6 misverstanden over examens... Wat vinden de proffen er zelf van?
In studentenmiddens doen de wildste verhalen de ronde over examens afleggen in het hoger onderwijs. Proffen en docenten zouden genadeloze sadisten zijn die er plezier in scheppen om jongeren te martelen met onnoemelijk moeilijke vragen. Ze zouden niets liever doen dan zoveel mogelijk studenten buizen en genieten ervan om jonge ambities te kraken. Klopt er iets van die indianenverhalen, of zijn het pure misverstanden? We leggen ze voor aan ons docentenpanel.
GUIDO's docentenpanel:
* JOHAN VANDE LANOTTE (Rechten - Universiteit Gent)
* LUC DE VOS (Krijgskunde - KU Leuven en Koninklijke Militaire School)
* PETER VAN DE VEIRE (Radio - Artesis Hogeschool Antwerpen)
* PAUL DE GRAUWE (Economie - KU Leuven)
* KRISTIEN HEMMERECHTS (Engelse Literatuur - Hogeschool-Universiteit Brussel)
* RIK TORFS (Kerkelijk Recht - KU Leuven)
* HILDE VAN DEN BULCK (Communicatie - Universiteit Antwerpen)
* ETIENNE VERMEERSCH (Moraalfilosofie - Universiteit Gent)
* CHRISTINE VAN BROECKHOVEN (Moleculaire Genetica - Universiteit Antwerpen)
* WALTER VAN BEIRENDONCK (Mode - Mode-academie Antwerpen)
* KRIS DESCHOUWER (Politieke Wetenschappen - Vrije Universiteit Brussel)
Misverstand 1
"Proffen maken hun examens nodeloos moeilijk"
VANDE LANOTTE: "Mijn examens zijn beestachtig moeilijk, maar ik probeer op een correcte manier te quoteren. Als blijkt dat een bepaalde vraag door 95% van de studenten verkeerd is beantwoord, dan is er gewoon iets fout met de vraag."
VAN DE VEIRE: "Soms zeggen ze dat ik vrij streng ben, maar bon, als je niet streng bent als je lesgeeft, dan heeft het ook geen zin denk ik. Ik ben streng, maar geweldig rechtvaardig."
DE VOS: "Examen afleggen is bij mij waarschijnlijk niet zo aangenaam, maar de cijfers zijn meestal een stuk beter dan de student op het moment zelf vermoedt."
Misverstand 2
"Mondelinge examens zijn per definitie subjectief"
DE GRAUWE: "Mondelinge examens vind ik inderdaad te subjectief, zeker als je met een grote groep zit. Driehonderd studenten mondeling ondervragen, ik kan dat niet objectief doen."
TORFS: "Ik geloof dat bij schriftelijke examens meer uitschuivers in de beoordeling kunnen sluipen, juist omdat je geen toelichting kan vragen, niet kan bijsturen als een vraag verkeerd wordt geïnterpreteerd... Mondeling heb je veel minder kans op misverstanden."
DE VOS: "Ik ben een absolute voorstander van mondelinge examens. Ik vind dat de plicht van elke prof, ook al heb je duizend studenten."
Misverstand 3
"Proffen genieten ervan om iemand te buizen"
VAN DEN BULCK: "Ik wil niet overkomen als een softie, maar ik vind het heel erg als ik iemand moet buizen. Ik denk dat studenten soms onderschatten hoezeer proffen daarmee inzitten."
DESCHOUWER: "Maak je geen illusies: iemand buizen is absoluut niet plezant. Als ik een examen slecht quoteer, dan heb ik het minstens twee keer doorgenomen om te zien of ik me niet heb vergist."
VAN BEIRENDONCK: "Wij beslissen nooit overhaast om iemand te buizen. De evaluatie gebeurt door het volledige docententeam, op verschillende momenten doorheen het jaar. Elke beslissing wordt voldoende afgewogen. Ik heb nog nooit het gevoel gehad dat ik niet goed heb nagedacht over een beslissing."
Misverstand 4
"Proffen willen dat je hen naar de mond praat"
DESCHOUWER: "Het kunnen reproduceren van wat ik heb verteld, dat interesseert me niet. Ik zoek naar examenvormen waarbij studenten uit hun pijp moeten komen."
HEMMERECHTS: "Bij mij mag je op een examen zeggen dat je iets uit mijn syllabus eigenaardig vond. Als we daar dan een goed gesprek over hebben, vind ik dat veel beter dan wanneer een student als een papegaai alle titels en datums komt opsommen."
VAN BROECKHOVEN: "Inzicht is voor mij belangrijker dan reproduceren. En eerlijk gezegd merk ik dan wel dat ze dikwijls professoren hebben gehad die hen verplichtten om de stof letterlijk uit het hoofd te leren. Bij mij is het juist het omgekeerde."
Misverstand 5
"Ook als je het antwoord niet weet, moet je als student blijven doorlullen"
TORFS: "Het gekke is dat je al na veertig seconden weet wat een student waard is, maar uit beleefdheid moet je tien minuten bezig blijven. Dat lijkt kort, maar met de nodige interactie kan je daarin veel meer leggen dan in vijf of zes geschreven bladzijden."
VAN DE VEIRE: "Examen afleggen bij mij is gewoon een uur radio maken. Ik verwacht dat ze hun muziek meebrengen en hun voorbereidingen hebben gemaakt. Dan moeten ze een uur lang achter de microfoon zitten en een muziekprogramma aan- en afkondigen. Dat is voor hen geweldige stress, maar als ze er vanaf zijn, dan beseffen ze wel: shit, we hebben een uur radio gemaakt."
VERMEERSCH: "Ik had ooit een student die, toen ik hem een vraag stelde op het examen, zei: 'Doe geen moeite.' Moest ik hem dan een andere vraag stellen? 'Doe geen moeite, professor.' (lacht) Dat vond ik pas sportief!"
Misverstand 6
"Proffen houden ervan een zenuwachtige student te jennen"
VAN DEN BULCK: "Ik heb ooit iemand gehad die halverwege zijn voorbereiding kwam zeggen: 'Geef me maar een nul, want ik zie het niet meer zitten.' 'Maar je hebt toch iets,' zei ik, 'we zullen het proberen.' Wat bleek? Die jongen kende zijn leerstof, maar had faalangst. Hij is die dag met een fatsoenlijk cijfer naar huis gegaan. Ik vind dat je als prof moet investeren in de mensen die voor je zitten."
VERMEERSCH: "Als een student beweerde dat hij het antwoord niet wist omdat hij te zenuwachtig was, dan vroeg ik: 'Hoeveel is twee plus twee?' Dat antwoord wist-ie natuurlijk wel. En dan vroeg ik: 'Hoe komt het dat je dat wel weet? Je bent toch zenuwachtig?' Zenuwen spelen vooral een rol als je de stof eigenlijk niet zo goed kent."
DE GRAUWE: "Er zijn dagen dat ik goedgeluimd ben, andere wat minder. Op die manier kan je niet vermijden dat een subjectief element gaat spelen, en dan vind ik dat er technieken bestaan die dat helemaal ontwijken. Neem nu multiple choice: voor grote groepen vind ik dat heel goed."