Cd: Martyn: The Air between words

Soms lees je de titels van de tracks op een album. Soms ben je dan geïnteresseerd, soms verveeld. Maar Martyn, gewoon Martijn Deykers voor zijn Nederlandse mama en papa, haakt vast. De laatste track, ‘Fashion skater’ is een tongue-in-cheek statement, komende van een producer. Voor ons zijn dit blondgeföhnde jongetjes met de iconische Thrasher-logotrui lichtjes gebloesd boven hun gestreepte hemdje, op de opening van een pop-up store van één of andere hippe ontwerpersvogel, maar dus evengoed een track op een dance-album. Want er zal dit keer gedanst worden voor Martyn, zo’n plaat is het wel. En hoe ongegeneerd en zoutloos hip blondie is, zo fijn kan een skaters-dancetrack zijn. Vooral als het dan niet de track zelf is, maar die er net voor, waar skateboarden aan te pas komt. ‘Lullaby’ dus. Martyn samplet de typische geluiden - rollen, poppen, sliden… - van de bezigheidstherapie die skateboarden is en verdraait die in zijn song, die daarvan deugd heeft en als een komiek experiment tussen een Japans klinkend tuinfeest en een goeie sessie op je lokale flatbar landt. Leuk! Maar verder mag het boenken. ‘Drones’ lanceert een gebroken toetsfragment en spreidt er meteen een hi-hat basklopper boven, als een manische afterparty in de lokale jazzkroeg, waar de strobo meteen aanknippert. Martyns muziek past trouwens op Ninja Tune, het legendarische label dat nooit vies is geweest is van verregaand eclecticisme. Het is geen evidente plaat, maar ‘Like that’ deed het klikken, een verre neef van Aphex Twins ‘Come on you slags’, al is het maar door de geile pornosamples, de duidelijke piano, de drive van de track en het lichtjes unheimliche dat er ook insijpelt. Martyn maakt een sluwe plaat vol tracks, want een echt album wordt het nooit.