De studententijd van Nina De Man

Noem haar de koningin van JIMtv, of de bitch tussen Brusseleers en Blaute, zoals je zelf verkiest. Feit is: een jaar geleden had niemand van Nina De Man gehoord, en vandaag is ze een begrip. Sterker nog: Nina zou wel eens de eerste tv-blondine kunnen zijn die een turbowoord lanceert dat de volgende editie van de dikke van Dale haalt. A propos: hoe zou het met haar eigen X-factor gesteld zijn?


Nina lacht haar hagelwitte tanden bloot: "Gingen we het niet over mijn studententijd hebben?" Graag zelfs. Even de feiten op tafel gooien: Nina De Man studeerde vertaler Engels en Spaans aan het Hoger Instituut voor Vertalers en Tolken (HIVT), een afdeling van de Hogeschool Antwerpen.

Nina: Ik ben op mijn achttiende een oom gaan bezoeken in Mexico, en ik ben helemaal onder de indruk geraakt van dat land. Ik wou daar eigenlijk nog het liefst van al gaan wonen, daarom ben ik Spaans gaan studeren om met de mensen te kunnen spreken. Ik moest ook nog een tweede taal kiezen, en dat werd Engels. Dat is er bijgekomen omdat ik zelf ook Engelstalig ben. Ik ben grootgebracht door een Britse stiefvader.

GUIDO: Dus dat Engels was niet echt moeilijk voor jou?

Nina: Ik moet toegeven dat ik het voor mezelf een beetje gemakkelijk heb gehouden, ja. (lacht) Maar ik lees ook heel graag in het Engels, ik vind het een heel mooie taal.

Geschorst wegens brossen

Nina: In het begin ben ik vrij actief geweest in het studentenleven. Ik heb zelfs nog een jaar in het presidium gezeten, als cultuurpreses. Dan deed ik wel mee aan de doop en cantussen en zo, maar uiteindelijk was het mijn bedoeling de studenten warm te maken voor cultuur. Ik organiseerde uitstapjes naar concerten, naar de opera... Ik ben er nog altijd trots op dat ik twintig mensen heb verzameld om naar de Carmina Burana te gaan kijken. Maar na twee jaar had ik het wel zo'n beetje gezien. Ik begon meer en meer te werken, kreeg ook grotere verantwoordelijkheden, zodat er steeds minder tijd overbleef voor het studentenleven. En voor het studeren zelf! (lacht)

GUIDO: Wat voor werk was dat? Een studentenjob?

Nina: In mijn tweede licentie werkte ik fulltime voor een platenfirma. Ze hadden mij gevraagd omdat ik toen al op zelfstandige basis bezig was met het promoten van nieuwe releases. Zo had ik bepaalde mensen in de media leren kennen, zoals Peter Hoogland en de mensen van Studio Brussel, waar ik wekelijks kwam met mijn producten. Toen een nieuw label werd opgericht, hebben ze mij gecontacteerd, en ik heb die kans gegrepen. Ik deed dat heel graag, en heb dat eigenlijk ook nooit echt ervaren als werk.

GUIDO: Viel dat te combineren met je studies?

Nina: Dat ging redelijk goed, maar één welbepaalde prof vond het niet zo tof dat ik nooit in zijn les zat, en hij heeft me geschorst. Die vent heeft me een extra jaar gekost!

Schachten-uitverkoop

GUIDO: Had je een stamcafé in Antwerpen?

Nina: Den Blikvanger, het café gelinkt aan het HIVT, op een steenworp van de school. De eerste keer dat ik daar binnenkwam, ben ik trouwens zelf gedoopt. (lacht) Daar ging een schachtenverkoop aan vooraf, en ik herinner me nog dat ik toen voor het eerst dacht: "Zie me hier staan, ik ben nu echt volwaardig student!" Die sfeer was op en top wat je je bij het studentenleven voorstelt.

GUIDO: Weet je nog hoeveel je hebt opgebracht bij die verkoop?

Nina: Heu, nee. Een gemiddelde prijs, denk ik. Ik weet wel nog dat ik als een van de laatsten werd gekocht. Vanaf een bepaald moment werden we in groepjes van vier verkocht, en ik zat in zo'n groepje.

GUIDO: Nina, je zat gewoon in de uitverkoop!

Nina: Ik zal nog wat X-factor gemist hebben zeker?

(HDP)

Den Blikvanger, Verbondstraat 116, Antwerpen