Robbedoes: De Luipaardvrouw (Dupuis)
In de reeks 'Robbedoes door...' mogen stripauteurs buiten de lijntjes kleuren en - weliswaar binnen de grenzen van de editoriale welvoeglijkheid - hun zin doen met de vlaggenschipreeks van uitgeverij Dupuis.
Voor Schwartz en Yann is dat al de tweede keer, na het niet helemaal geslaagde Piccolo in Veldgroen uit 2009. Het eerste deel van De Luipaardvrouw speelt zich af in 1946. Robbedoes worstelt met een drankprobleem wegens een onmogelijke liefde in oorlogstijd. Ondertussen marcheren cyclopische robots over de bloedhete daken van Brussel, waar tevens een lenige zwarte vrouw in luipaardpak rondsluipt. Sfeervol uitgangspunt, uitstekend getekend door Olivier Schwartz, die zijn reputatie van ersatz-Chaland met verve eer aandoet. Helaas tuimelt Yanns scenario na de eerste tien, vijftien pagina's steil bergaf. Cameo's die kant noch wal raken (Jean-Paul Sartre ontmoet de idiote zesharige Kwabbernoot - je leest het goed - en dan moest de vermoeiende, obligate knipoog naar Kuifje nog komen: een booswicht die op Allan Thompson lijkt, ach ach) doen de irritatie over dit slordig vertelde, hopeloos overladen verhaal alleen maar toenemen. We zetten ons nu al schrap voor wat en wie Yann er in deel twee nog allemaal bij de haren zal bijsleuren.
(HDP)