Goodbye Solo
Ramin Bahrani is een Amerikaan van Iraanse afkomst, en Goodbye Solo is na Chop Shop al de tweede film van zijn hand die we dit jaar in de zalen mogen verwelkomen. Het is een lichtjes onwaarschijnlijke, maar overigens zeer mooi prent over een Senegalese taxichauffeur in de VS die een moeizame vriendschap sluit met een depressieve oude Amerikaan met een onverwerkt verleden.
Goodbye Solo is een vlot verteerbare en toch pakkende schets van hoe de American Dream zowel een steile toegangsplank als een winderige nooduitgang kent, met alle glibberige paden die daartussen liggen. Tegelijk is het ook een interessante kijk op hoe nieuwe immigranten een brug kunnen slaan naar in hun ideeën vastgeroeste autochtonen. En ten slotte is het een verhaal over hoe vriendschap een angstaanjagend goed wordt in het licht van een aangekondigde dood. Vrees niet, dat klinkt allemaal stukken zwaarder dan de film uiteindelijk is geworden. Door zijn acteurs te laten improviseren op basis van summiere stukjes script - de Mike Leigh-aanpak, zeg maar - heeft Bahrani een fragmentaire, frisse film gemaakt, die de toeschouwers druppelsgewijs toelaat in de wereld van de personages. Je zal verbluft worden door de ontwapenende vertolking van Souleymane Sy Savane (in het echt afkomstig uit Ivoorkust). Zijn 73-jarige tegenspeler Red West is trouwens niet alleen in de film Savanes volstrekte tegenpool: West heeft een verleden als persoonlijke chauffeur en bodyguard van niemand minder dan Elvis Presley.