Dagboek van een eerstejaars: Ik droeg menig vrouwvolk over de drempel
Dennenbomen sneuvelen wereldwijd om vervolgens van kop tot teen versierd in een woonkamer te staan, de oude familierelaties worden wonderbaarlijk moeiteloos hersteld en mensen beginnen reeds beloftes te maken die nooit zullen uitkomen zoals het wegleggen van die nicotinevolle kankerstok of het nemen van een e-vakantie. Het is duidelijk: het nieuwe jaar nadert! De krant doet rond deze periode steevast hetzelfde: u op een blaadje presenteren wat u moet onthouden van het voorbije jaar. De komende weken zal ik zwemmen in oceanen van leerstof dus, maar alvorens ik jullie even verlaat, rest mij nog diezelfde taak. Ik speel het filmpje van dit academiejaar nog eens af en zet de belangrijkste feiten op een rijtje.
Het academiejaar startte eind september en op die bijna honderd dagen van plezier heb ik toch wel wat beleefd. Met een bang hartje verliet ik het vertrouwde Gent voor een vernieuwend Leuven. Een beslissing waar ik totaal geen spijt van heb. Ik kan nu toch al zeggen dat ik al ‘enkele’ vrienden heb op wie ik dag en nacht kan rekenen. Zowel mensen met wie ik gedoopt ben als mensen uit mijn nieuwe vriendengroep.
Het is moeilijk de knop om te draaien van Hotel Mama naar jeugdherberg studenten, maar al bij al vind ik dat ik het naast het tekort aan vitaminen, de talrijke pizzadozen op mijn kot en enkele nachtelijke bezoekjes van de kotbaas niet slecht doe. Niet alleen ik leef nog, ook mijn kot staat nog overeind. Op kot gaan is iets onbeschrijfelijk, maar ik raad het iedereen aan. Ik droeg heel wat mannen en vrouwen over de drempel, maar niemand bleef lang genoeg om het kot te ‘zegenen’. Misschien een opdracht voor volgend semester…
Dit dagboek houd ik eigenlijk niet alleen voor jullie bij, maar ook voor mezelf, zodat ik na mijn carrière mijn digitaal verhaal kan herlezen en dan hopelijk een traantje kan wegpinken. Binnenkort verlaat ik deze geliefde omgeving voor enkele weken, maar volgend semester wordt tien keer zo geweldig!