Stoffel Vandoorne hoopt de eerste Vlaamse Formule 1-piloot te worden
Vroeger schakelde Stoffel Vandoorne wel eens een versnelling hoger in het studeren, maar nu houdt hij zich alleen nog meer bezig met de versnellingsbak van zijn F1-bolide. De 22-jarige Kortrijkzaan gooide vorig jaar hoge ogen in de Formule 3.5 Series, waarin hij in de eindstand op de tweede plaats eindigde. Dit seizoen rijdt hij in de GP2 Series voor ART, het laatste opstapje naar de koninginnenklasse van de autosport. Daarenboven is hij de eerste reserverijder bij het grote F1-team McLaren. GUIDO stond langs de pitlane en vroeg Stoffel hoe hij zich een weg baant naar de titel van eerste Vlaming in de Formule 1.
“Mensen zien alleen de glamoureuze zijde, maar achter de schermen is het hard werken.”
GUIDO: Wanneer kroop jij voor de eerste keer achter het stuur van een voertuig?
Stoffel: Toen ik zes jaar was, begon ik met indoorkarting op het circuit van Kortrijk. Hoewel ik nog klein was en de pedalen lichtjes moesten worden aangepast aan mijn lengte, was ik meteen verkocht. Ik groeide praktisch op met een kart en ik herinner me nog de vele banden die ik heb versleten. Bovendien bleek ik talent te hebben en won ik in 2008 al het Belgisch kampioenschap in de KF2. We hadden in het begin niet genoeg geld om in een outdoorcompetitie te rijden, maar in 2010 kreeg ik de kans om achter het stuur van een éénzitter plaats te nemen. Ik nam die met beide handen aan en dat bleek een goed idee te zijn, want ik werd al meteen kampioen in de F4 Eurocup 1.6. Een geslaagd debuutjaar dus.
GUIDO: In 2010 was je nog student. Was het een moeilijke combinatie?
Stoffel: In het begin viel de combinatie studeren en racen al bij al nog mee. Het was nog maar mijn eerste jaar in een éénzitter en ik had het nog niet zo druk als nu. Maar het jaar daarna heb ik besloten om mijn studies te laten varen. Ik heb dus nooit een echte studententijd gehad, maar dat vind ik niet zo erg. Ik wou me volledig focussen op mijn racecarrière. Ik zou zelfs niet weten wat ik anders zou doen als ik geen F1-coureur word. Ik doe mijn uiterste best om mijn doel te bereiken, meer kan ik ook niet doen.
GUIDO: Nu ben je al de eerste testrijder voor het McLaren-team, een grote ploeg.
Stoffel: McLaren is inderdaad één van de beste teams die er op een Grote Prijs Formule 1 rondrijden. Vorig jaar eindigden we vijfde in het ploegenklassement, maar dit jaar zullen we zeker beter proberen te doen. Begin 2013 zat ik al in het young drivers-programma van het team en ik heb daardoor ontzettend veel bijgeleerd. Ik kreeg niet alleen hulp met mijn fitnessprogramma, maar ik kreeg ook een karrenvracht aan technische informatie mee. Met de nieuwe autotechnologieën die er bestaan, is dat toch wel heel belangrijk geworden. Ze geven mij de beste begeleiding die ik zou kunnen wensen om mijn droom waar te maken: een vast zitje in de Formule 1.
GUIDO: Je ziet er afgetraind uit. Hoeveel keer ga je naar de fitness?
Stoffel: Autocoureurs moeten zeker een goede fysiek hebben, omdat ze niet alleen moeten omgaan met de G-krachten, maar ook met de hoge temperaturen. Ik train zo’n vijf à zes keer in de week, meestal ook twee keer per dag. Het is dus wel degelijk hard werken, al zitten we natuurlijk niet iedere dag in een racewagen. Zo doen we ook aan andere sporten, zoals fitness of een moutainbiketocht door de bossen. Toch mogen we geen extreme sporten uitoefenen, omwille van het risico op zware blessures waardoor je je hele seizoen in rook zou kunnen zien opgaan. Een nachtmerrie voor iedere jonge chauffeur.
GUIDO: F1-coureurs worden vaak behandeld als rocksterren. Hoe zal jij daarmee omgaan?
Stoffel: Ik ben nog geen Formule 1-rijder, dus van die faam heb ik nog niet kunnen proeven. In het dagelijkse leven rij ik zelf nog in een gewone Renault Megane rond. Het enige wat ik weet, is dat het geen gemakkelijke job is. Mensen zien alleen maar de glamoureuze zijde maar achter de schermen wordt er hard gewerkt om niet alleen de wagen, maar ook de coureur optimaal voor te bereiden op een belangrijke race.
(GDL)