Dagboek van een Leuvense student: Spaanse schoonheid
Voor een verstandige student betekent de paasvakantie meer dan enkel zoet en lekkers van de paashaas. Elke cursus verdient een aandachtige kijk, gepaard gaande met het nodige fluoresceren en memoriseren. Het duurde echter niet zo lang of de heimwee naar plezier stak de kop op. Last minute ruilde ik de muffe geur van syllabi voor de stralende Spaanse zon. Diep verscholen in de hoofdstad had ik nog een vriend zitten die hunkerde naar wat Belgisch gezelschap alvorens terug te keren van zijn Erasmus-avontuur. Dos cervezas por favor!
Het Spaanse uitgangsleven heeft zo zijn voordelen en nadelen maar verschilt al bij al niet zo hard als dat van ons. Niet te veel, niet te weinig, met tapas als fond zit je altijd goed. De avonden komen er pas laat op gang maar dat wordt gecompenseerd met de algemeen aanvaarde siestas. Het bier staat duurder dan in Leuven maar langs de andere kant is het dan weer plezanter te vertoeven op een zonnig pleintje dan in een overvolle fakbar. Engelse conversaties zijn beperkt tot het minimum en dus is het iedere keer hopen op wat begrip wanneer je met handen en voeten en je beste Jommekes-Spaans een of andere lokale schoonheid probeert te versieren. Mijn mails gunde ik een week geen aandacht en ook mijn connectie met de diverse sociale netwerksites werd verbroken. Eindelijk kon ik nog eens zorgeloos genieten.
Mooie liedjes duren echter nooit lang en voor ik het goed en wel besefte stond ik terug met mijn voetjes op de Zaventemse tarmak. Het was mijn laatste vakantie voor die gevreesde blok en die gedachte was alles behalve bevredigend. Het werd dringend tijd om eens naar de les te gaan, ontbrekende cursussen aan te kopen en opnieuw een normaal bioritme te kweken. Het liederlijke leven was verleden tijd.