26/05/2013

Stoffige zandwegen, stoere studenten en straatarme kinderen: de 4L-Trophy

Arno Geunes, Jordi D’hondt, Jeroen Meganck en Nick Naudts zijn vier jonge studenten Mechanisch Ontwerp en Productietechnologie die in februari deelnamen aan de 4L-Trophy, een humanitaire rally waaraan meer dan duizend jongeren meededen. Doel was om met een Renault R4’tje volgeladen met schoolspullen naar Marokko te rijden en daar het gerief aan de plaatselijke bevolking te doneren. Een paar dagen na hun thuiskomst gaan we bij Arno (20) en Jordi (18) op bezoek en luisteren we met open mond naar hun verhaal. “We zijn vooral geschrokken van de cultuur die er totaal anders was. Kinderen spelen daar gewoon op de middenberm.”

GUIDO: Hoe zijn jullie op het idee gekomen om deel te nemen aan de 4L-trophy?

Arno: Ik heb één jaar gestudeerd aan de KMS (Koninklijke Militaire School) en ik heb daar nu nog steeds enkele vrienden. Al enkele jaren op rij zijn daar studenten die meedoen aan de rally, en op die manier ving ik iets op van de race. Mijn interesse was gewekt en toen ik voorstelde aan wat vrienden om mee te doen, waren die er onmiddellijk voor te vinden. Het enige probleem was dat de rally gedeeltelijk tijdens een lesweek werd gereden. Wij zijn dan naar onze school toegestapt met de vraag of we enkele lessen mochten missen, en dat was geen enkel probleem.

GUIDO: Jullie hebben dan gezocht naar sponsors. Ging dat vlot?
Arno: Onze school KaHo Sint-Lieven wou meteen sponsoren en kwam met een vrij groot bedrag over de brug. Dat was uiteraard enorm motiverend voor ons, maar daarna liep de zoektocht wat spaak. Langzaam maar zeker vonden we wel wat bedrijven die enkele honderden euro’s wilden geven, maar als je weet dat de inschrijving voor de beide teams al 6300 euro kostte, besef je dat dat onze rekening niet maakt. Gelukkig vonden we een wijnbedrijf, LePlan, dat ons de mogelijkheid gaf om tegen enorm lage tarieven flessen aan te kopen. Daardoor konden we die met ferme winst doorverkopen aan vrienden en familie. Uiteindelijk hadden we net genoeg geld bijeengezameld om onze inschrijving te bekostigen, maar de verzekering, brandstof, wagens en de kosten ter plaatse hebben we uit eigen zak moeten betalen.

GUIDO: Hoe zijn jullie te werk gegaan om schoolspullen te verzamelen?
Arno: Eerst hebben we een bezoekje gebracht aan mijn oude lagere school, de Gemeentelijke Basisschool Rotselaar Heikant. We vroegen daar of de kindjes allemaal wat wilden meebrengen en de school reageerde meteen zeer enthousiast. Toen hebben we afgesproken dat ik voor en na de rally kwam vertellen over ons project en onze avonturen ter plaatse. In ruil brachten de kinderen schoolgerief mee: boekentassen, schriften en schrijfgerief. Daarnaast hebben enkele vrienden ook spontaan aangeboden om op zolder te zoeken naar bruikbare spullen. Uiteindelijk hebben we meer dan vijftig kilogram aan schoolgerief verzameld.
GUIDO: Hadden jullie schrik om te vertrekken?
Arno: Het enige waar we ons zorgen over maakten, was of onze auto’s het zouden volhouden. De lange afstand die we moesten afleggen en het feit dat we ermee door de woestijn gingen rijden, maakte ons wat onzeker. Aan de andere kant was dat ook net de uitdaging voor ons. Uiteindelijk is alles vlot verlopen en hebben we geen serieuze pech gekend.
GUIDO: Werden jullie begeleid of moest je op eigen kracht in Marrakech geraken?

Arno: Tot in Spanje moesten we zelf onze plan trekken, en vanaf Marokko was alles geregeld. Daar waren we verplicht om één bepaalde weg te volgen.
Jordy: In Marokko sliepen we op bivakken. ’s Avonds kwam iedereen daar samen en kregen we uitleg over wat ons de komende dagen te wachten stond. En op groot scherm toonden ze nog eens alle mooie momenten van die dag.
GUIDO: Hebben jullie het schoolgerief persoonlijk afgegeven?
Arno: Neen, daarvoor waren er te veel teams. Ze hadden een verzamelplaats gemaakt waar iedereen zijn spullen kon droppen. ’s Avonds was er dan nog een ceremoniële overdracht van al het schoolmateriaal, waarbij de kinderen iets voorlazen om ons te bedanken.
GUIDO: Wat zal jullie vooral bijblijven van de 4L-Trophy?
Arno: We zijn vooral geschrokken van het cultuurverschil. Je ziet daar echt zaken die je je hier niet kunt voorstellen. Kinderen spelen er bijvoorbeeld gewoon op de middenberm!
Jordy: Mensen die oversteken midden op de snelweg is er ook de normaalste zaak van de wereld.
Arno: Op een bepaald moment reden we achter een vrachtwagen waar een stuk of twintig koeien op stonden. Daar stond gewoon een flinterdun hekje rond, en dat op van die kleine kronkelweggetjes, onvoorstelbaar!
GUIDO: Het lijkt mij dat jullie meteen opnieuw zouden vertrekken, mochten jullie de kans krijgen.
Arno: Absoluut! Helaas hebben we volgend jaar stage op het moment dat de rally plaatsvindt. Maar het is zeker voor herhaling vatbaar.