Film: Suske en Wiske & De Texas Rakkers
We hadden je maar al te graag gemeld dat de transformatie van Vlaanderens populairste striphelden naar het witte doek eindelijk met succes is gebeurd. Toegegeven, slechter dan De Duistere Diamant, de beschamend knullige Suske en Wiske live action-adaptatie van Rudi Van Den Bossche uit 2004, kon niet meer. Maar een onverdeeld succes is De Texas Rakkers nu ook weer niet geworden.
Deze keer werd gekozen voor computeranimatie. Een logische keuze, maar tegelijk ook een genre waarin de concurrentie moordend is. Hoe boks je op tegen de kanonnen van Pixar en Dreamworks, die decennia technische voorsprong en een veelvoud van de Vlaamse budgetten ter beschikking hebben? Mark Mertens en Wim Bien hebben het geprobeerd. Ze studeerden samen aan het RITS in Brussel. Mertens werd producer van Vlaamse films en tv-series, terwijl Bien naar de VS verhuisde om daar onder meer mee te werken aan de animatie van Ice Age 2. Ze versterkten hun team scenaristen met Guy Mortier, en deden een oprechte poging om De Texasrakkers (Vandersteens strip uit 1959) te hertalen naar de 21ste eeuw. Hier en daar is dat gelukt. We hebben breed geglimlacht met Chris Van den Durpel, die met een licht West-Vlaams accent leven blaast in de irritante stofzuigerverkoper Theofiel Boemerang. Ook de rest van de stemvertolkingen zijn puik. De decors zien er goed uit. Er zit leven en vaart in het verhaal. De actiescènes zijn zelfs uitstekend. De dialogen deugen. Kortom, aan deze film is duidelijk met hart en ziel gewerkt. Maar in de digitalisering van de personages zit een huizenhoog probleem. Vandersteen tekende zijn personages - zeker in de glorietijd waaruit onder meer De Texasrakkers stamt - heel kneedbaar, volks, zwierig en nerveus. De computer heeft er echter steriele poppetjes van gemaakt, met een rubberen uitstraling die bitter weinig expressie toelaat. En dat terwijl in het beeldverhaal toch weinig gezichten te vinden zijn die zo buitengewoon expressief zijn als de domme smoel van Lambik, om er maar eentje te noemen. Conclusie? Ga zeker kijken, want er valt genoeg te lachen, en neem vooral je kleine neefjes en nichtjes mee. Maar verwacht zeker geen prent van Pixar-kaliber.