Naomi Janssens: "Ik heb alles al doende geleerd. Ook nu nog."
Je kent haar uit Campus 12 en D5R, en natuurlijk ook als Pilar uit Lisa. Naomi Janssens is meter van JEF Festival, het jeugdfilmfestival dat nog tot 6 maart loopt in verschillende Vlaamse steden en dit jaar voor het eerst een 16+ programmatie heeft.
"Er staan veel films op het festivalprogramma die ik graag wil zien," zegt Naomi. "Het is mijn grote droom om mezelf ooit op het grote scherm te zien. Toen ik als kind andere kinderen zag spelen in een film, wou ik dat ook doen. Ik vroeg me toen af: hoe zijn die daar geraakt?"
GUIDO: Denk je dat filmwerk significant anders zou zijn dan acteren in tv-reeksen, zoals je nu doet?
Naomi: Het ene is niet beter of slechter dan het andere, maar ik denk wel dat acteren in een film anders is dan voor tv, en dat zou ik graag eens beleven. Film, zeker als je in de cinema gaat kijken, heeft een magie die ontbreekt als je een serie bingewatcht op Netflix. Hoewel dat natuurlijk ook leuk kan zijn.
Onbereikbare droom
GUIDO: Hoe ben jij begonnen met acteren?
Naomi: Ik heb mijn eerste deftige auditie gedaan toen ik achttien was. Dat was bij Studio 100, voor de reeks Campus 12. Ik kreeg een rol, en toen is het begonnen. Mijn eerste professionele acteerervaring. Ik had voordien wel al op het podium gestaan bij een theatervereniging, maar toen dacht ik nog dat acteren als beroep een onbereikbare droom zou blijven. Na het secundair bleef het echter kriebelen, en ben ik er alsnog voor gegaan.
GUIDO: Je was in die periode nochtans ingeschreven op de Koninklijke Militaire School.
Naomi: Dat klopt, voor de officiersopleiding. Iets dat mijlenver afstaat van de droom om actrice te worden, maar ik heb veel verschillende interesses, en na het secundair wist ik niet goed wat ik wou of moest doen. Ik was nog het liefst van al naar een kunstschool gegaan, maar dat mocht niet van thuis. Ik werd niet gesteund om voor een creatieve richting te kiezen. Op een studentenbeurs zag ik een standje van de Koninklijke Militaire School, en ik dacht: oké, ik ga meedoen aan de tests, en ik zie wel wat er gebeurt. Ik was geslaagd! Toen wou ik die kans niet laten liggen, dus ik ben gestart met de opleiding, maar ik heb ze niet afgewerkt. Het knaagde te veel dat ik niets creatiefs deed.
GUIDO: Je hebt daarna ook nog psychologie gestudeerd.
Naomi: Toen ik mijn rol kreeg bij Campus 12, was ik nog maar net 19 geworden. Mijn mama vond dat allemaal goed en wel, maar ze wou graag dat ik toch nog iets ging studeren, om een diploma te halen. Dat werd dus psychologie, maar na twee jaar studies combineren met allerhande rollen, werd het te veel. Ik kreeg meer en meer acteerkansen, en toen ik heb ik beslist 100% daarvoor te kiezen.
Zingen en acteren
GUIDO: Je bent 22. Dat is in principe nog jong genoeg om naar een toneelschool te gaan.
Naomi: Ja, daar denk ik zelfs regelmatig aan, want dat lijkt me iets waaruit ik veel kan leren. Maar ik heb werk. Ik doe wat ik wil doen, en daar wil ik voluit voor gaan zolang het duurt. Mocht er volgend jaar niets in mijn agenda staan, dan kan ik altijd nog kijken of ik een opleiding ga volgen.
GUIDO: Leer je bij van je collega-acteurs?
Naomi: Honderd procent! Ik was echt een leek toen ik begon. Van tv wist ik eigenlijk niets. Ik heb de kans gehad om al doende te leren, door samen te spelen met erg goede acteurs van wie ik veel heb geleerd. Nog altijd trouwens.
GUIDO: Je hebt ook in een musical gespeeld. Hoe komt het dat de meeste acteurs graag zingen, en veel zangers ook acteren?
Naomi: Ik weet eigenlijk niet hoe dat komt, maar je hebt wel gelijk, want ik heb die observatie ook al gemaakt. Ik zing zelf ook graag en daar wil ik graag iets mee doen. Zelf muziek maken.
GUIDO: Naar welke mensen uit het vak kijk je op?
Naomi: Ik ben niet zo'n fangirl, maar er zijn wel mensen naar wie ik opkijk. Veerle Baetens bijvoorbeeld, dat vind ik een geweldige actrice. Als ik ooit een pad zou kunnen bewandelen zoals zij, dat zou mooi zijn.
GUIDO: Waar zou je binnen vijf of tien jaar willen staan?
Naomi: Ik vind het vandaag nog steeds moeilijk om van mezelf te zeggen: ik ben acteur. Ik vind dat ik een poging doe tot. Ik ben onderweg. Misschien is die aarzeling binnen vijf of tien jaar verdwenen, en kan ik zelfverzekerd zeggen: ik ben acteur.
jeffestival.be
Naomi's gouden tip: kies voor jezelf!
"Wat ik de afgelopen jaren heb geleerd, is dat je de sprong moet wagen. Daar geloof ik heel sterk in. Als je niet wordt gesteund van thuis uit, dan is dat moeilijk. Ik ken dat, want ik heb het meegemaakt, maar ik heb uiteindelijk toch voor mezelf gekozen. Het is normaal dat je je ouders of familie wil pleasen, maar je moet jezelf op nummer één durven plaatsen. Als je iets wil, ga er dan voor. Probeer het. Doe het."
Tekst: Herbert De Paepe