Indiana Jones and the Infernal Machine
George Lucas beperkt zich allang niet meer tot filmpjes maken. Nee, met het oog op zijn nakende pensioen en de kosten van ouderdomskwalen heeft de kwieke grijsaard zich ook op computergames gestort. En met succes: de Star Wars-games gingen als zoete broodjes over de toonbank. Nu probeert Lucas het opnieuw met Indiana Jones. Je zou al bijna vergeten dat er ook nog een film van uitkomt.
The Infernal Machine speelt zich af in 1947. De Tweede Wereldoorlog is net voorbij en de spanningen tussen de VS en de USSR bouwen zich op. De CIA vraagt zich af waarom de Russen de omgeving van de Toren van Babel omtoveren tot een bouwput. Indiana Jones, archeoloog en thrillseeker wordt naar Irak gestuurd om het raadsel op te lossen En dat zal de KGB geweten hebben. Scud-raketten bestaan nog niet in het naoorlogse Irak, maar met Indy's zweep kan je evenveel plezier beleven.
Indy meets Lara
The Infernal Machine heeft veel weg van Tomb Raider. De gameplay en de bediening komen grotendeels overeen en hetzelfde geldt voor de bewegingen. Net zoals bij Tomb Raider werkt het spel met een in-game interface. Je kan wapens en opties selecteren via icoontjes op het scherm. Een gamepad is misschien wel iets gemakkelijk om het spel te besturen dan een klavier. Vooral voor moeilijke sprongen is dit laatste soms wel onhandig. Toch is het geen zoveelste Lara Croft-kloon. Integendeel.
De verhaallijn van het spel is ronduit schitterend. Misschien wel een van de beste die we op de redactie binnenkregen. Het verhaal is wel lineair, en dat is spijtig. Wanneer je het spel opnieuw doorloopt, moet je telkens weer dezelfde opdrachten uitvoeren. Voor de rest is de opbouw dik in orde en kan je rekenen op uren spelplezier. Vooral de puzzels zullen wel wat van je tijd in beslag nemen, want ze zijn niet van de simpelste.
De graphics van het Indiana Jones-spel zijn uitzonderlijk goed. Wanneer je Star Wars Racer ooit in je CD-lader hebt gestopt, dan weet je dat LucasArts heel sterk is in 3D-omgevingen. Wanneer je voorwerpen nadert, blijven ze hun scherpte behouden en dat is niet zo evident. Hier en daar was er wel een foutje in de opbouw van de 3D, maar de beste stuurlui staan aan wal. De filmpjes tussen de levels zijn gemaakt volgens het stramien van de films en zorgen voor wat extra sfeer. Het spel heeft wel een 3D-acceleratorkaart nodig, maar een Pentium 200 zou het klusje moeten kunnen klaren. Je kan wel beginnen te zeuren dat er geen nieuwe grafische engine is uitgewerkt, maar dat is spijkers op laag water zoeken. Wanneer iets goed is, moet je het niet per se gaan veranderen.
To the point
De muziek die in het spel voorkomt is lekker to the point. De soundtrack komt recht uit de Indiana Jones-films en past zich aan aan de situaties die je in het spel tegenkomt. Knal je Russen af, dan is de muziek opzwepend. Ben je daarentegen aan het sluipen, dan is de ambiance wat rustiger.
Indiana Jones gaat door waar de Star Wars-games stopten. Prima grafische kwaliteit, een degelijke gameplay en een leuke verhaallijn. Veel kritiek kan je op dit spel niet geven. Behalve misschien dat we liever een roodharige voluptueuze schoonheid in de hoofdrol hadden gezien dan een straatveger met een zweep. De puzzels en sommige sprongen hadden soms ook wel iets eenvoudiger kunnen zijn. Misschien ligt dat laatste wel aan onze sluimerende gemakszucht, maar toch.
Wanneer je te vinden bent voor het genre en houdt van de Indiana Jones-films, dan is The Infernal Machine de ideale painkiller voor post-millenniumdepressies.
(JV)
Producent: LucasArts
Systeemvereisten: Pentium 200 MHz met 32 MB RAM
3D graphics accelerator card
Quad speed CD-ROM