Dagboek van een eerstejaars: No sex, beer and parties
        Alle cursussen in mijn bezit, een nieuwe wekker en een stad vol bibliotheken. De toestand was dus optimaal om na weken mijn lever verzopen te hebben eens te beginnen aan een heuse ontwenning. Tegenwoordig gaat alles veel gemakkelijker in groep en dus sloten we een kleine weddenschap onder de vrienden. De regels waren simpel. Elke les vereiste onze aanwezigheid, elk café in Leuven onze afwezigheid, geliefdes waren niet meer welkom en daarenboven waren er nog eens verplichte bib-uren. Wie dat een week volhield, mocht de komende week alles omkeren en dat op kosten van de verliezers. Mijn nakende verkoudheid speelde me alleen maar in het voordeel en dus ging in de uitdaging aan. Het beloofde een harde week te worden, maar de inzet mocht er wel wezen.
 
        Het duurde niet lang voor de eerste ontwenningsverschijnselen opkwamen en de eerste slachtoffers maakten. Voor we het allemaal goed en wel beseften, lagen we allemaal officieel uit de “competitie”. We loofden onszelf een herkansing uit in de vorm van een joker, dewelke één keer mocht ingezet worden bij een misstap. Ik moest niet lang te twijfelen voor het gebruik ervan en kocht prompt mijn kaart voor de volgende cantus. Nu moest ik enkel nog op tijd mijn codex uit de diepvriezer halen, waar hij nog aan het bekomen was van een geweldige Beiaardcantus. We maakten omwegen om studentikoze cafés te vermijden, waren genoodzaakt elk saai woord van de prof te aanhoren en ervoeren de akeligste stilte ooit in de centrale bibliotheek. Wonder boven wonder haalden we - na het inschakelen van onze joker - allemaal de eindmeet en besloten we er volgende week gewoon een partymarathon van te maken.
 
 
We maakten waarschijnlijk onze intrede in de top-50 van meest vlijtige studenten in de aula, maar zo’n nomadenbestaan was eigenlijk toch niets voor mij.