Nailpin-voorman, TMF-vj, drummer en muziekleraar SEAN DHONDT

De gemiddelde werknemer vindt 38 uur zwoegen en zweten per week meer dan welletjes. Thuis wachten een dampend bord eten, de luie stoel en de televisie. Sommige actievelingen hebben zoveel poeier in hun lijf, dat ze erin slagen om naast hun dagjob nog een tweede carrière op poten te zetten. Een gesprek met Sean Dhondt.

"Nailpin komt bij mij altijd op de eerste plaats, en bij TMF weten ze dat."

 

De derde cd van Nailpin heet III. Zanger Sean Dhondt en zijn Sint-Niklase punkrockers willen er naast de Belgische festivalpodia liefst ook Scandinavië mee veroveren. Zo gek is die ambitie niet, want Nailpin speelde eerder al voor een uitzinnig publiek in Japan. Toch blijft Sean met beide voeten op de grond. Naast Nailpin werkt hij als vj Sean voor TMF en geeft hij zang- en drumlessen bij Noise Gate en Kinky Star.

 

Sean: Van de muziek leven, dat gaat nog niet, daar moet ik niet over liegen. We hebben allemaal een job naast Nailpin. We zitten in Vlaanderen hé, hier ben je snel rond. Aan de muziek zelf verdienen we wel wat, maar dat herinvesteren we vaak in nieuw materiaal, of een nieuwe lichtshow... Hoe meer gage je vraagt aan concertorganisatoren, hoe beter je show er moet uitzien. Dan volstaat het niet meer om goeie nummers te spelen, maar moet je ook een lichtman meenemen, en roadies, en dat kost allemaal geld. Het is niet omdat je in een videoclip op tv verschijnt en al eens een optreden in het buitenland scoort, dat je binnen bent. Verre van.

 

"Weg met de piano, leve de drums."

 

GUIDO: Wat wou je worden toen je tien was?

Sean: Muzikant. Dat stond al heel lang vast. Rond die leeftijd moesten we op school eens een soort IQ-test invullen, en daar vroegen ze wat we later wilden worden. Ik had 'rockmuzikant' opgeschreven, maar ik had er wel onder gezet: 'Maar ik weet wel dat dat niet realistisch is.' (lacht) Zo wou ik vermijden dat ik slechte cijfers zou krijgen voor die test. Ik ben op mijn zesde piano beginnen te spelen, Bach en Chopin, maar dat vond ik helemaal niet tof. Ik zat vooral eigen deuntjes te spelen, zolang het maar niet in het boek stond. Op mijn elfde hebben mijn ouders me voor het eerst meegenomen naar Rock Werchter. Daar heb ik bands gezien als Sepultura, Channel Zero en Body Count, en toen wist ik: dit is het. En die gasten hadden geen piano op het podium. (lacht) Daar wou ik meteen mee stoppen. Ik wou gaan drummen. Het drumstel was het grootste en coolste instrument op het podium, heel wat anders dan dat miniem gepingel op de piano. Ik ben dan effectief gaan drummen, en toen was ik vertrokken.

GUIDO: Ben je nooit meer van die muziekdroom afgeweken?

Sean: Toen ik achttien was, ben ik farmacie gaan studeren, maar na een half jaar had ik door dat ik daar doodongelukkig zou worden. Ik zag mezelf niet in een apothekersjas rondlopen. Ik ben gestopt en heb de rest van het jaar gewerkt in de foyer van de Stadsschouwburg in Sint-Niklaas. Daar stond ik achter de bar met nog andere studenten, een heel toffe sfeer. Op die manier heb ik veel jazzconcerten kunnen meepikken in de foyer, en daar heb ik veel van opgestoken. Ik heb op een bepaald moment gevraagd om zeker altijd op donderdagavond te kunnen werken, speciaal voor die jazz. Dat was altijd avondwerk, wat ik ideaal vond, want zo kon ik overdag zelf muziek maken. Daarna ben ik naar het conservatorium van Rotterdam gegaan, en die studie heb ik afgemaakt.

GUIDO: Je bent inmiddels al een jaar of drie vj bij TMF. Heb je daar zelf gesolliciteerd?

Sean: Nee, dat presenteerwerk, daar had ik nooit aan gedacht. Op een dag vroegen ze me voor een screentest. Ze hadden me voor de camera bezig gezien tijdens de Road Rally voor MTV, toen we met Nailpin naar Amerika zijn geweest, en dat is hen toen waarschijnlijk bevallen. Ik heb even getwijfeld of ik dat wel zou doen, maar ben toch maar naar die screentest gegaan. Misschien was dat wel mijn troef, dat ik niet echt op zoek was naar die job . Ik was absoluut niet nerveus, stond er nonchalant en rustig bij, en hop: een paar maanden later mocht ik beginnen. Maar ik heb van in het begin duidelijk gezegd dat de muziek voor mij altijd voorrang zou krijgen. Als ik een optreden heb met Nailpin, zal ik dat nooit laten vallen om een interview voor TMF te gaan doen, bijvoorbeeld. Afgelopen winter zijn we met TMF een week gaan skiën. Ik ben daar een paar dagen geweest om mijn programma's vanuit de sneeuw op te nemen, en dan ben ik speciaal vroeger teruggevlogen omdat ik een show had met Nailpin in Nederland. Ik vind het heel fijn dat dat kan, want anders zou ik me ongelukkig voelen.

 

"Muziek is mijn leven."

 

GUIDO: Bestaat Nailpin uit collega's, of uit vrienden?

Sean: Zonder melig te willen klinken: Nailpin en de directe entourage zijn mijn beste en ook mijn enige vrienden. Dat zijn een tiental mensen die ik volkomen vertrouw en waar ik erg veel mee optrek, en dat volstaat voor mij. Bij TMF is het contact wat oppervlakkiger, want daar werk ik freelance en ga ik elke woensdag mijn programma's opnemen voor de komende week. Wat niet wil zeggen dat ik de mensen daar louter beschouw als droge collega's, maar het is toch anders dan samenwerken met echte vrienden.

GUIDO: Is werken met vrienden niet riskant?

Sean: Ik vind het vooral een voordeel. Maar je hebt ergens wel gelijk: als er ooit ruzie van zou komen, of Nailpin zou stoppen, dan riskeer ik dat er een breuk komt met mijn beste vrienden. Dat is waar. Maar muziek is ons leven. Zelfs als het stresserend wordt, is er vaak niet meer nodig dan een repetitie of een optreden waarbij we voelen dat alles in de plooi valt, en dan kan de rest ons eigenlijk allemaal niet meer schelen. Daar doen we het voor.

GUIDO: Is het niet raar om als TMF-gezicht een clip van je eigen groep te moeten aankondigen?

Sean: Wel, ik presenteer de Afrekening , en als Nailpin daarin staat, moet ik in principe mezelf aankondigen. Dat geeft een dubbel gevoel ja. Ik ben natuurlijk blij als Nailpin gestegen is, maar daar dan enthousiast over te staan doen op TMF, dat doe je niet. Meestal hou ik het dan heel kort. Ik hoop in elk geval dat er niemand denkt dat Nailpin op TMF wordt gespeeld omdat ik daar toevallig werk. Iemand die de ballekes trekt bij de Lotto wint ook niet elke week het groot lot hé. (lacht) Als ik echt die invloed had, zou ik ons wel op nummer 1 zetten in plaats van op 17. Trouwens, Nailpin kwam al op TMF voordat ik daar werkte. En onze clip wordt ook op JIM gedraaid. Daar gaat men niet onnozel doen omdat de zanger van Nailpin toevallig een TMF-gezicht is.

GUIDO: Komen op je zanglessen veertienjarige meisjes af die les willen krijgen van Sean van Nailpin en TMF?

Sean: Dat gebeurt, maar ik krijg een uiteenlopend publiek over de vloer. De afgelopen sessie was er een studente van 24 bij, die haar stem naar de knoppen had geholpen door het zware studentenleven. Na de derde les bleek dat ze een stem had als een klok. Maar tegelijkertijd komen er inderdaad ook tieners op af. Die moeten een beetje loskomen, maar na een paar lessen beginnen ze vragen te stellen en merk ik dat het vaak om fans gaat. " Gij zijt naar Japan geweest hé?" (lacht) Maar om die kinderen les na les te zien groeien, dat is wel leuk. Voor mij is het een nieuwe ervaring, en het geeft me wat extra inkomsten.

GUIDO: Zie je jezelf ooit iets totaal anders doen?

Sean: Dat denk ik niet. Ergens ben ik altijd dat dromerig tienjarig manneke gebleven dat op zijn IQ-test schreef dat hij rockmuzikant wou worden. Muziek is mijn leven. Ik zal dat altijd blijven doen.

 

 

(HDP)