GUIDO's student-bloggers in het buitenland
Erasmus of een buitenlandse stage staat niet alleen mooi op je cv, je maakt er ook onvergetelijke ervaringen mee. Om het thuisfront gerust te stellen en niet alle kennissen apart te moeten mailen, sturen studenten in het buitenland nu en dan een blogbericht de wijde internetwereld in. Wat daar allemaal instaat? Ook wij krullen onze neus van nieuwsgierigheid! GUIDO ving een digitale postduif, liet het beest alle zinnen ophoesten en publiceert ze in deze rubriek.
Eva Schepers – Aberdeen, Schotland
"Het eten hier is over het algemeen hetzelfde als in België, al mag je ook wel spreken over enkele rare gewoontes. Zo eten ze hier fish and chips en chips and cheese. Ik kan me niet inbeelden dat een Belg geraspte kaas op z’n frieten doet. Mensen kappen hier trouwens ook azijn op hun frieten en geloof me, ze zijn er niet echt zuinig mee. Marmite, een Engelse specialiteit voor op je boterham, raad ik in elk geval niemand aan. Ik at er maar een heel klein beetje van en dat was al genoeg om m’n smaak een dag grondig te verpesten. Maar er zijn zeker ook hopen dingen aan te raden hoor, raspberry triffle, butteries en golden syrup bijvoorbeeld. Verder eten ze hier ook vaak haggis, maar daar heb ik me voorlopig nog niet aan gewaagd. Ook de uitgaanscultuur verschilt een pak van wat ik gewoon ben. Meisjes dragen hakken van dertien centimeter - en kunnen er amper op lopen - en combineren dat met superkorte rokjes, ook diegenen die dat beter niet zouden doen. Men begint hier al te drinken rond halfzeven, maar dat moet ook wel, want om één uur sluiten de pubs en vanaf dan zie je enkel mensen op straat die straalbezopen zijn van de wodka, whisky en pear cider. Als ik dan ‘s morgens naar mijn stageplek ga, moet ik mijn best doen om de kotsvlekken op straat te ontwijken. (lacht) Ik ben hier nu een tweetal maanden en de tijd gaat heel snel vooruit. ‘Ne frisse Jupiler’ zou ongelooflijk smaken, maar Aberdeen heeft zeker ook z’n charmes."
Michiel Kenis – Peking, China
"De tweede week heb ik afgesloten met de beruchte Welcome Party van de Hutong University. Iedereen was er. Officieel om kennis te maken met elkaar, officieus voor de gratis pinten en het eten. Het was zelfs een zodanig groot succes dat ze bier moesten gaan bijhalen - waarschijnlijk dankzij mijn positieve invloed. (lacht) Het feestje vond plaats in de oude vestiging van de Hutongschool, met een binnenkoertje en daarin één boom, omgeven door talloze lokalen en erbovenop een dakterras. Een prachtige locatie eigenlijk. Toen ik even naar ’t wc moest, zeiden ze me: “Da's daar achter den hoek! Ge zult da wel zien!” Maar toen ik daar de deur opentrok, stond ik onmiddellijk in de living van die conciërge. Net als warm water, was hier het licht ook nog niet uitgevonden. En dan stond er ook nog een emmer vol gebruikt wc-papier (dat mag je hier blijkbaar niet in de pot gooien, anders verstopt het ding)… Om 23 uur zijn we afgezakt naar de Fubar, een speciale bar die leek op een simpel hotdogcafé, maar wanneer je op één bepaalde schakelaar in de toiletten drukte, werd als het ware een heuse opening in de muur zichtbaar. Deze leidde naar een leuke pub. En, net als in elke bar, schonken ze hier Stella! Geen pintjes van 25 of 33 cl, maar grote vazen van twee liter. Tegen ¥ 400 (€ 50) per stuk was dit helaas geen spek voor mijn bek."
Yent’l Adams – Mäntsälä, Finland
"Doorheen het land van de dennenbomen, berkenbossen en sneeuw begeef ik mij vier dagen per week naar het schooltje waar ik moet lesgeven. Tot niet zolang geleden kwam ik telkens klappertandend en met bevroren haren toe, omdat de temperaturen zelfs tot -25°C zakten, maar nu ik in maart datzelfde wandelingetje maak, duiken er alsmaar meer plassen smeltende sneeuw op. Ik heb vaak schrik om te laat te komen, omdat ik over ijzig gladde plekken moet, en dat is zelfs met mijn winterse trekschoenen niet evident. Eens aangekomen op school geef ik alle ‘preschoolers’ een hand en begroet ik hen in het Engels, en die lachende gezichten fleuren mijn dag onmiddellijk helemaal op. Maar ik leer ze niet alleen Engels, want in de lessen zing ik Nederlandse liedjes met hen. Als je ze dan ziet dansen en genieten van wat jij ze leerde, of een liedje in hun hoofd blijft hangen doorheen de dag, dan weet je dat je als bijna afgestudeerde leerkracht goed bezig bent." (SVR)