Straffe kotverhalen : De brilschijter, de friscovuilaard en ander schoon volk.

Goed nieuws: het academiejaar is weer begonnen! De studentenkoten lopen stampvol, de kothersenen worden aangescherpt en het levensnoodzakelijke plaagproviand in de diepere kringen van het duistere kotmilieu is aangevuld. Klaar om een nieuw studentenjaar vol te proppen met plagerijen, stoten en vunzigheden.

Een studentenkoppel dat een wilde marathonvrijpartij begint terwijl een goeie vriend zich onder hun bed ligt te verbijten van de krampen. Een gevaarlijke slang die ontsnapt en langs het toilet opduikt in een andere studentenkamer. Deuren van kamers die uit hun hengsels worden gehaald en verwisseld of tegen de gangmuren worden tentoongesteld. Koten die letterlijk ondersteboven worden gedraaid. De plakbaarheid van voedsel dat wordt getest door het tegen de kamermuur te gooien en te verifiëren hoelang de substantie blijft kleven of aan welk tempo het van de muurstenen druipt. Studeren op kot. Het blijft een contradictio in terminis.

Het kot dat niet bekend wil worden

Er is een studentenkot, ergens in Vlaanderen, meer bepaald in Leuven. Een studentenresidentie, om precies te zijn. Zeer rustig gelegen in de onmiddellijke omgeving van de faculteit Geneeskunde en het departement Tandheelkunde. Om welbepaalde redenen houden ze er de waargebeurde verhalen of geruchten liever voor zichzelf. "Omdat het niet de bedoeling is dat onze families en vrienden kunnen volgen wat we allemaal uitspoken," klinkt het officiële commentaar. Maar wij ontdekten hun website, bestemd voor interne communicatie, boordevol onverbeterlijke lolbroekerijen. Dus geven we het kot de fictieve naam Superleutekot en veranderen we ook nog eens de namen van de betrokken personen. Maar meer kunnen we echt niet doen. De verhalen kunnen we jullie onder geen beding onthouden.

De Brilschijter en Gangenoorlog van Superleutekot

Er is een ongekende volksverhuizing in residentie Superleutekot richting Wc Plezant. Enkel de diehard fans blijven de geteisterde Friends-wc trouw, ondanks aanhoudende pesterijen van hardnekkige scheefpissers. De druppel die de wc-pot deed overlopen viel tijdens de duistere ogenblikken van het weekend. Het definitieve einde van de Friends-wc werd ingeluid door een kaffer die erin slaagde op de wc-bril te schijten en dan nog wel twee evenwijdige streepjes ook. De knapste koppen van Superleutekot (uit gang Plezant) hebben hun hoofd en vingers al gebroken over de praktische en theoretische kant van het enigma van de Brilschijter van de Friends-wc.

Intussen woedt Gangenoorlog XII voort. De vermaledijde Frans haalt het in zijn kaalgeschoren hoofd om in zijn eentje gang Plezant aan te vallen met de Verleyen-krieg. Hij stoot echter op het hanghek dat hem met een geheim wapen opwacht. Naast het waterkanon, de waterzakjes en het uitbarstingkanon, beschikt gang Plezant nu ook over de modernste luchtafweertechnologie: een roterend wentelobject dat pijlsnelle schroefbewegingen maakt, ook wel plafondventilator genoemd. Na de vijand uit de Plezante kwartieren te hebben verdreven, gaat het hanghek over tot een nog destructiever tegenoffensief: het Vandeneynde-offensief dat met scherven en een fietsendiefstal eindigt.

Een dag later. Hendrick, de gesnorde kotbaas van Superleutekot, luidt de ochtendstond in met een dauwvroege serenade van hamergeklop en hogedrukspuiten. Alles wordt in gereedheid gebracht voor de opendeurdagen. Kwatongen beweren dat Hendrick zelf de gore Brilschijter is. Er werd immers bezwarend bewijsmateriaal ontdekt aan de onderkant van de bril in de vorm van zwarte haren. Een gerechtelijk onderzoek zal nu uitwijzen of het om schaam- dan wel snorharen gaat.

Terwijl kotbaas Hendrick het hele kot een beurt geeft, gaat Frans, die de beruchte Gangenoorlog XII begon, verder met zijn vernielzuchtige terreur. Nadat Piet een complimentje maakte over de haarkleur van Frans, kreeg hij een fles water over zijn lijf. Er volgt een incident van stoffelijke en lijfelijke schade. Piets vingers doorboren de deur en Frans trekt lijkbleek weg van de emoties, het bloed en de scherven die voor Sandra's deur door de lucht klieven. Piet verliest een halve vinger en zijn bewustzijn. Even later staat de ambulancebus voor de deur en wordt het slachtoffer in allerijl gedumpt tussen de kettingbotsingoverlevenden in Gasthuisberg.

Even ontstaat er paniek in de sanitaire ruimte, wanneer blijkt dat de beruchte Brilschijter weer eens zwaar heeft uitgehaald. Gelukkig gaat het maar om een mislukte grap van een snoodaard die een overrijpe banaan achterliet in de vervloekte wc.

Vieze vuile friscoman

Steven, kotstudent van een Gentse studentenhome verbonden aan de universiteit, herinnert zich nog een ware angstpsychose onder de kotstudenten. "Een paar jaar geleden werd de home 's nachts op geregelde tijdstippen geïnvadeerd door verdachte kerels die hier als schimmen door de gangen kwamen dolen, terwijl de studenten lagen te slapen. Als er dan iemand moest opstaan om in de gang naar het toilet te gaan, zag je hen in een flits opduiken en in de duisternis weer snel verdwijnen. Zo werd er op een nacht een vreemde man opgemerkt, likkend aan een frisco. Als er dan iemand naar hem toe stapte en vroeg wat hij kwam doen, vertelde hij dat hij een kamer kwam zoeken." Maar ondertussen nam de angst onder de studenten met de dag toe. Niemand durfde nog alleen naar het toilet gaan. "We zitten in een home met 8 verdiepingen en lange gangen met een angstwekkend perspectief van statige deuren op identieke afstand. Ideaal om nachtenlang geheimzinnig in rond te dwalen. Op een dag werd een andere vieze vent in de gang opgemerkt. Hij zag er niet uit, volgens de studente die hem in een flits had gezien. Onverzorgde stoppelbaard, diepe donkerdreigende ogen. Toen zat de angst er pas écht in! Tot een heldere geest de redenering maakte dat de beschreven vieze vent opvallend veel gelijkenissen vertoonde met de mens van de veiligheidsdienst. Waarschijnlijk is die friscomens ook van de security geweest, maar daar is niemand van te overtuigen. De mythe van de vieze vuile friscoman leidt een eigen leven."

Op een wipje

Peter, een tweedekan student psychologie uit Brussel, wilde zijn kotbuur aan het schrikken brengen door zich onder zijn bed te verstoppen. Ongeveer op het te verwachten uur komt zijn vriend binnen. Maar hij is niet alleen! Hij heeft blijkbaar ergens een vriendin opgescharreld. Peter durft niet meer vanonder het bed komen en wacht geduldig af. De twee storten zich echter vol overgave op het bed, dat sterk mee veert en de nodige betekenisvolle piepgeluiden maakt. Peter is toeschouwer van een drie uur durende vrijpartij, bijhorende kus- en rustpauzes inbegrepen. Na de uitputtingsslag vallen ze samen in slaap, arm in arm verstrengeld. Peter wacht nog een kwartiertje en waagt zich dan op de toppen van zijn tenen en met krampen over heel zijn lijf naar buiten. Niemand heeft het ooit geweten. Dénkt Peter.

Pret op toilet

Het kleine kamertje. Daar waar dingen worden bedacht, met de ellebogen steunend op de knieën. Maar wat als er plots een gevaarlijke slang aan je poepbleke billen komt knabbelen? Het diensthoofd van de huisvesting van de VUB herinnert het zich nog als was het gisteren. "Een van de studenten van het studentenhome hield zich in zijn vrije tijd blijkbaar bezig met het verzamelen van slangen. Maar plots ontstond er grote paniek: een van de slangen was verdwenen. Meteen werd de veiligheidsdienst ingeschakeld, maar zonder resultaat. Tot de slang plots opdook in het toilet van een kotgenoot. Het beestje was bij de slangenhouder gevlucht langs het toilet en stak zijn kopje boven in een andere pot."

Ook Sabine, studente kinesitherapie aan de VUB, heeft geen goeie herinneringen aan het kakhuisje. "Ik kon na een fuif overnachten op het kot van een medestudent. Midden in de nacht moest ik plots naar het toilet, en daar is het misgelopen. Ik kreeg de deur niet meer open! Niet moeilijk, want ik heb een uur lang aan de scharnieren van de deur staan prutsen. Van zatheid. Ik kon geen onderscheid meer maken tussen een klink en een scharnier. Ik heb mij dan maar op toilet gezet en daar mijn roes uitgeslapen."

En dan is er nog het toiletverhaal van Raf, inmiddels al enkele jaren burgerlijk ingenieur. Als student heeft hij nochtans uren op het toilet doorgebracht. "Ik had een kakschaakbord ontwikkeld, dat ik speelde met een medekakker. Het ging als volgt: ik had aan de deur een schaakbord gehangen met bijhorende klevende pionnen en een paperclip die moest aanduiden wie aan zet was. De spelregel was: als je ging kakken, moest je een zet doen. Op de duur zat je al rap een halfuur op 't wc te denken. Het spel heeft een week of vijf geduurd."

Spelen met eten op kot...

Sandra woont in een gemeenschapshuis samen met drie andere studenten en herinnert zich nog glashelder de avond dat ze zin hadden in Irish Coffee. "Ik kende het recept," vertelt Sandra. "Whisky in de pan, suiker erbij, laten smelten, ondertussen de koffie laten doorlopen en dan het moment suprème: flamberen! Mijn vriendin zag het niet zitten om het zelf te doen, dus besloten we dat zij de pan zou vasthouden terwijl iemand anders de aansteker bij de pan hield. De vlam schoot in de pan, zoals het hoort. Maar toen liep het mis: mijn huisgenoot raakt in paniek, laat de pan op de grond vallen, rukt de koffiepot vanonder het koffiezetapparaat, en kiepert de koffie vanop drie meter over de brandende pan. De helft van de koffie natuurlijk op het vloertapijt! Ondertussen was de koffiezet aan het doorlopen en plensde de koffie langs de keukenkasten op de grond. Een andere huisgenoot kon tussen de lachbuien door het vuur blussen."

Een ander leuk concept in de rubriek 'eten maken op kot' is de grote spaghettitest. Die bestaat erin de spaghetti te laten koken en vervolgens tegen de muur te keilen om te testen of hij gaar is. Als hij dat is, blijft hij mooi kleven. Als hij langs het behangpapier naar beneden druipt, moet hij weer de pot in. Maar het verhaal van Raf, de burgerlijk ingenieur, gaat nog verder. "Na de spaghettitest volgde bij ons nog de grote babybel-test. Om ons te amuseren pelden we de rode was van de bolletjes kaas en boetseerden er balletjes van. Op een dag ontdekten wij dat die balletjes goed tegen de muur blijven plakken, als je ze er maar hard genoeg tegen smijt. Rechtover ons raam was een zijgevel van een huis, een ideaal mikpunt om vanuit de woonkamer naar te kegelen. Op het einde van ons jaar hing die gevel vol verticale rode strepen babybel, doordat die substantie door de regen naar beneden zakte en een mooie kleverige kleurstof afgaf. Spijtig dat we daar nooit de studentenkunstprijs voor gekregen hebben."

Mario De Koninck