Felix van Groeningen (26) over zijn film 'Steve + Sky'

Steve + Sky, het langspeelfilmdebuut van de 26-jarige Felix van Groeningen, is een origineel liefdesverhaal dat zich afspeelt voor en achter de vitrines en hoerenkoten van de Kortrijksesteenweg in Gent.
Steve (Titus Devoogdt, de Gentsche gruute muile uit Any Way the Wind Blows) is een pas vrijgelaten boefje. Via zijn celmaat Jean-Claude (Johan Heldenbergh in rolstoel en grote vorm) onmoet hij het mysterieuze hoertje Sky (Delfine Bafort, fotomodel en in het echte leven vriendin van de regisseur). Op de maat van muziek gecompileerd door de Dewaele Brothers ontspint zich een bizarre romance tegen een decor van lelijkheid, asfalt en neonlicht.

Felix: In het begin wou ik iets doen à la True Romance: een wild liefdesverhaal. Dat wou ik dan combineren met Mean Streets, over de beslommeringen van kleine boefjes. Ik had toen juist een aantal mensen leren kennen die in de gevangenis bleken te hebben gezeten. Mensen van wie ik dat nooit had verwacht. Maar toen ik begon te researchen, merkte ik dat alles wat met criminaliteit te maken heeft wel leuk is, maar toch ook vrij cheap aanvoelt. Daarom heb ik er vooral een film over verliefdheid van gemaakt, en alle moeilijkheden die een relatie met zich meebrengt.

GUIDO: Alle scènes die Titus Devoogdt en Johan Heldenbergh samen spelen zijn fantastisch: hun dialogen hebben een ongelooflijke naturel. Hoe heb je dat gedaan?

Felix: Dat vloeit voort uit de manier waarop de film is ontstaan. Het scenario is echt gegroeid samen met Titus, Delfine en Johan. Ik had een aantal grote lijnen, met al wat uitgeschreven dialogen, waarop dan werd geïmproviseerd om te zien wat werkt en niet werkt. Voortdoen, schrappen, iets anders proberen, opnieuw schrijven, en zo krijg je van die heel natuurlijke dialogen over gewone dingen. En die zijn meestal ook het wijst.

Club Champagne

GUIDO: Waarom heb je de beruchte Kortrijksesteenweg in Gent gekozen als locatie?

Felix: Juist door de lelijkheid. Door het feit dat die steenweg er is, en een hele hoop mensen er dagelijks passeren zonder te beseffen dat die echt wel leeft. Daar wonen mensen, daar gebeuren dingen. De Kortrijksesteenweg is voor mij ook een metafoor voor België. Neem nu Jean-Claude die daar zijn club wil beginnen, die het wil maken en zo. Dat fascineert me. En ook het niemandsland met die hoerenkoten... Iedereen kent dat wel, maar de verhalen daarover zijn altijd zo cliché. Ik wou daar een stapje verder in gaan. We stoppen aan een hoerenkotje, we gaan binnen en we komen er wat meer over te weten.

GUIDO: Was het geen probleem om een hele zomer te staan filmen in een buurt vol seksclubs?

Felix: Eigenlijk is dat redelijk vlot gegaan. We hebben onder meer in de Club Champagne gedraaid in Deinze, en in de Crazy Love in Latem. Dat is vrij goed meegevallen. Ik moet wel toegeven dat de politie ons heeft geholpen. Mochten we daar zomaar zijn binnengestapt, zou het niet gelukt zijn, vrees ik. En de politie heeft ook gezegd: daar en daar moet je zeker níet naartoe gaan! (lacht) Enfin, ik heb daar eigenlijk supergoeie ervaringen gehad. Er waren wel hypocrieten die het duidelijk alleen voor het geld doen, maar ik heb ook hoertjes ontmoet die hun werk gewoon graag doen en daar eerlijk voor uitkomen. Heel tof.

Niet flauw doen

GUIDO: Delfine is je vriendin. Is het moeilijk je eigen vriendin te regisseren?

Felix: Nee. Toch niet met Delfine. 't Is supervlot gegaan. Ze had nog nooit echt geacteerd, dus ze heeft wel tijd nodig gehad om erin te komen, maar eens op de set is alles echt smooth verlopen. Behalve in het begin, toen was ik misschien iets te hard. Toen heb ik geleerd dat je met acteurs altijd lief moet zijn. (lacht)

GUIDO: Je hebt haar ook een aantal liefdes- en naaktscènes laten spelen.

Felix: Dat is niet evident. Da's even slikken. Maar goed, ook daar hadden we een jaar naartoe geleefd, dus je moet daar niet flauw over doen. Titus is daar ook heel cool in geweest, dus geen probleem.

(JC)