COLUMN: Studentendopen in tijden van terreur

Dit wordt een doopseizoen zonder voorgaande. Doorgaans riskeren studentenclubs die het tijdens hun jaarlijkse dooprituelen bont maken in de stad hooguit wat morrende afkeuring van de inwoners. Of een berisping van de onderwijsinstelling die ze vertegenwoordigen. Of - in het allerslechtste geval - een bezoekje van de wijkagent, die vermanend aan het oor van de schachtentemmer trekt en vervolgens de streekpers tipt voor een smeuïg artikel.
 
Dat is sinds de zenuwen in ons land strak gespannen staan door de terreuraanslagen wel even anders. Om te beginnen lijkt het me niet echt een puik idee om dit jaar schachten te gaan 'ontvoeren' en ze ergens met de wagen te droppen. Veel kans dat even later een politiehelikopter boven het tafereel cirkelt en iedereen in het vizier wordt gehouden door scherpschutters.
 
Met ketchup kliederen? Ook al geen optie, want voor je het weet belt een bezorgde overbuur de nooddiensten met de mededeling dat er bebloede jongeren over straat zwalpen. Hopla, daar staat het speciale interventieteam al, met hun bivakmutsen en machinegeweren. En over bivakmutsen gesproken: uiteraard is er geen sprake van om dit jaar schachten te maskeren of te blinddoeken, op risico dat ze zelf worden aangezien voor terroristische commando's. In dat geval zie ik zelfs patrouillerende para's abusievelijk in actie schieten.
 
Vuurwerk? Voetzoekers? Trekbommetjes? Uiteraard te mijden als de pest, want dergelijk geknal wordt meteen verward met een schietpartij of bomaanslag. Zelfs een kilo bloem over de schachten uitkieperen lijkt me hoogst riskant, want dan zien ze eruit alsof ze pas uit een smeulend metrogat zijn gekropen, en dan circuleren er in een mum van tijd allerhande alarmerende berichten op Twitter.
 
Kortom, ik stel voor dat de schachten zich dit jaar veiligheidshalve beperken tot het fijnknijpen van een handvol druiven in elkaars onderbroek. Volgend jaar zien we wel weer of het opnieuw wat smeriger mag.

(HDP)
(c) AdobeStock