal. Na Christophe Blain, Emmanuel Guibert en David B. krijgt alweer een supertalent uit de nieuwe Parijse school zijn kans: Blutch zet een koortsdroom op papier in zijn hoogst originele Rapido Moderna.
Blutch is 35, heet eigenlijk Christian Hincker en komt uit Straatsburg. Hij is een passionele fan van Lucky Luke, begon zijn carrière bij het humortijdschrift Fluide Glacial en maakt tegenwoordig avant-gardistische strips die eigenlijk met niets te vergelijken zijn. In Rapido Moderna wandelt een danseres door haar eigen dromen. Het is een zeer ongebruikelijk, prachtig getekend verhaal waarin fantasie en werkelijkheid, man en vrouw, oud en jong, dood en leven in mekaar verglijden. Héél mysterieus allemaal!
Blutch: Ik wil dat een boek zijn mysterie behoudt. Je moet niet alles proberen uit te leggen. Als je dat teveel doet, verliest het zijn aantrekkingskracht. Een van de allerlaatste plaatsen waar je nog mysterie kunt terugvinden, is in het stripverhaal. In de film vind je dat niet meer, daar is alles gladjes geworden en moeten alle losse eindjes worden opgehelderd, opdat het begrijpbaar zou zijn in de hele wereld, voor alle leeftijden. Het moet allemaal zo consumabel zijn. Er is geen mysterie meer.
Tekeningen schoonmaken
GUIDO: Rapido Moderna is je eerste album in kleur.
Blutch: Dat klopt. Ik heb me constant moeten inhouden, mijn tekeningen minder 'vet' moeten maken dan gewoonlijk. Minder babbelachtig tekenen, mijn tekenstijl schoonmaken.
GUIDO: Waarom heb je je eigen tekeningen niet ingekleurd?
Blutch: Het is me niet gelukt. (zuinig lachje) Ik heb het nochtans geprobeerd, een pagina of tien, maar dan ben ik gestopt. Een tijdje later ben ik herbegonnen, dit keer voor 20 pagina's, maar ik heb het weer laten vallen. Het ging gewoon niet. Dat is heel erg moeilijk, een strip maken in kleur.
GUIDO: Uit de cover blijkt nochtans dat je het kan.
Blutch: Ik maak ook veel illustraties in kleur, maar da's nog wat anders dan een strip. Ik heb die kleurenstrip aangepakt op dezelfde manier als mijn illustratiewerk, en dat ging niet. Het werkte niet. De volgende keer zal ik het nog eens proberen.
De eerste stripchoreograaf
GUIDO: Het verhaal vangt aan met een aantal pagina's dans. Dat heb ik nog nooit gezien in een strip.
Blutch: Je moet die scène zien als een mise-en-jambes, een manier om in het verhaal binnen te stappen. Een soort opwarming eigenlijk, zoals je even de spieren losgooit voor je gaat sporten. Dat had ik nodig, want het creëert tegelijk sfeer en ritme. Rapido Moderna is een verhaal dat ik heb proberen te componeren als een muziekstuk.
GUIDO: Misschien maakt dat van jou wel de eerste stripchoreograaf?
Blutch: Niet echt nee, ik werk gewoon in de theatrale traditie van het stripverhaal. Die theatrale kant vond je bijvoorbeeld ook al terug in De juwelen van Bianca Castafiore van Hergé, waar je de indruk hebt dat je naar een toneelstuk zit te kijken. Of bij Jacobs: Blake en Mortimer lijken wel operapersonages, met de poses die ze innemen. En Hugo Pratt doet dat ook, dus ik ben zeker niet de eerste die choreografie in het stripverhaal brengt. (denkt even na) Euh, mag ik je lezers er wel even op wijzen dat ik mezelf zeker niet op gelijke hoogte wil plaatsen met Hergé, Jacobs of Pratt? (lacht) Ik zeg het maar even, voor ik het etiket van dikke nek krijg...
GUIDO: Een andere scène uit je boek, waar ik bijna bang van werd, is het moment waarop in het nachtelijke Parijs alle lichten uitgaan en de personages zich helemaal alleen in een lege, donkere stad bevinden.
Blutch: Die scène is uit het leven gegrepen. Ik woon in Parijs in het 11de arrondissement, en op een nacht is daar eens een massieve stroompanne geweest. We zaten plots in het stikdonker, en om toen op straat te lopen, dat was echt indrukwekkend. Het enige licht dat je zag, was een oranje gloed in de lucht die kwam van de andere wijken. En de gebouwen leken wel rotswanden. Dat was heel bizar: je zag niemand, je hoorde niets, die ervaring heeft echt een enorme indruk op me gemaakt. En dus heb ik ze in mijn strip gebruikt. Maar in 't echt was het nog veel indrukwekkender!
GUIDO: Wat ongetwijfeld ook geldt voor de seksscènes. Bedankt Blutch!
(Herbert De Paepe)