De studententijd van THOMAS VANDERVEKEN
Waar word jij 's ochtends mee wakker? De hyperkinetische fratsen van Peter Van de Veire op MNM? De humor met een hoek af van Tomas De Soete op Studio Brussel? De steevast uit de hand lopende stunts van Sven Ornelis en Kürt Rogiers op Q-music? Of ben jij die witte raaf die z'n ochtendhumeur probeert te verjagen middels de Espresso die Thomas Vanderveken elke ochtend vanaf zes uur serveert op Klara?
"Ik was een bevoorrechte student: op Werchter stond ik backstage artiesten te interviewen."
Van JIM naar Klara met een omwegje langs Eén. Wat moet een mens daar in 's hemelsnaam voor gestudeerd hebben?
Thomas: Ik heb mijn studiekeuze laten afhangen van mijn toelatingsexamen. Ik ben examen gaan doen in Brussel, en als ik daarvoor zou slagen, zou dat mijn studiekeuze worden. Ik was geslaagd, dus het is conservatorium geworden. Ik heb dan wel wat malchance gehad, want ik heb mijn vinger uit de kom gehaald, waardoor ik twee jaar geen piano heb kunnen spelen. Dan ben ik overgeschakeld naar muziektheorie en heb ik iets gezocht om erbij te doen, waardoor ik bij de televisie ben terechtgekomen. Eerst was dat JIM, en op termijn zijn er ook nog Klara en Eén bijgekomen. Uiteindelijk heb ik mijn studies toch nog kunnen afmaken, zodat ik vandaag een muzikant ben die vooral presenteert.
GUIDO: Zat je op kot in Brussel?
Thomas: Niet de hele periode, maar ik heb er wel een paar jaar op kot gezeten.
GUIDO: 't Is een nogal atypische studentenstad, nietwaar?
Thomas: Het voordeel van het conservatorium is dat het in het centrum van de stad ligt, aan de Zavel. Echt plein centre. Ik had een kot aan het Zuidstation. Een heel levendige buurt. Mijn GB was in het station zelf. (lacht) Recht tegenover mij had je een paar Grieken, en er was ook een puur Afrikaans café. Ik vond dat een heel leuke buurt. Elke dag wandelde ik door de Blaesstraat of de Hoogstraat naar het conservatorium. Zo heb ik Brussel echt leren kennen, en ik ben er straalverliefd op geworden. Ik woon nog altijd in Brussel.
GUIDO: Heb je Ben je op die manier de Brusselse studentenfolklore leren kennen?
Thomas: Eigenlijk niet. Het conservatorium was een beetje een eiland op zich, midden in het centrum. Die beroemde cafés aan de VUB, daar kwamen wij niet. We hadden natuurlijk wel onze eigen adresjes om uit te gaan. Mijn kot was prachtig, want ik kon er muziek maken en er was plaats voor een vleugelpiano, maar ik keek wel uit op een binnenmuur. Om de zoveel tijd moest ik daar weg. Ik herinner me dat ik in de zomer elke avond ging wandelen langs de Zuidfoor nadat ik piano had gespeeld. Maar het typische Brusselse studentenleven heb ik inderdaad gemist, zeker ook omdat ik toen al werkte. De tweede helft van mijn studententijd was ik fulltime aan het werk bij JIM en Klara. Ik heb te hard gewerkt om een typisch studentenleven te kunnen leiden.
GUIDO: Vind je dat achteraf gezien niet jammer?
Thomas: Ach, ik heb in die tijd meer dan genoeg onnozelheden uitgehaald, zeker bij JIM. Eigenlijk was dát voor een groot stuk mijn studentenperiode. We hadden net een zendertje opgericht, we bleven daar slapen omdat we er veel te lang moesten werken, we gingen samen uit, we maakten de zotste televisieprogramma's... Eigenlijk waren wij bevoorrechte studenten. We stonden backstage in Werchter met een pas rond onze nek de artiesten te interviewen, terwijl andere studenten tientallen euro's moesten ophoesten om op de wei te staan. Op dat gebied ben ik geweldig verwend geweest.
GUIDO: Besefte je dat?
Thomas: Absoluut. Ik besef dat nog altijd. Ik heb tot nu toe echt een geprivilegieerd leven geleid.
(HDP)
Foto: vrt