Geert Van Rampelberg over 'De Behandeling'

De Behandeling, de nieuwe film van Hans Herbots, is een beest van een thriller. Het is een duister en broeierig verhaal over een mysterieuze, sadistische pedofiel die toeslaat in een nieuwbouwwijk naast het Rivierenhofpark in Deurne.

De politie-inspecteur die de zaak onderzoekt, ziet een link naar zijn eigen onverwerkt verleden, en de zaak escaleert... De Behandeling, naar de boeken van de Engelse thrillerschrijfster Mo Hayder, is complex, verrassend en ondraaglijk spannend. De hoofdrol is voor Geert Van Rampelberg, die de getraumatiseerde flik Nick Cafmeyer neerzet met een intensiteit waar wij bijna bang van werden. En kijk, dat gevoel had Geert zelf blijkbaar ook.

GUIDO: Nick Cafmeyer is een rol waar je je tanden in kan zetten, maar die tegelijk ook zou kunnen afschrikken. Welk gevoel overheerste toen je eraan begon?

Geert: Wat je zegt, klopt helemaal. Peter Bouckaert (producer - HDP) en Hans Herbots hadden me gevraagd om het scenario te lezen en me te focussen op de rol van Nick Cafmeyer. Ik vond het een heel goed en donker verhaal. Het was al meteen duidelijk dat dit niet de zoveelste policier zou worden, je weet wel, de inspecteur die elke zondagavond een zaak oplost. Er zat meer vlees aan. Het karakter van het personage zat veel complexer in mekaar. Na de lectuur van het scenario had ik een gezonde angst, die omsloeg in me uitgedaagd voelen. De rol schrikte me inderdaad wat af, maar dat maakte het juist spannend. Ik had tijd genoeg om me er grondig op voor te bereiden, dus ik heb er mijn tanden in gezet.

GUIDO: En hebben die tanden pijn gedaan?

Geert: Af en toe wel ja. (lacht) Met de hele ploeg moesten we ons constant in een donkere sfeer begeven, en dat vraagt veel concentratie. Mijn personage maakt ook een grote evolutie door in de loop van de film. Dat was niet makkelijk om te doen, maar wel zeer boeiend.

GUIDO: Het is een film met psychopaten en amorele personages. Jij speelt de arm van de wet, maar die heeft ook zijn demonen. En hoe!

Geert: Nick Cafmeyer heeft op jonge leeftijd iets gruwelijks meegemaakt, en dat heeft een kras op zijn ziel gezet waarop hij regelmatig terugvalt. Het trauma blijft in hem sluimeren en heeft hem gemaakt tot wat hij nu is: een hoofdinspecteur die in een nieuwe zaak linken ziet naar zijn onverwerkte verleden, en daardoor zijn emoties niet meer de baas kan.

GUIDO: Kan je die getormenteerdheid meteen van je afschudden als de camera stopt met draaien? Wordt er dan onmiddellijk weer vrolijk gelachen op de set?

Geert: Dat gebeurt, maar niet bij alle scènes. Sommige scènes vergen zodanig veel inleving en concentratie dat je dat gevoel tussen twee takes moet proberen vast te houden. Je zit dan met een drive die je niet mag verliezen door een colaatje te gaan drinken aan de cateringtafel.

GUIDO: Je hebt veel scènes waar je alleen in beeld bent. Elke artiest soleert wel eens graag?

Geert: Ja, dat is waar. Op zich waren de scènes waarin ik alleen op onderzoek uitga goed om mijn personage te vinden. Dat was vooral in het begin van de opnames, de eerste twee weken. Ik heb daarvan genoten, maar toen ik daarna weer acteurs om me heen had, was ik blij dat ik in dialoog kon gaan. De scènes die ik alleen moest doen, waren vaak stilzwijgend. Door bossen lopen, graven, langs de spoorweg lopen...

GUIDO: Over lopen gesproken: je hebt een lelijke val gemaakt tijdens de opnames, waarbij je een spier hebt gescheurd. Zit die scène in de film?

Geert: Helemaal in het begin, wanneer ik op een trein afloop. Maar die scène hebben we uiteraard opnieuw moeten draaien, drie weken na het ongeluk.

GUIDO: Mank je nog een beetje?

Geert: Nee, maar mijn rechterlies zal nooit meer zo soepel zijn als ze ooit is geweest.

GUIDO: Tja, als je aan één film littekens moet overhouden, dan is het deze wel.

Geert: Goed hé. (lacht)

GUIDO: Tot slot nog dit: jij speelde ook in The Broken Circle Breakdown. Een pronostiekje voor de Oscars?

Geert: Ha, we gaan winnen hé. Die Italiaanse film (La Grande Bellezza, door velen getipt als favoriet - HDP) heeft al te veel gewonnen. Nee, ik weet het natuurlijk niet. Maar volgens mij maken we een kans.

(HDP)