Dagboek van een eerstejaars: Educatief ontmaagd
Deze week was het zo ver: testexamens. Het gebeurde gepland en met de nodige voorbereiding, de gevolgen waren van formaat en de tijd kon niet meer terug gedraaid worden. Kortom, deze week werden alle eerstejaars uit mijn studierichting collectief doch educatief ontmaagd. We zouden deze week ervaren wat het was om échte examens af te leggen in die aula’s waar we normaal als millenniumstudenten filmpjes bekijken, spelletjes spelen en luidkeels met elkaar praten.
Terwijl andere studenten het koud zweet ontwikkelden bij dit scenario zag ik er een boeiend experiment in. Hoeveel kan een modale student scoren op zijn examen? Een student die elke les fysiek (daarom niet mentaal) aanwezig was, de nodige monitoraten heeft gevolgd en de zwart-witte cursussen heeft getransformeerd tot kleurboek. Een student die echter wegens tijdsgebrek en middelbare mentaliteit pas kon beginnen leren op de dag van het examen. Aangezien ik niet echt een geschikt proefkonijn vond, nam ik de rol van deze alledaagse student maar op mij. Ik had 120 uur om vier examens te leren en af te leggen.
Daar zat ik dan met slaperige oogjes van het weekend voor een stapel te kennen leerstof. Het leek een onmogelijke opdracht, maar ik zou toch mijn best doen. Al snel merkte ik dat uit die vele hoorcolleges toch enkele dingen bleven hangen in mijn hersenpan. Mijn eerste tip voor de radeloze studenten onder ons: ga en luister. Bij het zien van al die kleurtjes merk ik toch ook dat een duidelijke structuur belangrijk is. Voor we het weten, vloeit daar reeds tip twee. Het tweede examen moest ik staken wegens tijdsgebrek, het derde was een heuse strijd en het vierde viel nog minder te redden dan de zinkende Titanic. Wat me hopeloos doet aanbelanden bij mijn derde tip: vroeg begonnen is half gewonnen. Want wanneer het kwik boven de 30 graden stijgt, lig ik toch liever ergens aan een zwembad met links van mij een mojito en rechts van mij een knappe dame.