Op kot op de festivalweide
Om Hooverphonic, Milow, Tom Helsen of Praga Khan uit te nodigen voor een optreden in je tuin moet je je eigen bankrekening én die van je oma plunderen. Slimmer is een kot huren ‘op de festivalweide’, zodat je bijvoorbeeld door je raam het podium van Marktrock ziet, of vanuit je bed kan swingen op de deuntjes van de Duveltent tijdens de Gentse Feesten. Ideaal! Maar zijn dát dan diegenen met de vettigste verhalen, of valt het al bij al nog mee? GUIDO belde aan bij koten op de festivalweide, en enkele stoere studenten deden hun verhaal. Oordeel zelf maar.
Gentse Feesten – 18 tot 27 juli 2009
Vroeger gingen alle Gentse arbeiders op zondag in hun eigen buurt of wijk pinten pakken om te bekomen van de zware werkweek, waardoor veel mannen op maandag met een kater in hun bed lagen en dus niet kwamen opdagen op het werk. Om die afwezigheden te beperken, hebben industriëlen vanaf 1843 Algemene Kermissen georganiseerd, waar arbeiders uit alle wijken voor uitgenodigd waren en de industriëlen een oogje in het zeil konden houden. Na de twee wereldoorlogen raakten de Feesten een beetje in het slop, maar in de jaren ’60 bliezen enkele alternatievelingen het festival nieuw leven in en de decennia nadien bleven de Gentse Feesten alsmaar groeien. Vandaag is het tiendaagse Gentse festival het grootste culturele volksfeest in openlucht in Europa, en dat volledig gratis. Dit jaar is er echter geen feest op de Korenmarkt, aangezien het plein volledig wordt heraangelegd, maar laat dat de pret niet drukken.
Wie? Koen
Waar? Vlasmarkt
“Daar stond ik dan, voor mijn gesloten deur, zonder gsm of geld, stinkend, en buiten mijn boxershort compleet naakt.”
"Ik heb eigenlijk niet veel tijd nu, maar aangezien je waarschijnlijk toch zal vissen naar de vadsige verhalen, zal ik die maar onmiddellijk bovenhalen zeker? (lacht) Wel, meestal giet ik de glaasjes wel makkelijk achterover op avonden tijdens de Gentse Feesten, maar één keer heb ik mij dat toch beklaagd. Ik voelde me ’s ochtends zodanig misselijk dat ik bij mijn buur een aspirine ging vragen. Die was niet thuis, dus liep ik net terug naar mijn kamer toen ik de deur in het slot hoorde vallen. Een regelrechte ramp, want het is zo’n deur die je zonder sleutel niet terug open krijgt. Daar stond ik dan, voor mijn gesloten deur, zonder gsm of geld, stinkend en buiten mijn boxershort compleet naakt. Ik moest op een of andere manier aan mijn reservesleutel geraken, maar die ligt bij mijn ouders in Lochristi, zo’n dikke tien kilometer van Gent. Enkele kleren halen bij mijn nicht, die hier vier straten verder woont, was zowat de enige oplossing in mijn ogen. Je zou de blikken van de mensen in de straat moeten gezien hebben. Op een zondag kom je misschien twee mannen en een kat tegen, maar ik zweer je, tijdens de Gentse Feesten loopt hier wel wat meer volk rond. Gelukkig was mijn nicht thuis, dus kon ik even later de bus nemen naar Lochristi… in vrouwenkleren natuurlijk. Het was wel geen jurkje, maar geloof me, dat T-shirtje was veel te kort en spande ongelooflijk, en ook de broek die ik aanhad, was duidelijk niet op mijn maat gemaakt. Stappen naar de bushalte was een ramp met die 38’s aan mijn voeten en ik was dan ook heel blij toen ik eindelijk op de bus zat. De redding was nabij… Gelukkig heb ik redelijk ‘losse’ ouders. Ze waren wel eerst stomverbaasd, maar het duurde niet lang voor ze me uitlachten. En terecht. (lacht) Het is ondertussen al bijna twee jaar geleden, maar ik vrees dat ze dit verhaal nog lang tegen me gaan gebruiken. Op familiefeesten is er altijd wel iemand die dit voorval nog eens moet aanhalen. (lacht) Ach ja, mijn verdiende loon zeker?"
Wie? Peter
Waar? Zijstraat Graslei
“Bert viel uit de lucht toen hij een hoop kasseien in zijn koffer vond.”
"Een vriend van me, Bert, lag nog met een kater in mijn zetel toen ik besliste om te gaan barbecuen met Jan en Olivier. Ideaal weertje, maar we wilden toch niet al te ver wandelen, dus besloten we bij de brug enkele kasseien uit te breken, kolen in dat gat te leggen en bovenop een roostertje ons vlees te bereiden. Een schitterend idee toch? We moesten natuurlijk wel de kasseien kwijt, dus dumpten we die in de koffer van Bert zijn auto die enkele meters verder scheef geparkeerd stond. Die zou zeker open zijn, want hij vergeet die altijd en overal te sluiten. Een halfuurtje later schoof ook Bert bij aan onze geïmproviseerde barbecue, maar opnieuw een kwartier later kregen we bezoek van twee flikken. 'Wat zijn jullie aan ’t doen? Waar zijn die kasseien?' Wij antwoordden dat we van niets wisten. 'Dat gat lag hier zo, wij vonden het gewoon een ideale plaats om te barbecuen.' Op de grond lag wel een aardespoor dat leidde tot de koffer van de auto. 'Van wie is deze auto? Kan je je koffer openen?' Bert viel uit de lucht, stelde zich recht en was stomverbaasd toen hij de kasseien in zijn koffer zag liggen. Het duurde niet lang voor hij besefte hoe de vork in de steel zat, maar hij moest het wel gaan uitleggen. Wij vonden het natuurlijk wel extreem grappig. (lacht) Gelukkig waren het nog wel behoorlijk coole flikken. Ze gaven ons de keuze: betalen voor de werken of het gat zelf dichten. Wij kozen voor optie twee en hebben er nadien niets meer van gehoord."
Marktrock – Leuven – 14 en 15 augustus 2009
Vorig jaar was de Oude Markt in Leuven opnieuw het kloppend hart van Marktrock, nadat de toekomst van het festival aan een zijden draadje had gehangen. Ook dit jaar worden de pleinen rond die Oude Markt omgetoverd tot een heus festivaldorp, en deze keer willen de organisatoren nog méér terug naar de roots. Daarom maken ze Marktrock volledig gratis voor iedereen. De affiche zal in 2009 voor de volle honderd procent uit Belgische namen bestaan, om zo de ideale mix te bieden tussen gevestigde waarden en talentvolle jonge wolven.
Wie? “Anoniempje vind ik voor losers, maar mijn echte naam zeg ik toch liever niet. Noem me maar Jan of zo.”
Waar? Oude Markt
“Wij zijn die dronkaards die ’s nachts met een stuk in ons kloten tegen de boompjes op de Oude Markt pissen.”
"Tijdens Marktrock is mijn kot hét afspreekpunt voor mijn beste vrienden. Het festival zelf duurt maar een weekend, maar wij maken er met ons zessen graag een vijfdaagse van. (lacht) Gelukkig weet de kotbaas dat niet, anders zou ik al lang buitengevlogen zijn, vrees ik. Na die dagen zijn we kapot en ligt ons bioritme compleet overhoop door ’s nachts te feesten en overdag te slapen, maar dat nemen we er graag bij. Ja, wij zijn die dronkaards die ’s nachts veel te veel lawaai maken en met een stuk in ons kloten tegen de boompjes op de Oude Markt pissen! Dat hoort er gewoon bij. We spreken telkens al enkele weken op voorhand af wie van ons voor de voorraad bierbakken moet zorgen. Aan de hand van blad-steen-schaar gebeurt dat. Ik ben er niet zo goed in en meestal ben ik dan ook de dupe. Ofwel spelen de andere gewoon op een of andere manier vals. Dju! De smeerlappen! (lacht) In elk geval, het is een dik feestje van ’t begin tot het einde. Maar begrijp me niet verkeerd, ’t is niet alleen zuipen om te zuipen. We genieten ook van de muziek. Het optreden van Goose was vorig jaar echt tof en ook The Van Jets en Freaky Age konden ons wel boeien. Maar met een pintje in de hand genieten we des te meer."
"Voor ons brengt het festival alleen maar positieve dingen met zich mee. Er zijn wel veel toeristen dan en zo, maar we hebben nergens last van. Ik denk dat zij eerder last hebben van ons! En ook de bovenbuur zal wel te klagen hebben, dat maakt hij duidelijk door op de grond te stampen als we echt overdrijven, maar uiteindelijk duurt het maar vijf dagen op een gans jaar, dus dat valt wel mee hé. En na die vijfdaagse zijn al mijn maten weg en mag ik aan de opkuis beginnen. Vreselijk, want het is hier dan echt een stort. Matrassen, matjes en slaapzakken op de grond, lege flesjes bier en zakken chips overal. Weken later vind ik soms nog een kroonkurk. Leuk is die grote schoonmaak natuurlijk niet, maar ik heb al erger meegemaakt! Zo heeft een van mijn vrienden uit zattigheid eens in zijn kussensloop gekotst. Echt walgelijk. Dat mocht hij dan wel zelf gaan wassen, hoor. Hij was de enige die toen een kussensloop had, maar al snel moest ook hij het dus zonder stellen. Hoe zijn moeder reageerde? Geen idee, ik heb daar niets meer van gehoord. Hij zal wel zo slim geweest zijn om naar de wasserette te gaan zeker? En dit jaar wordt het nog heftiger, want deze keer zijn we met acht. Gelukkig heeft mijn bovenbuur al gezegd dat hij dit jaar in augustus waarschijnlijk niet in Leuven zit. Dat belooft!"
Wie? Sarah
Waar? Oude Markt
“Hij stond de hele tijd met zijn blote kont naar de Oude Markt gericht en kon zich niet verroeren.”
"Als ik zat ben, begin ik tegen Jan en alleman te lullen, en vorig jaar op de eerste avond van Marktrock was het zover. Het lag waarschijnlijk wel aan de halve fles jenever die ik voordien samen met een vriendin binnen had gekapt, maar met die ene gast leek het echt wel te klikken. En zo zijn we even later samen in mijn bed beland. Normaal doe ik zoiets niet hoor. (lacht beschaamd) Details ga ik niet aan jullie neus hangen - heel veel weet ik er trouwens ook niet meer van (lacht) - maar het komt erop neer dat we ’s anderendaags werden gewekt door de deurbel. Mijn moeder! Tijdens de tweede zit legt ze me altijd in de watten, en ook toen bracht ze me mijn was en wat eten. Een ramp, want in haar ogen ben ik altijd de brave. Ik duwde hem uit bed en kon op niets beters komen dan hem te verstoppen achter het gordijn. Het lijkt een scène uit zo’n idiote komedie of een show als Mooi en Meedogenloos, maar ik kan je verzekeren, mijn hart bonsde in mijn keel! Enkele seconden later kwam mijn moeder binnen en luttele minuten later trok ze alweer de deur achter zich dicht. Oef! Niets gemerkt. Voor die jongen – Kevin of Kenny of zo, ik kan nu écht niet meer op zijn naam komen - was het wel iets minder leuk, want hij stond de hele tijd met zijn blote kont naar de Oude Markt gericht en kon zich niet verroeren. Of ik hem nadien nog gezien heb? Wie weet, ik ben zo’n beetje vergeten hoe hij eruitziet. (lacht)"
(SVR)