Een kijk op de Brusselse campus: Occupy de kerstmarkt
Begin november twee jaar geleden, als ik het mij goed herinner. Het begon zo stilletjesaan een beetje koud te worden toen één van mijn vriendinnen merkte dat de Vismarkt vol houten huisjes stond. Heel erg onschuldig vroeg ze waarom daar plots tuinhuisjes verkocht werden.
Stap voor stap werd het duidelijk. Kleine houten huisjes, allemaal op een rij naast elkaar met valse sneeuw op het dak. Heel het plein vol. Ah ja. Weer die tijd van het jaar. Nu al. Lelijke LED-verlichting, gênant zatte jeneverflessen, kostelijke kerstcadeaus. Glühwein. Die weeë geur van glühwein. Gore glühwein. Twee weken klaarzetten, anderhalve maand kerstmarkt en tegen de tijd dat het nieuwe jaar begint, weet ik niet meer hoe mijn plein er uitzag zonder al dat ker(st)misgedoe.
“Het is zo gezellig! En cadeautjes kopen, dat is plezant!” Geweldig gezellig, Griekse gezangen die klinken tot in de kleinste korchten van mijn kot. Anderhalve maand lang. Pijnlijk plezant ook, door bomvolle straten crossen om op het laatste moment kerstcadeaus te kopen. Niemand heeft daar ooit echt deftig de tijd voor.
De kerstsfeer wordt je strot ingeramd en slikken zal je. Een niet nader genoemde meubelgigant waar ik betaald mijn zaterdagen spendeer, verkoopt in oktober en november kerstversiering. Daarna is alles uitverkocht. Uitverkocht. Voor het koud en donker wordt. Uitverkocht. Nog voor de tijd er rijp voor is. Uit-ver-kocht. Mocht de Sint het zien, hij zou een banvloek uitspreken over Zij-Die-De-Volgorde-Van-Feestdagen-Niet-Respecteren. Bij ons werd die volgorde altijd heel traditioneel wél gerespecteerd. De kerstboom moest het niet in zijn piek halen om voor zes december al binnen te sluipen, oh nee. Maar tegenwoordig moet je al veel moeite doen om er nog eentje te vinden nà zes december.
Iedereen vergeet ook waar het rond draait. Toegegeven, ik was ook bezig mijn kerstcadeau uit te pakken toen ik op de vingers werd getikt. “Besef maar goed dat Maria zwààr aan het afzien was, jaren geleden daar in die stal in Betlehem.” Waarschijnlijk de meest nagel-op-de-kop-slaande sms die ik ooit kreeg op kerstavond. Maar niemand die er nog om geeft dat Maria daar heeft afgezien. Als je niet meer weet waar het rond draait, waarom zou je dan nog vieren?
Mijn plan: occupy die freaking kerstmarkt. Dan drinken we ons te pletter, stelen we de kerstcadeau’s en besmeuren we de muren met graffiti. “The Grinch meets Indignados”-style. Tegenwoordig is toch alle protest gerechtvaardigd. Het is zelfs hip om te protesteren tegen mensen die écht reden hebben om te protesteren.
Occupy de kerstmarkt. Ik zit in het derde hokje van links, bij de zeepjes. Samen met De Sint, want na zes december voelt ie zich altijd zo gepasseerd.
Maar zet mij in het reuzenrad en ik zwijg.
Zo. Veel. Lichtjes.
Wauw.