Achter de schermen op de grootste festivals

"Omdat tickets voor festivals duur kunnen zijn, bedacht ik dat je als werkkracht op die festivals veel geld kan besparen. Sindsdien heb ik op Pukkelpop en Werchter Boutique gewerkt, en op Rock Werchter zelfs de voorbije vier jaar. Eén keer mocht ik er de bandjes controleren aan de camping en alle andere keren stond ik achter de toog. Na of voor je shift kan je rustig de wei op om te genieten van de optredens, en als er een groep is die tíjdens je werkuren optreedt, kan daar eventueel wel een mouw aan gepast worden. Zo heb ik al heel veel bands gezien, dus zal ik enkel de coolste optredens opsommen: Linkin Park, Santana, Heideroosjes, Pendulum en Lost Prophets. De bands worden op Rock Werchter goed afgeschermd, maar op Pukkelpop zag ik wel geregeld bands passeren. Vooral Arctic Monkeys vielen dan op, want die mannen brachten zelfs een eigen pingpongtafel mee. Ze doen ook totaal niet arrogant, ik kon er zelfs een babbel mee doen."

 

"Ik kies er altijd voor om op de algemene camping te slapen, omdat er veel meer sfeer hangt dan op de medewerkerscamping. Op die laatste moet je trouwens stil zijn, en dat is niets voor mij. Doordat ik op de grote camping slaap, kan ik ook bij met een hoop vrienden liggen, van wie de meerderheid niet werkt. Om zoveel mogelijk samen met hen van het festival te kunnen genieten, probeer ik ook altijd de eerste shift te krijgen, die loopt van 10 tot 17 à 18 uur. Dat lijkt misschien een lange periode, maar de tijd vliegt snel voorbij als je bezig bent. Nadien stink ik behoorlijk naar bier en dus ga ik me eerst wat opfrissen op de camping voor ik opnieuw naar de weide ga. Van slapen komt niet echt veel in huis. Pakweg 3 of 4 uur per nacht?"

 

"De organisatie waarmee ik op Pukkelpop ging werken, is er helaas mee gestopt, dus zoeken we nog een andere manier om er binnen te geraken of er te werken. Werchter blijf ik sowieso elk jaar doen. Ik zou het zelfs niet meer kunnen missen."

"Ik vind Pukkelpop wel leuk omdat er bekende namen komen en probeer ook Dranouter of een dagje Lokerse Feesten mee te pikken, maar Cactusfestival is toch wel het leukste festival. Ik ga al sinds mijn twaalfde. De eerste keer dat ik meewerkte - dat moet juni 2005 geweest zijn - moest ik bekertjes inruilen voor geld. Het tweede jaar mocht ik backstage werken om broodjes te smeren voor artiesten en medewerkers en dat heb ik tot nu toe bijna elk jaar kunnen doen. In het begin kende ik enkel Sarah, een vriendin van me die me aan die job had geholpen, maar ondertussen kom ik elk jaar dezelfde mensen tegen en da’s wel tof natuurlijk. Vaak beginnen we al op maandag met broodjes te smeren, voor het opbouwteam. Op vrijdag beginnen we dan op het festival zelf en dat duurt door tot zondagnacht. Vooral op de etensuren ’s middags en ’s avonds kan het wel eens een overrompeling worden, maar omdat we in shifts werken, valt dat uiteindelijk nog goed mee."

 

"Het leuke is dat je altijd optredens kan zien, ook tijdens de werkuren, want onze werkruimte ligt bijna vlak naast het podium. Zo heb ik onder anderen Gabriel Rios, Arsenal, Arno, Absynthe Minded, Gnarls Barkley, Zita Swoon, Admiral Freebee, Lauryn Hill, The Flaming Lips en Ozark Henry aan het werk gezien. We zagen ook alle artiesten passeren in de backstage en sommigen bleven daar nog even hangen. Vooral Gabriel Rios, Absynthe Minded, Zita Swoon en Lauryn Hill waren supervriendelijk en deden nog een babbeltje met de aanwezigen. Ook Chris Dusauchoit, de presentator, sprak ons aan. Hij vroeg wat informatie over Brugge en vertelde nu en dan eens een mop."

 

"Aangezien ik vlak bij de festivalsite woon, kan ik gewoon thuis gaan slapen en genieten van alle sanitaire voordelen daarvan. (lacht) Ik ben dus nooit zo vuil als je bijvoorbeeld na Pukkelpop bent, maar toch ook wel behoorlijk moe. Dit jaar ga ik er opnieuw werken. Hoewel veel mensen van ons vaste groepje niet meer komen – ze hebben werkverplichtingen, kindjes… - kijk ik er toch al naar uit."

"Tijdens een reis naar Vietnam heb ik voor het eerst geproefd van zuiderse muziek en sindsdien ben ik altijd fan geweest van de exotische sfeer op Polé Polé. Daarom wilde ik er ook zo graag werken. In feite ben ik de meest houterige en saaie festivalganger ter wereld, ik sta altijd ergens op de laatste rij over mijn kin te wrijven. (lacht) Hoe ik dan aan die job geraakt ben? Puur toeval. Of toch weer niet. Ik had eigenlijk gesolliciteerd bij Polé Polé als cocktailmixer. Toen de voorziene presentator het twee uur voor het eerste optreden liet afweten, zaten de organisatoren met de handen in het haar en vroegen ze aan ons, cocktailmixers, of we iemand kenden die het nog kon overnemen. Niemand wou of durfde. Ik gaf toen aan het wel eens te willen proberen, want ik had eerder al toneel gespeeld. Achteraf gezien was het wel vrij zotjes, alleen op een podium voor 15.000 wilde festivalgangers! Maar het viel best mee, en de organisatie vroeg of ik ook de volgende dag wou aantreden. Zenuwachtig was ik niet echt. Ik heb meer zenuwen om twintig mensen toe te spreken. (lacht) Uiteindelijk heb ik de volle tien dagen gepresenteerd, en daarna ook op Polé Polé Beach in Zeebrugge. Intussen zijn we twee jaar verder en doe ik het nog steeds met volle overgave.Polé Polé is voor mij meer dan een festival, het is ook mijn motto. Polé Polé is immers Swahili voor take it easy. Of ik ga zweven? Nee hoor. Het draait ook niet rond mij hé, wel om de artiesten. Ik ben geen showman. Ze mogen mij nog in het meest glitterige pakje steken, ik blijf gewoon een boerke van Aalst. (lacht) Dit jaar help ik trouwens ook bij de op- en afbouw van het podium."

"Hoe een goede presentatie eruitziet, leer je snel. Langer dan twee minuten mag die niet duren en in die tijd moet alles gebeuren: je moet de volle aandacht van het publiek hebben, je tekst en stem moeten goed zijn en je moet naar een climax toegaan, waardoor het publiek volledig uit de bol gaat wanneer je je laatste woord uitspreekt. En je mag ook niet vergeten af en toe eens in de camera te kijken, want alles wordt geprojecteerd op grote schermen langsheen het podium. Als alles goed zit, en je voelt dat snel, is het puur genieten, want van op het podium heb je een prachtig zicht over het water en de shakende mensenmassa. Het is wel nodig om wat research te doen over de groepen en dat doe ik dan ook lang op voorhand, begin juli, via YouTube en websites. Om 17 uur starten de eerste optredens, maar ik ben toch zeker een uur op voorhand aanwezig om met de bands te overleggen wat ik ga zeggen. Vaak geven zij nog suggesties mee. Vanaf dan kondig ik alle groepen aan en af. Tussendoor luister ik naar de groepen, of ga ik wat eten of drinken met vrienden. Optredens meepikken op andere locaties op de Gentse Feesten zit er niet in, dat vind ik soms wel jammer. Om 1 uur zit het laatste optreden erop en nemen de dj’s het over. Daarna ga ik nog een uurtje meefeesten op de Korenlei voor ik ga slapen op mijn kot, dat daar vlakbij ligt. Handig! Langer kan echt niet, wil ik de volgende dag fris en met een heldere stem op het podium staan."

"De crew probeert graag eens nieuwe dingen uit en zo werd ik vorig jaar in een kraan gehesen. De adrenaline gierde door mijn lijf en het gaf een geweldig effect, waardoor het presenteren even omsloeg in entertainen. De unieke setting nodigt daar ook toe uit. De Gras- en Korenlei wordt gescheiden door de Leie en omgeven door verschillende torentjes. Ook voor dit jaar hebben we enkele speciale dingen in petto (lacht), maar op dit moment ben ik vooral bezig met afstuderen. Ik zit in mijn laatste jaar Politieke Wetenschappen aan de UGent. Ik zie wel wat er nog komt. Vorig jaar vroeg men mij om het Filmfestival Gent te presenteren. Dat was best fijn, maar ik ben er nu niet echt naar op zoek. Eerst die thesis afkrijgen…"

"Veel festivals heb ik moeten laten schieten door mijn vakantiewerk, maar naar Pukkelpop ga ik al vier jaar op rij. Het leek me dus wel tof om daar te werken, zeker omdat ik het samen met enkele vrienden kon doen. Op de medewerkerscamping kwam ik zelfs nog andere mensen tegen, die ook op mijn school studeren, da’s wel tof natuurlijk."

 

"Als lid van het Eco-team hadden we de ‘ahum’ toffe opdracht om bepaalde delen van de camping proper te houden. De eerste dag was het verschrikkelijk, maar omdat we dan vuilniszakken uitdeelden, hoefden we de dagen nadien gewoon die volle zakken op te rapen. Sommige kampeerders kwamen ons zelfs achterna om toch zeker ook wat vuilniszakken te krijgen, want zeg nu zelf, wie vindt het tof om tussen het afval te zitten? Soms spraken we af dat we wat vroeger zouden beginnen om toch zeker bepaalde bands te kunnen gaan kijken. Zo zagen we onder anderen 2ManyDJ’s, Iron Maiden, Goose, Placebo, Kelis, Queens of the Stone Age, The Black Box Revelation, The Prodigy, White Lies en Band of Skulls. Met grote muzikanten ben ik jammer genoeg niet in contact gekomen, maar wel met medewerkers van Studio Brussel. Dat was op de woensdag voor Pukkelpop, toen ik achter de toog moest werken van de brasserie van het hotel waar ze logeerden. Nadat de bende ingecheckt had, kwamen ze een voor een aan de toog zitten. Dat doet me trouwens aan iets denken: op een gegeven moment komt een van de kerels naar beneden en zegt tegen mijn collega dat er een vreemd geluid te horen is op zijn kamer. Mijn collega gaat mee naar boven en geeft een andere kamer, maar even later komt die gast vertellen dat hij nog steeds een vervelend geluid hoort. Op dat moment stapt een oudere kerel van dezelfde radiozender mee naar boven, omdat hij het allemaal wat vreemd vond. Een tiental minuten later stappen ze allebei lachend de trap af. Bleek dat de elektrische tandenborstel in zijn koffer zat te zoemen. Het mopje ‘zeker dat het niets anders was’ kon natuurlijk niet uitblijven. (lacht)"

 

"We werkten elke dag drie blokken van twee uren, van 9 tot 11, 13 tot 15, en 17 tot 19 uur. Dat valt al bij al wel mee, maar de hitte maakte het er niet makkelijker op. De middagshift was eerder zoeken naar een plekje in de schaduw om zo te vermijden dat je omver viel van de hitte. Na de festivals gingen we natuurlijk nog even feesten, en ik was dan ook heel erg moe als het festival erop zat. Het was wel de eerste keer dat ik zo ‘proper’ een festival afsloot. De douches op de medewerkerscamping waren erg verzorgd en er loopt natuurlijk ook minder volk door dan op de ‘echte’ camping."

 

"Of ik nog eens op Pukkelpop wil werken? Ik twijfel een beetje, want ik kreeg wel drie keer per dag eten voorgeschoteld en kon me ook wel deftig wassen, maar daartegenover staat natuurlijk dat ik bepaalde bands niet heb kunnen zien, omdat ik moest werken."