Marina
De Italiaans-Belgische charmezanger Rocco Granata is naar verluidt zeer opgetogen met Stijn Coninx' verfilming van zijn wonderjaren in de schaduw van de Limburgse terrils.
Weinig kritische lieden die graag een zakdoek vol snotteren tijdens een avondje bioscoop, zullen al evenmin teleurgesteld zijn. Maar wij hebben ons flink geërgerd aan deze simplistische en schaamteloos de emokaart trekkende tearjerker. Niet dat het verhaal van Rocco Granata oninteressant zou zijn. Een mijnwerkerszoon die op zijn tiende vanuit de laars van Italië naar België verhuist, zijn best doet om te integreren en op zijn accordeon een onwaarschijnlijke wereldhit schrijft, het is The American Dream op z'n Limburgs. Helaas kon Coninx het niet laten om dit op zich al onwaarschijnlijke verhaal op te leuken met artificieel aandoende romantische scènes, met als dieptepunt een schaamteloze Titanic-rip-off op het Albertkanaal. Matteo Simoni staat vreselijk zijn best te doen om de hese hartenbreker te spelen - hij leerde zelfs Italiaans voor zijn rol - maar het resultaat neigt vervaarlijk naar het karikaturale. Zowat het enige waar wij van hebben genoten in Marina, is de intense vertolking van de Siciliaanse acteur Luigi Lo Cascio (bekend uit La Meglio Gioventù) als Rocco's principiële, maar goedhartige vader. Eén sterke acteur is echter lang niet voldoende om onze kolenstoof aan te wakkeren.
(HDP)