Dagboek van een Leuvense student: Halfontblote benen
Het picknickdekentje wordt vanonder het stof gehaald, de eerste zuiderse cocktails worden geconsumeerd en sommigen durven het zelfs aan om met halfontblote benen in het openbaar te verschijnen. Hoewel het technisch gezien nog steeds winter was, konden we toch al genieten van de eerste lentezonnestralen in Leuven. De verleiding was dan ook groot om alle vastgelegde lessen en afspraken te annuleren en te genieten van een fris getapte pint. Het duurde echter niet lang of het morele had weer de bovenhand. Oude Markt ex, bib in.
Waar ik vorig jaar nog vreesde om alleen en verveeld achter te blijven op kot, hunker ik dezer dagen naar enige vrije tijd. Moet ik niet in de les zitten, dan is het de bibliotheek waar ik noestig werk. De bierbuik groeit wegens het gebrek aan enige sportieve inspanningen, de middagdutjes zijn verleden tijd en deadlines beginnen te nijpen. Vaak is het dan ’s avonds nog even passeren langs de plaatselijke frituur om vervolgens mijn sociale verplichtingen na te komen. Mijn dag was van eerste ontbijtgraan tot laatste pint gepland en daar moest verandering in komen. Met één druk op de knop werd elke digitale vorm van agenda uitgeschakeld en ging ik verder op gezond verstand. Ik at weer op regelmatigere tijdstippen, zag overdag enkele afleveringen van mijn favoriete serie en had zelfs tijd om die bicepsen en andere musculi bij te werken. Ik kon eindelijk weer wat genieten van het studentenleven. Lang duurde het liederlijke leventje echter niet of mijn gsm stond roodgloeiend met gemiste oproepen. Ik kwam terug met beide voetjes op de grond en nam mijn agenda ter hand.
Ontsnappen aan de realiteit was geen optie maar vanaf nu werd elke week een vrije avond ingepland waar ik me liet verrassen door het toeval. Wie weet zou ik dan nog eens wakker worden in wildvreemd bed.