Koen De Graeve over 'Halfweg'
Stef is 35 en heeft door zijn egocentrische gedrag alles verkloot. Hij verhuist noodgedwongen naar een afgelegen villa, waar plots een man van onder de douche komt die beweert dat hij de rechtmatige eigenaar is.
Dit is het startschot van Halfweg, een tragikomedie van Geoffrey Enthoven (Hasta la Vista) waarin niets is wat het op het eerste gezicht lijkt. De mysterieuze man met de natte haren is een rol voor Jurgen Delnaet uit Aanrijding in Moscou. Stef wordt dan weer gespeeld door Koen De Graeve, in zijn eerste filmhoofdrol sinds de succesvolle tranentrekker Tot Altijd.
GUIDO: Naar verluidt vond je het een uitdaging om in Halfweg een egoïstisch personage te spelen. Omdat je in het echte leven zo'n altruïstische peer bent?
Koen: (lacht) Ja, dat is het. Ik ben zo'n aandachtige, genereuze man. Nee, het is zeer bevrijdend om af en toe volledig je zin te doen. Als acteur, bedoel ik dan. Dat is een van de therapeutische aspecten van acteren: de kans krijgen om een tijdje uitsluitend met jezelf bezig te zijn, en er nog voor betaald worden ook.
GUIDO: Wat ik eigenlijk wou weten: heb je er genoegen aan beleefd om eens ongestraft de klootzak te mogen uithangen?
Koen: Ik heb het gevoel dat ik al grotere klootzakken heb gespeeld dan Stef. Of toch zeker al tragischer figuren. Maar het was een plezante ervaring, dat zal ik niet ontkennen.
GUIDO: Stef is een eenzame kerel. Je hebt nogal wat scènes waarin je alleen speelt. Was je niet bang dat de film op die momenten een soort Koen De Graeve-onemanshow zou worden?
Koen: Als je alleen speelt, is er meestal een stemmetje in je achterhoofd dat zeurt: ben ik eigenlijk wel boeiend genoeg? Op de set staan dertig of veertig mensen zich uit de naad te werken opdat ik in het juiste licht uit een deur zou kunnen wandelen. Maar dat wordt natuurlijk wel gedragen door een verhaal. Of je nu midden in een woeste speelscène zit met andere acteurs, of een scène alleen doet, alles staat in functie van de kracht van het verhaal. En dan zijn die twijfels snel weg.
GUIDO: Los van de songs die af en toe uit de stereo-installatie spatten, zit er helemaal geen muziek in deze film.
Koen: Dat was nochtans niet het oorspronkelijke plan. Bij de montage ondervond Geoffrey dat sommige scènes pathetisch riskeerden te worden met muziek eronder. Er zit een breed palet emoties in deze film: humor, ontroering, gevaar, lust... Heel eclectisch, en om dat dan telkens met muziek te gaan benadrukken, dat werd een beetje too much. Geoffrey heeft dan een lang gesprek gehad met de man die oorspronkelijk de filmmuziek zou componeren, en toen heeft hij het risico genomen om zonder muziek te monteren. Langs één kant heeft die beslissing de film soms akelig naakt gemaakt, maar tegelijk wordt de actie tien keer zo intens. Als toeschouwer word je er veel meer bij betrokken. Het was een dappere en goeie keuze, volgens mij. Deze film werkt het best zonder muzikale ondersteuning.
GUIDO: De allerlaatste shot in de film, is die met een drone gefilmd?
Koen: Inderdaad. We zagen die voor het eerst bij de cameratests. Ik was een scène aan het spelen met Jurgen en opeens kwam er een gigantische wesp op me af. (lacht) Pas toen ik geconcentreerde kerels met afstandsbedieningen erachter zag staan, snapte ik wat er aan de hand was.
GUIDO: Halfweg is voor jou ook een soort comeback.
Koen: De snelste comeback ooit. Na Tot Altijd heb ik een klein anderhalf jaar niet gefilmd, dat is waar. Ik was al een jaar of tien, vijftien tegen een redelijk hoog tempo bezig met theater, televisie en film. En met kinderen opvoeden, niet te vergeten. Het is niet dat mijn batterijen per se moesten worden opgeladen, maar ik had zin om eens lang op vakantie te gaan. Dat was zalig. Een halfjaar geen deadlines en geen andere verplichtingen dan aandacht schenken aan mijn vrouw en kindjes.
GUIDO: De pronostiekvraag: wint The Broken Circle Breakdown de Oscar?
Koen: Het zal nipt worden, maar als ze die Oscar binnenslepen, dan hebben ze 'm niet gestolen. The Broken Circle Breakdown is een meesterwerk, en Felix van Groeningen is naar mijn gevoel de beste acteursregisseur ter wereld. Maar Jagten is ook een meesterwerk... (aarzelt, maar herpakt zich) Nee, ik ken Felix, dat is een flipkonijn. Die gaat er zijn klauwen in zetten, het kan eigenlijk niet mislukken. Dus ja: The Broken Circle Breakdown wint de Oscar!
(HDP)