Ozark Henry: Een muzikaal in memoriam voor Kevin en Maxime

Piet Goddaer, alias Ozark Henry, engageerde zich voor de sensibiliseringscampagne ‘Een laatste boodschap’ van het BIVV, het Belgisch Instituut voor de Verkeersveiligheid. Die stelden jammer genoeg vast dat jongeren oververtegenwoordigd zijn in de statistieken van verkeersslachtoffers en willen de Belgische jeugd voor die trieste cijfers sensibiliseren. Ozark Henry schreef de song ’21 grams short’ als hommage aan twee jongeren, Kevin en Maxime, die in het verkeer het leven lieten. Een heel bijzondere manier van muziek maken.

GUIDO: Niet evident, wat je voor deze campagne hebt gedaan.

Ozark Henry: BIVV had me dit project voorgesteld om jongeren te sensibiliseren op een zo direct mogelijke manier. Ik was er ook van overtuigd dat zoiets met muziek echt wel kan. Ook omdat ik voordien al was gecontacteerd door nabestaanden van iemand die me vroegen om op hun overleden broers uitvaartplechtigheid te spelen. Iemand die grote fan was van mijn muziek, vertelden ze. Kort voor BIVV me benaderde, had ik zeker drie zulke berichten gekregen, wat me wel frappeerde. Dat mijn muziek ook daar een plaats kan hebben.

GUIDO: Een song schrijven voor ouders van verongelukte kinderen is nog intiemer.

Ozark Henry: Gezien de manier waarop ik werk, functioneert muziek in zulke gevallen alleen als ik me er helemaal ondergeschikt aan maak en me er volledig door laat absorberen. Dat betekent ook de rechtstreekse confrontatie aangaan met de families van de twee jongeren, Kevin en Maxime. Dat zijn de mensen die achterblijven, die het allemaal hebben meegemaakt. Dat moet je als muzikant en componist doen om heel goed te weten wat je juist moet schrijven. Welke emotie correct past bij hoe die mensen zich voelen.

GUIDO: Een breekbaar evenwicht zoeken.

Ozark Henry: Toen ik bij die ouders was geweest, had ik het gevoel dat ik heel duidelijk wist wat ik moest maken. Maar mijn muzikale antwoord is ook passend in het groter geheel van de campagne. In groots opgezette acties kan subtiliteit soms verloren gaan en kan er meer nood zijn aan een assertieve, uitgesproken boodschap. Of is de sensibilisering op één aspect toegespitst. Voor mij moest het hoe dan ook een juist eerbetoon zijn aan die twee jongens. Twee jongens die ik middels het verdriet van hun ouders en familieleden écht heb leren kennen. Als je dat verdriet met hen hebt gedeeld, voel je je verplicht om er de meest juiste song voor te maken. Dat persoonlijke aspect moest echt doorwegen, wat men vanuit de actie ook wou. Want toen kon ik er geen afstand meer van nemen. Je maakt het van te dichtbij persoonlijk mee.

Sacraal donker                                   

GUIDO: Wilde je geen twee songs maken? Voor elke jongen een?

Ozark Henry: Uiteraard. Nadat ik bij de ouders van Kevin was geweest, wist ik meteen wat ik wou doen. Ik was heel hard onder de indruk en ik wist redelijk meteen wat ik wou. Later bij de ouders van Maxime ook, maar met een ander verhaal en andere nuances. Dan vraag je je wel af hoe je zoiets verzoent in een song. Ik heb het idee wat laten rijpen, het gemeenschappelijke in hun verhalen gezocht en geprobeerd rekening te houden met hun eigen nuances in de song die ik uiteindelijk heb gemaakt. Ik vind het resultaat donker, maar heel sacraal. Ik denk dat het jonge leven er uiteindelijk ook nog mooi in doorklinkt.

GUIDO: Je krijgt het hoe dan ook koud als je hun stemmen hoort. Je wordt onweerstaanbaar door die emotie gepakt.

Ozark Henry: Die stemmen zijn heel direct. Dat idee had ik vanaf het begin. Ik heb een tijd gezocht in alle audio die ik ter beschikking had naar een boodschap of zo, maar uiteindelijk werkt die rechtstreekse aanspreking meer confronterend. Iemand die er niet meer is.

GUIDO: Hoe componeer je zo’n song?

Ozark Henry: De stemmen van beide jongens waren het startpunt. Vanuit die sfeer heb ik er een soort klank rond gemaakt. Het is een muzikaal in memoriam. Ik voelde een enorme verantwoordelijkheid ten opzichte van de nabestaanden om een zo juist mogelijke song te maken. Ik wilde ook aantonen dat ik hen begreep, dat verdriet, en wie hun zoon was. Je leert die mensen intens kennen, het is precies familie. Bij de voorstelling van de actie moest ik vooraf iets vertellen en werd het nummer ook nog eens gespeeld. Ik kan er niet vrijblijvend naar luisteren, het brengt veel naar boven. En zeker in volle publiek, op een persconferentie. Heel vreemd en confronterend. Op dat moment kon ik me heel goed voorstellen wat het met de familie van die jongens deed. Ik voelde me op dat moment net als hen, denk ik.

GUIDO: Zijn er gelijkaardige songs in je eigen albumrepertoire terug te vinden?

Ozark Henry: Sommige van mijn songs vinden hun oorsprong in verdriet. Ik merk dat als je zoiets correct in muziek kan vertalen, het voor velen een wijde troost kan vormen zonder dat het je eigen verhaal moet zijn. Soms valt het me op dat het op een heel eenvoudige en duidelijke manier kan werken. ‘This one’s for you’ is zo een nummer. Dat ging over iemand die naar een concert van me was gekomen toen ze hoogzwanger was en een heel mooie avond had beleefd. Daarna is ze toch haar kindje verloren… Die song vertelt haar verhaal, dat je niet alleen staat in verlies. Dat weegt, maar ik kan het wel een plaats geven. Tegelijk is het ook een werkmiddel van troost. Als je weet dat zulke nummers meer voor iemand anders zijn geschreven dan voor jezelf, dan betekent het ook iets voor hen. Dat geeft voldoening.

Iconisch label

GUIDO: Het gaat goed met Ozark Henry. Ooit gedacht dat je nu zou staan waar je staat?

Ozark Henry: Ik ben altijd meer muziekliefhebber geweest dan iets anders, en dat is nog steeds zo. Het is omdat ik nog altijd mijn zin kan doen en er ondertussen uiteraard ook van kan leven, dat ik dit doe. Mocht het niet meer zo zijn of voelen, laat het dan maar. Dan zou ik mijn muziek wel als liefhebberij houden. Puur om den brode spelen, ik zou dat niet willen. Ik heb er alle begrip voor, maar het is niets voor mij.

GUIDO: Eén song en alles kan.

Ozark Henry: Maar zoiets weet je eigenlijk. Ik heb lang de naïviteit van een albumartiest gehad, die nooit aandacht gaf aan één of twee sterke singles die deuren moeten openen. Bij Stay Gold heb ik dat wel gedaan en blijkbaar werkt het.! ‘I’m your sacrifice’ doet het overal heel goed. Ook die dance-remix werkt ongelooflijk. Je hebt meteen zoveel meer platforms waar je nummer wordt gehoord. In Milaan wilden heel wat mensen met me op de foto, niet alleen Italianen. Een Cypriotisch koppel die het nummer vaak in hun clubs hoorden, terwijl de song er eigenlijk nog niet eens uit was. In Engeland doet die Rossi-remix het ook heel goed. Allemaal in voorbereiding van Island Records, die het album ook in Engeland gaan uitbrengen.

GUIDO: Island Records, ongelooflijk toch!

Ozark Henry: Zot he! Dat is echt wel een droom die uitkomt. Dat is zo’n iconisch label. Als je ziet tussen welke andere artiesten je daar dan staat getekend. Maar ook in Zuid-Afrika, de VS, Zuid-Amerika en Canada ben ik bij een toplabel. En verder heel Europa, en Australië...

GUIDO: Piet Goddaer zal niet vaak meer thuis zijn.

Ozark Henry: Ik denk het niet, nee. Zelfs in de luwte voor de plaat was het al heel druk. Mocht dit me zijn overkomen toen ik heel jong was, dan was ik mezelf misschien wel verloren. Ik ben blij dat het nu gebeurt. Nu kan ik ermee omgaan, en ik heb de touwtjes zelf in handen. Ik kan het waarderen en er enorm van genieten. Ik ken de lange weg die ik heb afgelegd. Ik kan de belevenis, het unieke ervan echt waarderen. Het verhaal is nu voor mij full-circle gegaan. Alles waar ik al die tijd in heb geïnvesteerd en aan heb gewerkt, komt samen in het succes van vandaag.

GUIDO: Je bent op een mooie plaats in je leven.

Ozark Henry: Ja hé! Eigenlijk ben ik op de leeftijd gekomen waarop een man zich begint af te vragen of hij geen Harley moet kopen, maar voor zulke dingen zal ik echt geen tijd hebben! (LAD)

foto: David Uzuchukwu