GUIDO's student-bloggers in het buitenland

 

"We zijn onlangs diep in het amazonewoud getrokken naar een gebied dat enkel per boot of per vliegtuig bereikbaar is. Aangezien we budgettair moeten reizen, werd het de eerste optie, dus daalden we in lange, smalle houten bootjes de rivier af. De vele vulkanische gesteenten in de rivier maken het landschap wel bijzonder mooi, maar het varen des te moeilijker. Zo kwamen we op een gegeven moment dammen en watervallen tegen, waardoor we een hele procedure moesten doorlopen om amper twintig meter verder te geraken. Frustrerend, maar wel positief voor de teamspirit! Helaas ben ik bij de eerste sleeppoging met mijn voet tussen een rots blijven haken en de stroom heeft ervoor gezorgd dat ik met een harde smak tegen de stenen ben gekletst, met een open scheenbeen als gevolg. Echt erg was het niet, maar ik mocht die dag niet meer in het water wegens gevaar voor piranha’s…"

 

"PS: Het regenseizoen is nu echt wel begonnen, vrees ik. Het doet hier al vier dagen niks anders meer dan regenen."

 

"Vorige week, op openschooldag, werden we heel vroeg opgehaald door een 4x4 die ons naar een schooltje bracht. De leerlingen en leerkrachten zouden ons daar laten zien wat ze allemaal al hadden verwezenlijkt met middelen die ze van het Westen hadden gekregen. Ik keek door het raampje van de jeep en zag eerst een heleboel kinderen wandelen, gekleed in een wit-blauw uniform, nadien een paard met tientallen trossen bananen op zijn rug gebonden en dan nog een oude vrouw die de was ophangt naast een klein hutje. Na een rit van zo’n vijf uur kwamen we uiteindelijk aan bij het eerste schooltje. Ik werd aangestaard door een massa kinderen en kreeg onmiddellijk water, rijst, kip en watermeloen in m’n armen en handen gedrukt terwijl enkele lokale inwoners me begeleidden naar de eretribune. 'Gracias, gracias', klonk het rondom. Pas dan merkte ik dat ik met slingers en glitters was versierd. Ik wist echt niet waar eerst te kijken. Leerkrachten en kinderen ratelden een duidelijk goed voorbereide tekst af en toonden nadien trots hoe goed ze al met de computer kunnen werken. Ik was immens onder de indruk, maar ‘muy bien’ was zowat het enige wat ik er toen kon uitflappen. Een intense ervaring. Ik wou nog graag zeker tien andere scholen bezoeken, maar na amper een uurtje werd ik alweer naar de auto gebracht om terug naar huis te gaan. Jammer!"

 

"Na drie volle stageweken keek ik uit naar Belgisch bezoek: mijn zus en twee vriendinnen. Samen gingen we bij de enige echte Santa Claus op bezoek en daar mochten we een tripje maken met de rendieren. Heel ontspannend! De nacht van zondag op maandag heb ik niet zo goed geslapen en ik voelde al snel buikpijn toen ik opstond, maar omdat ik die dag als studente geneeskunde bij een heupoperatie mocht assisteren, besteedde ik er niet veel aandacht aan. Toen de pijn even later toch weer de kop opstak, leidde mijn onschuldige vraag om een pijnstiller plots tot een hele reeks onderzoeken. Voor ik het goed en wel besefte, waren de rollen omgekeerd en was ik diegene waar de stagiairs naar kwamen kijken. Enkele uren later was mijn appendix verwijderd! Vanaf nu kan ik wel zeggen dat er voor altijd een deeltje van mezelf in Finland zal blijven. (lacht) Trouwens, het eten dat ze je voorschotelen in Gentse ziekenhuizen ziet er misschien niet altijd even lekker uit, maar hier in Finland is het ook niet alles! Ik moet bovendien telkens een roze ziekenhuispakje aantrekken… Gelukkig is mijn mentor, een dokter, heel knap! (lacht)"