The Selfish Giant
Zelden zijn we het zo roerend eens geweest met de jury van het Film Fest Gent als bij de editie van oktober jongstleden. Fien Troch en haar medejuryleden bekroonden er de harde, maar intens ontroerende Britse film The Selfish Giant.
Regisseuse Clio Barnard baseerde zich losjes op een kort sprookje van Oscar Wilde en maakte een aangrijpend actuele film over armoede, sociale uitsluiting, rechtvaardigheidsgevoel en onvoorwaardelijke vriendschap in de ruige buitenwijken van de Noord-Engelse stad Bradford. En over het botsen van de postindustriële tijd met het verloren rurale karakter van de streek. En over hartverscheurende moederliefde. En over hoe jongens mannen willen worden, maar het nog niet aankunnen. Kortom, deze bikkelharde, maar tegelijk groothartige prent staat bol van diepe motieven, die door Barnard meesterlijk worden gedoseerd. Het verhaal gaat over twee marginale tienerjongens die door een malafide schroothandelaar in het koperdiefstalcircuit worden gedwongen, maar de film is veel meer dan dat. De tegelijk ongedwongen en indringende manier waarop de dertienjarige Conner Chapman de hoofdrol op zijn frêle schouders neemt, is zelfs een zuivere revelatie.
(HDP)