Bridget Jones's Diary : Tien kilo acteergenot
De Bridget Jones-hype is al een paar jaar oud, want van de gelijknamige roman van Helen Fielding zijn sinds de verschijning in 1997 al 4 miljoen exemplaren verkocht in meer dan 30 landen. En nu is het de aan de video- en dvd-adepten om ervoor te vallen. Noem het een soort volwassen versie van het dagboek van Adrian Mole, met een snuifje Friends erbovenop: Bridget Jones is net de 30 gepasseerd, klunzig, iets te dik en desperately single. Ze werkt bij een uitgeverij en houdt een dagboek bij over haar hopeloze zoektocht naar de juiste man: wordt het haar hoofdredacteur-annex-playboy Daniel (Hugh Grant, voor de verandering eens gecast als smeerlap) of de stuurse advocaat Mark (een hilarische Colin Firth)?
Richard Curtis, die met Notting Hill voor de grootste Britse bioscoophit aller tijden tekende, kreeg de ondankbare taak toegeschoven het schier onverfilmbare dagboek van Bridget Jones in een scenario te gieten. Dat is 'm helaas maar half gelukt: het eerste uur is Bridget Jones's Diary om van te smullen, maar daarna verliest regisseuse Sharon Maguire jammerlijk de teugels en wordt de film zelfs potsierlijk en volstrekt ongeloofwaardig. Gelukkig maakt Renée Zellweger (Nurse Betty), die als Amerikaanse werd uitverkoren om de oer-Britse Bridget te spelen, veel goed met haar absoluut briljante acteerprestatie. In pure De Niro-stijl ging ze een paar weken undercover op een Engels kantoor werken om te bewijzen hoe Brits ze wel kan zijn. Daarna kwam ze 10 kilo bij, en de metamorfose was compleet. Zelfs Helen Fielding moest het erkennen: Renée ís Bridget Jones. Ze vertolkt het onzekere meisje met een geweldige naturel en overgave, gewoonweg perfect. Je wordt verliefd op haar, niet op de film. Bridget Jones's Diary is een gemiste kans voor liefhebbers van de betere Britse comedy, maar fans van ontwapenende romantische komedies zullen niet teleurgesteld zijn.
(JC)