GUIDO's student-bloggers in het buitenland

 

 

"Na een weekje zoeken vond ik het perfecte appartement in Valencia, in de Avenida de Suecia. Een groot terras, ruime living, twee badkamers en een leuke kamer voor maar 175 euro per maand. Mooi zo! Wist ik veel dat de ligging nog veel beter was dan gedacht, namelijk recht tegenover het stadion van Valencia FC, Mestalla. De eerste zaterdag op mijn appartement brak het feest 's namiddags al los. De straat werd afgezet, honderden mensen troepten samen en dronken erop los, er speelde muziek en iedereen was uitgelaten. Een of andere processie, dacht ik. Pas toen enkele uren later een bus door de massa werd geëscorteerd, en ik net onder mijn terras Ronaldinho zag uitstappen, besefte ik dat FC Barcelona een matchke kwam spelen... en dat recht voor mijn deur! Aangezien het zo'n 30 graden was 's avonds, bleven de terrasdeuren wijd open en was het alsof ik mee in het stadion zat. Ondertussen ben ik, complete antivoetbalfan, al een paar keer gaan kijken en zo zag ik al Valencia’s grootste supporter 'Manolo el del bombo' oftewel ‘de drum van Spanje', een gepensioneerde Spanjaard met een rond buikje en een gigantische trommel, live aan het werk. Heel de wedstrijd door geeft hij het ritme aan op z'n bombo en zweept hij het publiek op. Fantastisch! Ondertussen heb ik ook ontdekt dat Manolo een buurman van me is en ga ik geregeld una caña drinken in zijn café."

 

"Ik had erop gerekend wat extra gewicht mee naar huis te nemen door al dat fastfoodgedoe (en dan heb ik het niet over die 3de koffer vol souvenirtjes en kledij), maar tot mijn grote verbazing is hier, na jaren van ongezonde voeding, een ware mentaliteitsswitch aan de gang. Fastfoodrestaurants met gezonde voeding rijzen als paddenstoeltjes uit de grond. Ikzelf haal mijn lunch altijd bij Europa Café, een gezellige keten waar je je eigen pasta of salade kan samenstellen en waar ook iedere dag keuze is uit verschillende maaltijdsoepen. En dan heb ik het nog niet gehad over de trend om alles, van aardbeien tot selder, in een ‘heerlijke’ smoothie te verwerken. Hier en daar zie je mannen en vrouwen in een strak businesspak met een grasgroene beker zich haastig begeven naar de volgende meeting. Geef mij dan maar liever versgeperst fruitsap! Mijn gastgezin is trouwens ook op die trein gesprongen. Bij het ontbijt wordt steevast havermoutpap geserveerd en het avondmaal was al meer dan eens rijst en salade. Maar ja, ’t is dan ook een strikt vegetarisch gezin. Ik zit hier nu bijna drie maanden en heb tot nu toe nog nooit vlees, vis of kip op de tafel zien verschijnen. Je moest eens weten hoe erg ik naar een pak friet met stoofvleessaus verlang…"

 

"Erasmus, een groot avontuur, zoveel is zeker. Vooral voor wie de eerste week van zijn verblijf non-stop op de pot zit! Alles begon zeer goed, want in het huis waar ik drie maanden zou verblijven, kreeg ik een hartelijke ontvangst van de vrouw des huizes. Bij zo’n warm welkom hoort natuurlijk ook een grote maaltijd en zo schoof ze een dik halfuur later al een groot bord onder mijn neus. Uitgehongerd als ik was, speelde ik alles mooi naar binnen. ’t Was pas een halfuurtje later dat mijn darmen begonnen te protesteren en zo kwam al snel gênant moment nummer één: ik moest letterlijk lopen naar het toilet en ben nadien de hele avond niet meer van de pot geraakt. Een voedselvergiftiging, zo bleek. Die hele week kreeg ik amper iets door mijn keel en zeker als de Portugese mama een gerecht omschreef als een ‘specialiteit’ wist ik dat ik op mijn hoede moest zijn. Gelukkig is de knoop in mijn darmen ondertussen zo goed als weg en kan ik ondertussen wel al eens de stad gaan verkennen. Ik heb de indruk dat iedereen mijn verhaal hier behoorlijk grappig vindt. Ach ja, shit happens zeker?"