Eindelijk internationaal stripsucces voor JAN BOSSCHAERT

Antwerpenaar Jan Bosschaert (46) heeft heel lang moeten wachten op zijn erkenning als striptekenaar. Dat is jammer, want hij is misschien wel het grootste striptalent dat in Vlaanderen aan het werk is. Wie daaraan zou twijfelen, moet maar eens het derde 'Jaguar'-album openslaan: je weet niet waar eerst gekeken, zo'n grafisch vuurwerk is het.


"Tja, ik denk ook wel eens: waarom is me dit niet twintig jaar eerder overkomen?" zucht Bosschaert. "Nu wil plots iedereen met me samenwerken. Maar ik ga door met Jean Dufaux: 'Jaguar' loopt goed; we willen hierna nog een cyclus van drie albums maken. We gaan het wel wat vereenvoudigen. Wat luchtiger maken ook, want toegegeven: nu is het een taaie brok om te lezen."

GUIDO: Kwam het idee voor 'Jaguar' van Jean Dufaux?

Bosschaert: Ja en nee. Dufaux heeft zich geïnspireerd op een schilderij van mij, van twintig jaar geleden. Je kunt het zien op de schutbladen van de albums (een vrouw en een soort hogepriester in een Aztekentempel - HDP). Dufaux had iets van "Wow!" toen hij dat schilderij zag, en het heeft hem ideeën gegeven voor het scenario. Hij inspireert zich nog steeds op schilderijen en schetsen van mij. Verder is dat een heel zakelijke man. "On verra les chiffres," zei hij. Nou, die bleken dus mee te vallen, ze waren bij de uitgeverij aangenaam verrast door de impact die ik in Vlaanderen blijk te hebben. Weet je trouwens wie dat schilderij heeft aangekocht? Ann Ceurvels.

GUIDO: Ze heeft smaak. Iets anders: je gebruikt de stad Antwerpen als decor voor 'Jaguar'. Geen evidente keuze.

Bosschaert: Dat klopt, ik heb met het oog op de Franstalige markt voorgesteld het verhaal in Parijs te situeren, maar daar waren ze bij Casterman tegen. Negen op tien van de Franse strips speelt zich af in Parijs, dat werd een beetje cliché. Antwerpen was veel exotischer. (lacht) Het is mijn stad, ik ben Antwerpenaar, dus ik heb geprobeerd er mijn favoriete hoekjes in te verwerken. Al heb ik af en toe ook gebouwen gefantaseerd. Ik ben niet zo'n tekenaar die met de lichtbak werkt.

Aguirre, der Zorn Gottes

GUIDO: Parallel daarmee lezen we de fantastische scènes in de Zuid-Amerikaanse jungle. Die lijk je met nog meer plezier getekend te hebben.

Bosschaert: Dat is altijd al een stokpaardje van mij geweest. Dufaux had me gewezen op de sfeer in de film Aguirre, der Zorn Gottes van Werner Herzog, over conquistadores die in de jungle verdwaald geraken. Die film had een zware indruk op mij gemaakt toen ik een jaar of 17 was. Dat zit er dus in, en anderzijds ook modernere invloeden, zoals The Matrix.

GUIDO: Vrouwen met lange zwarte jassen en zonnebrillen...

Bosschaert: Ja, maar die heb ik gemodelleerd naar onze babysit. (lacht) Enfin, inmiddels heb ik de invloed van die films al een beetje losgelaten. Dufaux stimuleert me om meer mijn eigen ding te doen. En uiteindelijk is dit altijd al mijn droom geweest: met mijn schilderijen een verhaal vertellen in stripvorm. Alleen jammer dat het nu pas gebeurt: tegen dat deze reeks goed en wel gelanceerd is, ga ik met pensioen!

De ware Bosschaert

GUIDO: Je hebt natuurlijk wel al een pak populaire Vlaamse strips gemaakt: 8 albums van 'Sam', De Geverniste Vernepelingskes... Moet je niet een beetje schizofreen zijn om tegelijk met Urbanus en Jean Dufaux te werken?

Bosschaert: Ja, maar dat ben ik ook wel een beetje. (lacht) Ik sta bekend als een vrolijke Frans, maar eenmaal ik hier alleen in mijn atelier zit te werken, komt de ware Jan Bosschaert naar boven, en dat is eigenlijk een heel zwartgallig iemand. Mocht ik echt mijn diepste zielenroerselen op papier zetten, ik vrees dat je ervoor zou gaan lopen.

GUIDO: Hoe zou je graag je stripcarrière afsluiten?

Bosschaert: Met een erotische strip op scenario van een vrouw, dat lijkt me wel wat. Of anders een stripversie van W817, ik ben een grote fan van die reeks. (lacht) Zie je wel, daar is die gespleten persoonlijkheid weer!

GUIDO: W817 voor volwassenen, met een schaars geklede Ann Ceurvels in de hoofdrol zeker? We hebben je door, Jan!

(HDP)