Dagboek van een eerstejaars: De laatste borsten van het jaar
Leuven loopt leeg, verkopers van (il)legale pepmiddelen doen gouden zaakjes en tieners drinken zich lazarus op café, omdat ze thuis stil moeten zijn voor hun studerende broer of zus. Kort gezegd: den blok is in het land. Over heel België zwoegen studenten dag en nacht om duizenden pagina’s één voor één in hun hersenpan te branden. Ik koos ervoor om thuis te studeren, zo kan ik genieten van moeders kookkunst, vaders motivatie en mijn zus haar diensten als meid zodat ik in mijn pauzes, ook echt kon pauzeren. Bleek toch wel dat het olijke trio een last minute had geboekt en tot Nieuwjaar in het buitenland vertoefde. Daar ging mijn strak plan.
Terwijl alle mensen rondom mij aan het genieten waren van hun vakantie, was ik gedoemd zonder enig sociaal contact of tijdsbesef uren aan een stuk geconcentreerd te leren. Gelukkig was er licht aan het einde van de tunnel, enfin ergens in het midden: na een kluizenaarsleven van een dikke week, was het moment aangebroken om de beentjes nog eens te strekken, te kunnen genieten van een frisse pint en de laatste borsten van het jaar te aanschouwen. Het was tijd om af te tellen en even te ontsnappen aan de realiteit en het feit dat ik de volgende dag met een harde kop zou moeten voortstuderen. Waar is den tijd dat we als zorgeloze tieners ons broek versleten op die middelbare banken?
Ergens moet ik wel bekennen dat ik de toekomst véél te rooskleurig zag. “Hoe hard kan een maand studeren nu zijn?” Was dat even buiten de waard gerekend. Er bestaan zo van die dagen dat je tien keer op je gsm kijkt en het iedere keer slechts enkele minuten later is. Wel, in de blok is dat altijd het geval, dag in dag uit. Eén iets staat vast, volgend semester wordt er extra veel gefeest, want dienen blok is toch maar een ferme blok aan je been!