Merkwaardige mode op de campus

 

 

"Ik haal vooral inspiratie uit rock-’n-roll, glamrock en de gothscène en zou mijn look omschrijven als stijlvol rebels. Veel mensen denken dat ik beïnvloed ben door punk, omdat ik een kleine hanenkam heb, maar dat is maar deels zo."

 

"Vijf jaar geleden woog ik 104 kilo. Te veel dus, en ik zat daardoor niet goed in mijn vel. Ik viel sowieso al op door mijn gewicht en kleurde mijn haar wel nu en dan in rood en zwart en zo, en 't probleem was ook dat ik niet altijd dingen in mijn maat vond. Pas toen ik besloten had te vermageren en 34 kilo lichter werd, kreeg mijn zelfvertrouwen een enorme boost. Nu zal je me zelden zien zonder een sjaal, een donkere leren vest en een zonnebril, en die stukken probeer ik te combineren met stijlvolle broeken en T-shirts. Ik weet dat ik hierdoor nu wel opval, maar daar is het me zeker niet om te doen. Velen vinden me een outcast, maar ik voel me gewoon goed in deze kledij, en dat ik soms raar bekeken word op straat, vind ik niet erg. Ik vind het zelfs leuk. Oudere mensen hoor ik wel eens fluisteren tegen elkaar en hoge pieten kijken mij vernederend aan. Sommigen roepen zelfs ‘homo’ als ik voorbijwandel, enkel omdat ik eyeliner draag. Maar dan lach ik vanbinnen, want deze reacties doen me niets. Dat bewijst gewoon dat sommige mensen echt kortzichtig zijn."

 

"Mijn oudere broer is vroeger van glamrock naar grungerock overgeschakeld. Mijn ouders gaan daarentegen heel klassiek gekleed, maar hebben ook wel oog voor wat mooi is. In het begin hadden ze het niet zo voor mijn stijl. 'Waarom scheer jij je haar af aan de zijkanten?' kreeg ik wel eens te horen. Maar beetje bij beetje hebben ze zich neergelegd bij mijn aparte smaak. Ik zou graag binnenkort nog een tatoeage zetten en heb al verschillende ontwerpen, maar ik woon nog thuis en mijn ouders zullen niet echt blij zijn met een tattoo..."

 

"Ik kijk naar niemand op voor zijn kledingsstijl, want het is niet mijn bedoeling om een specifieke stijl te kopiëren. Aan de andere kant haal ik wel veel elementen uit muziek, dus misschien kopieer ik onrechtstreeks toch. (lacht) Muziek is mijn passie en dat wil ik tonen. Bandshirts draag ik bijna dagelijks. Die T-shirts behoren tot mijn eigenheid. In winkels als Fish&Chips en Mexx vind ik altijd mijn ding. Die laatste verkoopt gewone kledij, maar werkt ze op toffe manieren af. Dat vind ik tof. Ik durf ook wel eens de 3 Suisses doorbladeren. Maar in de winkels Jack & Jones en Coolcat vind ik nooit mijn ding, dus daar zal je me nooit aantreffen. Enkele jaren geleden heb ik een leren vest gekocht van Matinique die 400 euro kostte, mijn duurste aankoop ooit. Maar ik draag ze wel heel veel! Ik denk dan ook dat mijn kledingsstijl de komende jaren niet zal veranderen. Ik kan me zelfs niet voorstellen dat ik binnen twintig jaar andere kleren zou dragen. Maar als ik me er niet meer goed bij voel, dan pas ik mijn stijl gewoon een beetje aan. Ik draag niets omdat het moet!"

 

 

 

 

"Ik ben een echte spring-in-’t-veld, lach altijd en probeer zo ook andere mensen aan het lachen te brengen. Dat zie je aan mijn outfits, want opgewekte bloemenprints en felle kleuren ontbreken bijna nooit. Niet dat ik uitzonderlijk veel met kledij bezig ben, maar ik probeer wel altijd creatief uit de hoek te komen. Ik probeer kledij te dragen die bijna niemand anders draagt, zo ben ik automatisch al origineel. Ik doorblader wel eens de Flair op zoek naar originele prints, maar meestal koop ik gewoon dingen die ik toevallig tegenkom. Dat ik op kot zit vlak bij de winkelstraat, maakt het trouwens heel verleidelijk om regelmatig te gaan shoppen. Ik probeer bovendien ook al mijn kledingstukken lang te houden en gooi enkel de dingen weg die echt kapot zijn, waardoor ik sowieso al een bomvolle kleerkast heb. Het lijkt echt alsof ik superveel outfits heb, maar veel zaken zijn al jaren oud. Vorig jaar heb ik me wel even laten gaan en heb ik een heel duur jurkje gekocht. Het deed me denken aan mijn favoriete Disneyfiguur Tinkerbell, dus ik kon het echt niet laten liggen. Het kostte 95 euro, wat wel duur is voor een jurkje, maar ik heb er nog geen moment spijt van gehad. Ik haal het enkel uit de kast voor speciale gelegenheden. Achteraf ontdekte ik dat Lady Linn hetzelfde had, maar in het zalmroze. Leuk!"

 

"Ik kleed me al van kleins af aan zo vrolijk, dus mijn ouders zijn mijn opvallende kledingsstijl al gewend. Onlangs kwam ik met originele en kleurrijke schoenen naar huis en mijn ouders lachten er gewoon eens mee. Onze kledingsmaak verschilt, maar ze accepteren wat ik draag. Ze zouden mijn kleurrijke kledij zelf nooit dragen, maar ze weten dat het bij me past. Mijn mama was zelfs dolenthousiast toen ik mijn blonde haarkleur had vervangen door feloranje! Maar niet iedereen reageert zo positief. 'Waarom loopt die er zo speciaal bij?' hoor ik wel eens. Maar daar trek ik mij niets van aan, want ik voel me er goed bij. Het hoort gewoon bij mijn persoonlijkheid. Dit is wie ik ben. Als anderen daar problemen mee hebben, is dat heel jammer voor hen. (lacht) Ik denk trouwens dat de kans klein is dat mijn kledingsstijl ooit nog verandert. Soms vertel ik mijn vrienden dat ik nu veel experimenteer zodat ik later soberder door het leven kan gaan, maar stiekem vrees ik daarvoor. Ik zie me niet meteen in een andere kledingsstijl. Als ik later ooit de kans krijg om mijn eigen kleren te ontwerpen, creëer ik sowieso een collectie met regenboogkleuren. (lacht)"

 

 

 

 

"Ik ben zot van de fifties. Meestal ga ik voor jurkjes die tot op kniehoogte komen, zonder schouderbandjes, maar met een wespentaille en bloemenmotief. Ik denk dat ik geen enkel jurkje heb dat volledig effen is. In de winter is het natuurlijk moeilijker om in die fiftiesstijl te blijven. Dan moet ik jeansbroeken uit de kast halen en dikke truien en zo. Vreselijk. Ik ben altijd superblij als de lente weer in ’t land is. Ik verjaar trouwens ook op 21 maart, maar geloof het of niet, ’t is altijd slecht weer die dag. Twee jaar geleden was dat zo, vorig jaar en dit jaar ook en ik ben ervan overtuigd dat het volgend jaar niet anders zal zijn. Lang leve de opwarming van de aarde."

 

"Als ik in de buurt ben van het shoppingcenter in Sint-Niklaas móet ik gewoon binnen. Vooral de accessoires van Claire vind ik super, da’s een winkel die precies allemaal carnavalsspulletjes verkoopt. Ik ben gek op accessoires, want die kunnen je outfit echt vervolledigen. Kijk maar eens naar mijn diadeemke. (lacht) Soms heb ik ook een enkelbandje aan met belletjes, maar als ik op stap ben met iemand, vraagt die na een halfuur altijd of ik het alstublieft toch wil uitdoen. (lacht) Voor mijn kleren heb ik niet echt één winkel waar ik alles vind, meestal combineer ik zaken uit verschillende winkels zoals Pimkie, Coolcat, H&M en Apples. Baton Rouge en andere chique winkels laat ik dan weer bewust links liggen. Ik ga trouwens nooit veel verschillende kleuren aantrekken. Drie kleuren maximum, maar vier vind ik erover. Daarnaast let ik er altijd op dat mijn schoenen dezelfde kleur hebben als mijn vest en dat mijn riem dezelfde kleur heeft als mijn handtas enzovoort. Het model van truitje dat ik vandaag aanheb, draag ik zodanig graag dat ik het in verschillende kleuren en stoffen heb gekocht. Zo past het op verschillende outfits. Ik zou nooit eenzelfde stuk in nog eens dezelfde kleur kopen. Behalve dan toen ik die ene keer thuiskwam met een jeansbroek die blijkbaar ook al in mijn kast hing. Maar deze keer had ik ze in een andere maat gekocht, dus dat valt nog wel goed te praten. (lacht)"

 

"Ik vind van mezelf dat ik het mooist ben met rood, maar ik heb verschillende tinten hangen. Enkel blauw draag ik niet graag, want dan kleuren mijn ogen zodanig diepblauw dat iedereen verblind wordt en niemand nog let op wat ik zeg. Dan moet ik alles tien keer herhalen en dat is ambetant hé. Vroeger was ik veel dikker en kleedde ik me jongensachtig. Toen droeg ik legerbroeken en zo, want jurkjes pasten gewoonweg niet. Ondertussen ben ik fel vermagerd, heb ik mezelf volledig getransformeerd en ziet mijn omgeving mij enkel en alleen nog in deze look. Ik krijg trouwens veel positieve reacties op mijn kledij... én op mijn benen. Dat komt ook omdat ik altijd hoge hakken draag, zo krijgen je benen automatisch een mooie vorm. Sommige mensen denken zelfs dat ik model ben. Da’s wel grappig. Negatieve reacties heb ik nog nooit gekregen. Misschien durven de mensen dat niet zeggen, dat kan natuurlijk ook. Als ik ga solliciteren, moet ik mijn outfit natuurlijk wel een beetje aanpassen. Gelukkig heb ik ook een maatpakje in fiftiesstijl. (lacht) Zo’n kokerrokje, je kent dat wel. Voor de rest heb ik mijn look gevonden en daar wil ik niet meer van afstappen."

 

"Moeilijk is het niet om creatief uit de hoek te komen, want de winkels doen dat voor mij. Je hoeft trouwens niet te denken dat je klakkeloos kan overnemen wat in de magazines staat. Zo linken ze altijd die dikke parelsnoeren aan de fifties. Ik vind die maar niets, dus koop ik die ook niet. Marilyn Monroe droeg dat ook nooit. Zij is mijn icoon. Ik heb een paravan en zelfs muziek van haar. Of ik mijn haar ook zo wit zou kleuren? Ik denk niet dat ik dat durf. Bovendien is het net gekleurd! Het zou nu een tint lichter moeten zijn dan mijn echte haarkleur, maar ik zie eigenlijk compleet geen verschil. (lacht)"

 

"Als ik ga shoppen, neem ik altijd mijn mama mee. Én haar portemonnee. (lacht) Gelukkig, want soms lopen de kosten wel hoog op. Zo waren we enkele weken geleden al 400 euro kwijt in de eerste winkel die we binnenliepen en hebben we nadien zeker nog tien shops gedaan. Ja, dat was een dure middag. Dat was wel een beetje overdreven. ’t Is niet altijd zo hoor. ’t Zal bovendien ook snel veranderen, want nu ik gestopt ben met rechten, ben ik op zoek naar werk, en van zodra ik een job heb, moet ik zelf mijn shopuitstappen financieren… Da’s minder. (lacht)"