Kürt Rogiers
Kürt Rogiers torst momenteel op VTM de zware taak de strippende oostblokmeisjes en het zwaar Antwaarps crapuul van Matroesjka's op te volgen met zijn gloednieuwe advocatenserie De Wet volgens Milo. Had hij daar een diploma rechten voor nodig? We checkten ons strafblad en gingen het Kürt zelf vragen.
Rogiers blijkt afgestudeerd te zijn aan het Gentse Conservatorium, waar hij een klassieke toneelopleiding volgde. " Als ik opnieuw zou moeten beginnen, zou ik dat misschien niet meer doen," bekent hij. "Het voordeel is dat ik theoretisch een heel goeie basis heb. Ik weet veel over Tsjechov, Stanislawski en Shakespeare, maar eigenlijk leer je het vak toch maar op het moment dat je het doet. Dat heb ik een beetje gemist."
GUIDO: Wat zou je dan wel willen studeren?
Rogiers: Op mijn achttiende was ik eigenlijk in heel veel dingen geïnteresseerd. Geschiedenis bijvoorbeeld. Mocht ik opnieuw moeten beginnen, dan denk ik dat ik geschiedenis zou gaan studeren. Een heel onpopulair vak bij de studenten. (lacht)
GUIDO: Zat je op kot in Gent?
Rogiers: Nee, maar ik heb daar wel op internaat gezeten, op het Sint-Paulusinstituut. Ik was twaalf jaar en ik wou op internaat. Mijn moeder heeft daar een vroegtijdige midlifecrisis aan overgehouden. (lacht) Stel je voor: je kind is twaalf jaar en vraagt zelf om op internaat te gaan. Ze dacht dat ze een slechte moeder was, maar ik keek ernaar uit, heel de tijd samen zijn met mijn vrienden en zo. Het resultaat was dat ik op mijn achttiende weer zin kreeg om wat meer thuis te zijn. Maar rond dezelfde tijd ben ik verliefd geworden op mijn vriendin, die wel op kot zat. Daar ben ik natuurlijk dikwijls blijven slapen. Eigenlijk was ik een heel verantwoordelijke student. Mijn ouders investeerden hun kapitaal in mijn studies, en ik vond dat ik het hen verschuldigd was om mijn uiterste best te doen. Als ik twee, drie avonden was uitgeweest in Gent, voelde ik me schuldig. Dat zit trouwens nog altijd in me. Neefjes van mij zijn nu in Gent de beest aan het uithangen. Dan heb ik nog altijd iets van: 'Ga niet te ver, mannen!' Maar voor de rest lag de studentensfeer in Gent me wel. Heel leuk, heel ontspannen.
GUIDO: Hoe zat het met studentenjobs?
Rogiers: Heel veel weekendwerk in de horeca, ook samen met mijn vriendin. En verder nog vanalles. Meegeholpen en gecoördineerd in beschutte werkplaatsen, in fotostudio's gewerkt, op het ministerie van pensioenen gewerkt... Elke zomer deed ik wel een andere vakantiejob. Maar die horeca was een constante. Elke acteur heeft ooit wel in de horeca gezeten, maar dat weet je wellicht.
GUIDO: Wat was je stamcafé?
Rogiers: Het stamcafé van het Conservatorium was 't Vosken op het Sint-Baafsplein, en we zaten ook veel in de cafés in Klein Turkije. In 't Vosken vond je vooral de voordracht-, toneel- en kleinkunstscene. Daar heb ik héél veel geld opgedaan. (lacht)
GUIDO: Kunnen conservatoriumstudenten zo'n beetje doorzakken?
Rogiers: Man! Waar moet ik beginnen? Er zijn zoveel Gentse nachten geweest. Ik herinner me nog een schitterende verjaardag. Ik was toen op een fuif van het Conservatorium, en om middernacht was ik jarig. Toen heeft de bekende Gentse travestiet Dille Happy Birthday voor mij gezongen op z'n Marilyn Monroes, en die avond is heel zwaar geëscaleerd. Toen is echt iedereen mij proficiat komen wensen. Hadden ze toen het record tongzoenen opgemeten, had ik vandaag nog altijd in het Guinness Book gestaan. Maar even voor alle duidelijkheid: ik ben niet met Dille in bed beland hé. (lacht)
(HDP)