Erasmus: wilde verhalen uit Zweden, Oostenrijk en Portugal

Wie op Erasmus of buitenlandse stage gaat, beleeft er gegarandeerd de tijd van zijn leven, zelfs als je de sleutel van je huurauto niet meer vindt tijdens een roadtrip of geblesseerd geraakt tijdens een bergtocht. GUIDO zocht en vond drie studentavonturiers met een trekrugzak vol verhalen.

Kwinten Rummens – Sundsvall, Zweden

"Daar zit je dan, op Erasmus in een Zweeds stadje met zo’n 50.000 inwoners, op 4 uurtjes rijden van Stockholm. Voor mijn internationale medestudenten en mezelf mocht het zelfs nog wat noordelijker, en dus namen we onlangs de trein helemaal naar het ,oorden van het land. Bijna duizend kilometer en ongeveer 14 uur later – vertraging niet inbegrepen – stopte de trein. Gekkenwerk, denk je? Wel, het was de moeite meer dan waard. Beeld je een sneeuwlandschap met bergen en bevroren meren in, doe daar nog wat Zweedse gezelligheid bij en voilà, een toptrip in elk aspect! Het was natuurlijk ook de bedoeling daar met eigen ogen eens het noorderlicht te zien, maar de drie dagen dat wij er waren, hingen er te veel wolken. Ietwat teleurgesteld vertrokken we opnieuw richting zuiden. Met de nachttrein was dat, en ineens, na twee uurtjes rijden: het noorderlicht! Geel, groen, paars, oranje… Alle kleuren die je maar kan bedenken. Moeder Natuur, ze is me er toch wel eentje."

Lies De Sutter – Graz, Oostenrijk

"Aangezien ik al jaren Oostenrijkfan was, wist ik meteen waar ik mijn Erasmusvrienden mee naartoe kon nemen: het wondermooie Gosau in de deelstaat Oberösterreich. Voorbij het idyllische dorp kom je op een bepaald moment aan de Gosausee, een prachtig meer gelegen op 937 meter hoogte, met de Dachsteingletsjer als bergcoulisse. Veel meer heb je niet nodig voor een zalig weekend. Het was er muisstil, ijzig koud en echt adembenemend. Voor een appel en een ei logeerden we met z’n vijven in de enige Ferienwohnung die toen verhuurd werd. De volgende ochtend vertrokken we voor een bergwandeling, en dat werd een groot avontuur. We volgden een bergriviertje, recht naar boven. Af en toe was het zo steil dat we ons aan de bomen naar boven moesten trekken om niet achterover te vallen. Wat een ontlading toen we de top bereikten! Maar het avontuur was nog niet voorbij. Het was pas 15 uur en het begon al te schemeren. Bovendien had ik tijdens de beklimming mijn knie geblesseerd, waardoor de afdaling nu als een nachtmerrie voor me lag. We namen de weg die ons het kortste leek: de skipiste recht naar beneden. Een van mijn vrienden ging op zoek naar twee takken waarop ik kon steunen bij het afdalen, de anderen spraken mij moed in. Ik had geen keuze, we moesten zo snel mogelijk terug naar het dal. Uiteindelijk haalden we de bus en de trein en kwamen we veilig terug aan in Graz. Gelukkig maar."

Andries Willekens – Cascais, Portugal

"Lucie, Simona, Artem en ik zouden samen de Algarve gaan ontdekken per huurauto. We waren zo enthousiast! De rit bleek niet zo heel lang en dus konden we daar nog even naar de supermarkt voor we naar onze slaapplek reden. Barbecuevlees, saus, slaatje, dessertje van passievrucht en véél bier en wijn: alles voor een geslaagde avond. Of dat dachten we toch. We laadden alles in de auto en ik sloot de koffer. We beseften dat we houtskool vergeten waren, en terwijl de meisjes nog vlug een zak gingen halen, vroeg Artem mij om de auto te openen. Ik begin te zoeken naar die sleutel. Eerst heel kalm, daarna ietsje paniekerig. Ik dacht bij mijzelf: huh, hoe kan dat nu? Ik had de koffer toch net geopend en de sleutel... op de achterbank gelegd?! Hij lag dus effectief heel mooi in het midden op de achterbank. Ik kreeg het warm en koud tegelijk. Daar stonden we dan, op 300 kilometer van de plaats waar we eerder die dag de auto hadden gehuurd. Er zat niets anders op dan de auto te laten staan en terug te keren met de trein. Ondertussen had iedereen in en rond die supermarkt ons wel al opgemerkt natuurlijk. De security, de infobalie en twee Portugese mannen besloten ons te helpen. Twee meter ijzerdraad, een fameuze portie trekkracht en heel wat behendigheid - dat was nodig om de passagiersdeur open te krijgen. Maar het was ons gelukt! Ik kon mijn ogen niet geloven. We hebben iedereen op de parking getrakteerd op bier."

(SVR)