Jurassic Park III : Paleontoloog ziet ze vliegen
Goed nieuws voor bange dinofans: Jurassic Park III is een stuk verteerbaarder dan verwacht. Joe Johnston - een man met een heleboel ervaring als het op digitale beesten aankomt; hij was de maker van Jumanji - heeft de regisseurstoel voor dit derde dino-epos overgenomen van Steven Spielberg, en het gaat 'm verrassend goed af. OK, de originele Jurassic Park-magie is een beetje weg, maar dat kan nu eenmaal niet anders: sinds het origineel uit 1993 zijn we al ongeveer doodgegooid met computergegenereerde dinosaurussen. En naar de populair-wetenschappelijke ondertoon van schrijver Michael Crichton zal je deze keer ook vruchteloos zoeken. Nee, Johnston heeft gekozen voor het straightforward funride concept.
Het publiek komt om dino's te zien? Welnu: we zullen ze dino's geven. Het verhaal maakt dan ook niet echt uit. Paleontoog Dr. Alan Grant wordt met een smoesje naar Isla Sorna gelokt, waar het nog steeds propvol hongerige prehistorische monsters blijkt te zitten. Niets nieuws dus, maar Johnston maakt het opwindend door een paar hogelijk spectaculaire nieuwe dinosoorten te introduceren. Stermonster van Jurassic Park III: de spinosaurus, een ontzagwekkend beest met een krokodillenmuil en een kam op z'n rug dat zelfs good old T-Rex de pan inhakt. En dat ook in het water blijkt te jagen, wat Johnston de gelegenheid geeft even richting Spielberg te salueren met een fraai staaltje Jaws-hommage. En er is meer! Als één stukje Jurassic Park III zich onderscheidt van zijn voorgangers, is het de razend spannende sequentie in de mistige birdcage, waar Johnston voor het eerst uitpakt met pteranodons, vliegende dino's. Ze zijn ronduit adembenemend, en daarvoor alleen al is de dvd van Jurassic Park III z'n geld waard. Het leuke acteerwerk (Sam Neill weet inmiddels hoe hij zijn smoelwerk op dino alert moet zetten, en William H. Macy zet een uiterst amusante schlemiel neer), de gebalde aanpak (Jurassic Park III duurt nauwelijks anderhalf uur) en de onvermoede vermogens van de raptors (ze krijgen dit keer een haast menselijk gelaat) krijg je er dan zomaar bovenop. Wie The Mummy Returns heeft gezien, weet hoe schromelijk een sequel kan mislukken. In dat opzicht is Jurassic Park III een gigantische meevaller.
(JC)