De Kraai werpt de lont in het kruit
Alweer de vijfde 'Kraai', de licht sarcastische detectivereeks van Lax die een paar jaar geleden een vliegende start kende en nu zo ongeveer op kruissnelheid zit. Ideale lectuur trouwens in aanloop naar de verkiezingen van 18 mei, want ook de intrige van De Kraai werpt de lont in het kruit speelt zich af tegen de achtergrond van een electorale strijd, zij het in Frankrijk anno 2002.
De trein bizarre gebeurtenissen - met een halfgekke kunstenaar, een verloren gelopen fret, een nymfomane secretaresse en een Koerd zonder tong in de hoofdrollen - trekt zich op gang via een trits al te grote toevalligheden, maar dat kan de pret niet drukken. Hoewel de plot van deze 'Kraai' niet de sterkste is uit de reeks, swingt het pastichegehalte bijzonder vrolijk de pan uit en zijn de dialogen andermaal zo krokant als een ovenverse croissant aan een Parijse toog. Binnenpretjes galore dus, en de nerveuze grafiek van Lax wordt met het album uitbundiger. Stem op de Kraai!