Mintzkov

Een sterke eenheid van eilandjes, vindt Philip Bosschaerts, zanger van Mintzkov. En altijd de verwondering houden. In je muziek het onverwachte maken, denkt bassiste Lies Lorquet. Een mooie synthese van Mintzkov. Een heel zuivere en integere musiceer-ethiek. Daar kan alleen maar sterke, mooie muziek van komen. Sky Hits Ground is heel hard zo’n plaat.

"Voor instant entertainment ben je bij ons aan het verkeerde adres."

GUIDO: Was het een bevrijding om zelf te producen?

Philip: Het was de eerste keer dat het kon. We hebben veel geleerd van onze vroegere producers. Persoonlijk vind ik het heel leuk om bij elke plaat iemand anders mee in het verhaal te hebben. Deze keer waren wij dat. We waren er klaar voor, ik vond het bevrijdend en leuk. Je merkt dat we allemaal goeie ideeën hebben na al die jaren platen te hebben gemaakt.

Lies: Maar het was ook, en dat bedoel ik echt positief, heel hard. In het inhouden van bepaalde willetjes of bepaalde ideeën waar je op dat moment van denkt dat een song er honderd keer beter van zou worden. In de studio is daar geen plaats voor. We hebben vooraf in het repetitiekot alles hard geoefend. Toen we begonnen in de studio, was het duidelijk: geen streken! Dat wist iedereen.

Philip: Ik ben daar heel trots op.

Lies: Maar het vergt ook veel. (lacht)

GUIDO: Hoelang hebben jullie opgenomen?

Philip: We zijn vorig jaar eind november begonnen en we zijn gestopt in juni. Dat klinkt lang, maar we hebben in kleine sessies gewerkt om het overzicht te blijven behouden. Zo konden we iedere keer terugkoppelen. Voor vier songs de basis opnemen, terug naar het repetitiekot, luisteren wat we opgenomen hebben en beslissen hoe we het moeten afwerken. Volgende sessie. Zo hebben we het album in die kleine opnamesessies opgebouwd.

GUIDO: Zijn jullie tegen grenzen aangelopen?

Lies: Die kennen we. Die moet je op voorhand inschatten en niet met onrealistische ideeën komen aanzetten. Ik weet dat we de drumpartijen en de bas moeten voorbereiden. We kunnen niet naar de studio gaan en een nummer opnemen zonder dat elke slag van de drum bepaald is. En ik als bassiste hoor daarbij, want wij liggen in elkaars verlengde. Dat is misschien niet altijd even tof, want er kruipt veel werk in. Tijdens een opname hebben we nooit: oei, dit kunnen we niet, we gaan terug naar huis!

Philip: Je kan ook niet meer als de oude dinosaurusgroepen je plaat in de studio schrijven.

GUIDO: Philip, jij schrijft de teksten. Leg je daar meteen ook een gevoel voor de song in, of begrijpt de groep dat in de repetitie?

Philip: Ik krijg die vraag niet van hen. We vertrekken vanuit muziek, een riff, een begin van een song, een flard melodie… Van daar groeit het verder met hen, en krijgt het kleur en richting. Lies is de eerste om erop in te pikken en volgt vaak mijn basisidee. Dan volgen Min Chul en de rest. Iedereen heeft invloed.

GUIDO: Bas en drum zijn de basis.

Lies: We hebben nooit een nummer klaar waar nog drum en bas bij moet. Ik zou dat wel eens leuk vinden, dat alles er is en ik dan echt nog mijn zin mag doen. Meestal zijn Min Chul en ik eerst klaar, wat natuurlijk inhoudt dat we dan vaak nog maanden aan een stuk hetzelfde moeten spelen voor de andere partijen er zijn. Ik klaag niet, want muziek is mijn job, maar wat afwisseling zou ik niet erg vinden. Wat zou het geven als ik eens mocht doorzoeken op een song?

Philip: Ik heb net hetzelfde. De basissong schrijven, dat gaat vaak heel snel. Dan de hartslag erin krijgen met de bas en de drum. Daarna komt het middenstuk: zoeken naar mogelijkheden en arrangementen. Dat duurt vaak heel lang bij ons. Persoonlijk zou ik graag eens meer tijd en invloed willen hebben op dat middenstuk. Maar sommige dingen moeten hun beloop hebben.

Lies: Ik zou ooit eens een nummer willen zonder bas. Dat ik tijdens de set even van het podium kan. (lacht)

Frisse strenge blik

GUIDO: Wordt het na dertien jaar moeilijker om een song te laten ontstaan?

Lies: Wij mogen blijkbaar niet als dEUS klinken, daar letten we op.

Philip: Mijn stem leunt aan bij het timbre van Tom Barman en daar heeft men ons al uitentreuren op gewezen. Pas op, bij de recensies van deze plaat is het de eerste keer dat het daar niet meteen over gaat. Daar ben ik wel blij om. Op zich is het natuurlijk ook niet erg om met hen vergeleken te worden. Het zou erg zijn als iemand ons zou vergelijken met… ik ga nu niemand noemen. (lacht)

Lies: Ik denk dat we proberen kitsch te mijden. Als Min Chul met een fancy drumfill aan komt zetten… Bij ons mag het niet fout klinken voor de grap. Als je met vijf speelt en je bent samen iets aan het zoeken voor een song, dan kan het zijn dat iemand heel hard op dreef komt en het muzikantenmuziek wordt. Een blik van een ander is dan meestal genoeg om dat meteen te stoppen.

Philip: Dat was deze week nog met Min Chul. Hij speelde ineens een rimshot tijdens een bepaald stuk van een song. Dat werkt bij andere bands, niet bij ons.

GUIDO: Wat werkt er bij jullie?

Lies: Voor mij is de interactie tussen de drums en de andere instrumenten heel belangrijk. Een rimshot als het qua klank even rustig is, dat is voor mij te voor de hand liggend. Of drumfills die iedereen kan spelen. Ik hou van Min Chul zijn fills als ze iets anders doen dan je zou verwachten. Min Chul kan alles drummen wat iedereen kan drummen, maar als hij op zijn best is, dan doet hij wat niemand anders zou doen. En dat verwacht ik van al onze instrumenten. Min Chul drumt veel thuis en luistert ook naar de meest gevarieerde muziek van ons allemaal. Hij haalt overal inspiratie uit. En hij kan ook heel plat zijn. Ik weet dat hij alles wat in de Ultratop op één staat, goed vindt. En eigenlijk is dat een frisse blik op muziek. (lacht)

Philip: Op zich zijn wij eilandjes in dat repetitiekot. We houden elkaar muzikaal fris. Als ik met een nummer kom, kan een van ons daar meteen met een heel andere kijk op reageren. En dat kan een clichématig plat idee zijn, dat toch het nummer openbreekt. Nu weet ik ook al veel meer dan vroeger dat de reacties verschillende richtingen kunnen en zullen opgaan.

Stomme kleine fouten

GUIDO: Voel je meteen sfeer als je de repetitieruimte binnenkomt?

Philip: Wij repeteren ’s morgens.

Lies: Ik heb altijd een ochtendhumeur, maar da’s niet erg.

Philip: Op zich - en ik vind dat niet lelijk om te zeggen - is het altijd gewoon werken. Maar dat werk is wel heel leuk. Het kost tijd en het kost moeite en ik ben altijd heel zenuwachtig als ik met iets nieuws kom. Lies is bijna altijd de eerste om te zeggen: "Tof, wat is de volgende stap?" Zo heb ik mezelf door de jaren heen een mechanisme opgelegd waarin ik op voorhand al met veel criteria rekening hou.

GUIDO: Zou je de Mintzkov van 13 jaar geleden nog herkennen?

Philip: Ik ben op bepaalde vlakken nog steeds dezelfde. Ik doe dit heel graag en ik ben nog steeds heerlijk verwonderd door de stomme, kleine fouten waar iets moois uit voortkomt. Een verkeerd akkoord pakken op mijn gitaar, waar dan een song uit groeit. De hartslag erin zien kloppen tot het een afgewerkte song is. Voor die magische momenten doe ik het. En verder zijn we misschien een klein beetje wijzer geworden.

GUIDO: Wat is voor jullie het fijnste aan muziek maken?

Lies: Als Philip iets speelt en ik speel daar iets bij en ik op dat moment weet dat ik die partij zo zal spelen voor de rest van mijn leven. Dat het juist en goed zit. En als iedereen goed gezind is. Ieder van ons heeft een speciaal en tof gevoel voor humor dat ik nergens anders terugvind. Muzikantenhumor. Ik heb iets bij onze band wat ik nooit bij andere mensen heb.

Philip: Het moment waarop iets ontstaat, dat je deuren opent en alle mogelijkheden zijn er nog. In mijn hoofd spelen dan orkesten mee. Zelfs al heb ik nog maar twee akkoorden na elkaar, die kloppen met de twee woorden die ik erbij zing. Dat zijn fantastische momenten.

GUIDO: Wat houdt deze plaat samen? Persoonlijk vind ik het jullie beste.

Philip: Dat vind ik ook! (lacht) Ik ben trots op al ons werk en waarschijnlijk zal ik je bij de volgende plaat hetzelfde zeggen.

GUIDO: Alles gaat veel te vlug vandaag.

Lies: Daar wordt ook op gemikt. Luister nu, ga nu kijken, want die komen nooit meer terug! Alles moet instant entertainment zijn… Maar daar kunnen wij ons niet mee bezighouden.

(LAD)