Blanche blikt terug én vooruit op haar carrière: "Ik heb veel geluk gehad"

Toen de Brusselse Ellie Delvaux in 2017 onder haar artiestennaam Blanche deelnam aan het Songfestival met 'City Lights', was ze nog een timide tiener. Drie jaar opnamesessies later, is haar debuutalbum Empire klaar en is Blanche - nog steeds maar 21 - een volwaardige artieste.

 
Blanche: Een maand na Eurosong heb ik deelgenomen aan een schrijfkamp georganiseerd door Strictly Confidential, een divisie van het label PIAS. Dat was samen met Alice (On The Roof), Emma Bale, Noémie Wolfs en Tessa Dixson. Drie dagen lang werden we begeleid bij het songschrijven. Er waren specialisten in songteksten, in melodie en ook muzikanten. Elk van ons vijf mocht tijd doorbrengen met elk van die personen. We vertrokken vanuit een paar noten op piano of gitaar, of vanuit een paar woorden, of vanuit beelden. Ik vond dat fantastisch. Ik had daarvoor nog nooit gecomponeerd, maar in die drie dagen ben ik erin geslaagd mijn eerste aanzetten tot songs te schrijven. Het was een opwindende ervaring. Als je op die manier werkt, voel je zoveel dynamiek.
 
Een beetje verloren
 
Blanche: Ik heb echt een boost gekregen dankzij die drie dagen intensief werken. Toen 'City Lights' was uitgekomen, voelde ik me een beetje verloren. Ik wilde het maken als zangeres, maar het leek me zo moeilijk om daarvan te kunnen leven. Onmogelijk te realiseren. Ik vond het ook lastig om keuzes te maken, want ik sta open voor van alles en ik twijfel nogal veel. Design, geschiedenis, sociologie, muziek... het interesseerde me allemaal. Tot ik dankzij die schrijfstage voelde dat het toch mogelijk moest zijn om een muziekcarrière uit te bouwen, al sluit ik niet uit dat ik later toch nog iets ga studeren.
 
Blanche: De voorbije drie jaar waren goed gevuld. Veel mensen stellen zich voor dat artiesten hun dagen louter vullen met songs schrijven en optreden. Dat klopt niet: er komt heel wat meer bij kijken. Ik heb enorm veel verschillende dingen gedaan in die periode. Veel gecomponeerd, maar ik heb me ook beziggehouden met de visuele kant van het project en ik heb enorm veel mensen ontmoet. En soms moet je je ook bezighouden met administratie, dat is onvermijdelijk.
 
London calling
 
Blanche: Je kan niet geloven hoeveel geluk ik heb gehad, want op een bepaald moment werd ik door PIAS UK uitgenodigd om naar Londen te komen, om er te gaan samenwerken met Engelse songwriters. Ik gebruik nu het woord 'songwriters' omdat ik eigenlijk niet goed weet hoe ik hen moet omschrijven. Het zijn heel polyvalente vakmensen die alle aspecten van het muziekvak beheersen, van het bedenken van melodieën tot productie op de computer. Full option! Mijn agenda werd helemaal leeggemaakt, en ik moest me ginds uitsluitend concentreren op het schrijven van liedjes. Toen ben ik voluit gegaan.
 
Blanche: Het album kreeg langzaam vorm, maar het was niet gemakkelijk. Er kwamen wijzigingen in de ploeg die zich in Londen met me bezighield, zodat er naast heel drukke periodes ook kalme dalperiodes waren, die me nogal hol leken. Gelukkig heeft mijn label me nooit echt een deadline opgelegd. Ze wilden dat ik goed werd begeleid om in alle sereniteit mijn weg te vinden. Het heeft lang geduurd, en dat was uitputtend. Ik voelde me op een bepaald moment echt leeg, zonder inspiratie. Daar was ik dan beschaamd over, maar de ploeg heeft me weer op de juiste weg gezet. De demoversie miste nog coherentie, maar ik wist toen wel al waar ik naartoe wou. We hebben nog heel wat polijstwerk gehad in de finalisatie, productie, mix en mastering, maar uiteindelijk is Empire toch een coherent album geworden, waar ik heel blij mee ben. En ik ben PIAS dankbaar dat ze zoveel in mijn album hebben geïnvesteerd. Er zijn niet veel labels meer die nog op die manier werken, geloof me vrij.