Studentes in prostitutie: uit noodzaak of puur voor ‘t plezier? (deel 2)

 

 

 

 

 

 

Op haar achttiende kwam Elize alleen te staan. Niet evident, zeker financieel gezien. “En dan stelde iemand me deze oplossing voor. Ik heb maandenlang getwijfeld, maar besloot er op een dag toch voor te gaan. Het is veel gemakkelijker verlopen dan eerst gedacht. Sindsdien werk ik geregeld mijn profiel bij, met nu en dan een promotie of een nieuwe foto, om zo steeds nieuwe klanten aan te trekken.” Hoeveel afspraakjes Elize ondertussen achter de rug heeft, weet ze niet precies. “Veel in elk geval. Honderden, misschien zelfs meer. En het gaat er altijd ongeveer hetzelfde aan toe. Eerst bellen we elkaar op. Er zijn klanten die heel spontaan overkomen, maar er zijn er ook die wat ‘raar’ klinken. Daar spreek ik niet mee af. Uit ervaring weet ik ook dat ik dat gevoel moet volgen.” In het begin sprak Elize af bij haar thuis, maar daar is ze ondertussen mee gestopt. Nu zoekt de man een locatie en spreken ze ter plekke af. Ze kan ondertussen ook een beroep doen op een chauffeur, waardoor ze zich toch net iets veiliger voelt.

 

“Zenuwachtig ben ik niet, benieuwd naar hoe de man eruitziet misschien wel.” Het eerste wat Elize doet als ze binnenkomt, is afrekenen. “In het begin verdiende ik een paar duizend euro per maand, maar een paar crisisjaren later zijn de prijzen toch wat gezakt. Zelf ben ik ingeschreven bij verschillende escortebureaus, dus werk ik met verschillende prijzen. De meeste leunen wel tegen de 200 euro aan. Natuurlijk hangt het ook af van de regio en de duur. Hoe verder en hoe langer, hoe meer de prijs stijgt.” Elize legt zichzelf wel enkele regels op. “Alles gebeurt safe, hygiënisch en respectvol. Ik doe niets wat ik niet wil of waar ik me niet goed bij voel. Extreme dingen zijn niet aan mij besteed. Ik zeg op voorhand wat ik wel of niet doe, dus de klant is daarvan wel op de hoogte.” Doorheen de date gaat alle aandacht naar de klant. “Ik ben altijd heel vriendelijk en zorg ervoor dat we elkaar wat leren kennen aan de hand van een praatje voor- en achteraf. Er zijn klanten die heel los zijn, maar er zitten er ook tussen die geen woord zeggen. Dat maakt het wel heel vervelend natuurlijk. Er zijn bijvoorbeeld ook mannen die gewoon maar liggen te liggen en alles aan mij overlaten. Klinkt misschien gemakkelijk, maar het is echt vermoeiend en niet bepaald aangenaam.”

 

“Ik laat het natuurlijk niet merken aan de klant, maar de seks doet me niets. Ik doe het puur voor het geld.” Met de opbrengst betaalt Elize rekeningen, en koopt ze leuke kleren en spulletjes voor thuis. Mensen in haar omgeving zeggen elke dag dat ze ander werk moet zoeken, maar dat vindt ze makkelijker gezegd dan gedaan. Al ondervindt ze nu wel meer problemen dan vroeger. “Er melden zich elke dag meer en meer dames bij, wat de concurrentie groter maakt. Er zijn zelfs meisjes die maar de helft vragen van wat ik vraag en die ook veel meer willen doen voor dat geld. Ik kom bijvoorbeeld meisjes – vaak ook studentes – tegen die intiem gaan zonder condoom en dat tegen hele kleine prijsjes. Mannen boeken liever zulke dames natuurlijk, maar ik vind dit echt niet kunnen. Zij spelen met hun leven en wij komen minder aan de bak.”

 

 

 

“Omdat mijn beide ouders drugsverslaafd zijn, werd ik al in een instelling geplaatst toen ik anderhalf jaar oud was. Op mijn zestiende ben ik daar weggelopen en sindsdien heb ik alles zelfstandig moeten doen.” Carmen wil voor zichzelf een mooie toekomst uittekenen, en besluit daarom haar studies af te maken. Met haar werk als escorte betaalt ze de rekeningen. “Ik heb al heel wat problemen gekend en ik had geen andere optie. Ik ben eerst bij bureaus begonnen en zit nu al ongeveer vier maanden in het vak. Niemand weet ervan, zelfs niet mijn eigen lief.”

 

“Ik wou zeker zijn dat mijn profiel niet te ordinair overkwam, maar probeerde toch ook wel voor leuke en sexy foto’s te zorgen, om zo op te vallen tussen alle andere dames.” En dat lijkt te werken, want Carmen heeft elke dag een afspraak. “Ik spreek enkel af met mensen die respect voor me hebben aan de telefoon of in de mails. Afspraakjes vinden nooit bij mij thuis plaats, omdat ik werk en privé gescheiden wil houden. De man regelt dus altijd een locatie, en om zeker te zijn dat we elkaar daar herkennen, laat ik op voorhand weten wat ik aantrek. Het gebeurt wel eens dat ik zenuwachtig ben, maar dat is niet zo erg. Als ik me daarentegen onwennig voel, dan blaas ik alles af en ga ik terug naar huis.” Hoe de mannen eruitzien, vindt Carmen niet zo belangrijk, hygiëne wel. “Alles gebeurt met condoom, anaal doe ik niet en kussen gebeurt enkel als ze hun mond spoelen met Hextril. Ik zorg er zelf ook voor dat ik proper gewassen ben.” Tijdens de date neemt Carmen rustig de tijd om elkaar te leren kennen. “Ik ben zelf een heel open persoon, daar houden ze van. Zo gaan we stilletjes aan over naar dat waarvoor we zijn gekomen. Verleiding komt daarbij van beide kanten, en ik kan er best ook wel van genieten. Sommige mannen kussen zo lekker! En soms ben ik zelfs al opgewonden als ik nog maar onderweg ben.”

 

“In die vier maanden heb ik al enkele bizarre situaties meegemaakt. Eén man wou dat ik met hem op weekend ging om samen uitwerpselseks te hebben, maar ik heb vriendelijk bedankt. Een andere werd dan weer geil van me te kietelen.” Gemiddeld vraagt Carmen 200 euro voor 1 uur. “Voor elk bijkomend uur vraag ik 150 euro, plasseks kost nog eens 50 euro en SM komt op 100 euro extra. Met dat geld betaal ik mijn studies en rekeningen, maar ik heb er ook al een auto mee gekocht, en momenteel spaar ik voor een eigen appartement.” Een mooi spaarpotje dus, maar er is zeker ook een keerzijde aan de medaille. “Ik ben gaandeweg al mijn zelfvertrouwen verloren en kamp nu ook met een minderwaardigheidscomplex.”

 

(SVR)